ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 310

“เกี่ยวอะไรกับข้า?” หวู่ซือหลิงบีบแก้วชาแน่น มองไปทางพระชายาหราว：“ใครๆก็รู้ ข้ากับน้องห้าความสัมพันธ์แน่นแฟ้นที่สุด”

พอได้ยินคำพูดนี้ สายตาของพระชายารองหวู่ก็อึมครึมลง

ส่วนไป๋ชิงหลิงนั้นกลับหัวเราะเยาะ：“ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นที่สุด เลยแต่งกับท่านอ๋องหราวแทนพระชายารองหวู่ ขึ้นมาแทนตำแหน่งที่นางอยู่ในจวนอ๋องหราวตอนนี้น่ะหรือ”

“เจ้า…...” สายตาของหวู่ซือหลิง มองไป๋ชิงหลิงด้วยความตกใจ หลังจากนั้นก็มองไปที่พระชายารองหวู่：“น้องห้า เจ้าพูดทุกอย่างกับคนนอก เจ้าไม่กลัวว่านางจะทำร้ายเจ้าหรือไง”

“นางไม่มีทางทำร้ายข้า” พระชายารองพูดอย่างอ่อนโยน แต่เสียงกลับเย็นชาอย่างมาก

สีหน้าของหวู่ซือหลิงเคร่งขรึมลงอีกครั้ง ในใจคาดเดาถึงจุดประสงค์ที่ไป๋ชิงหลิงมาหาเธอในวันนี้

เธอก็นึกว่าหมอปีศาจอะไรกัน ที่แท้ก็แค่เป็นวิชาแพทย์นิดหน่อย

แต่กลับประเมินวิธีการของนางต่ำไป

ทว่า ต่อให้เธอรู้ว่านางวางแผนจะจัดการเธอ แล้วจะทำอะไรได้

ไม่มีหลักฐาน นางก็ทำอะไรเธอไม่ได้อยู่ดี

“พระชายาหรงสงสัยข้า ว่าใช้ประโยชน์จากพระชายารองหวู่มาทำร้ายเจ้างั้นเหรือ”

“ไม่ใช่หรือไง!” ไป๋ชิงหลิงรินน้ำชา แล้วเป่าไอความร้อนด้านบนถ้วย

หวู่ซือหลิงยิ้มเยาะ：“พูดปากเปล่า ไม่มีหลักฐาน เท่ากับเจ้ากำลังใส่ร้ายข้าอยู่นะ”

ไป๋ชิงหลิงวางน้ำชาลงอย่างทันที วินาทีที่มองไปที่พระชายาหราว ใบหน้าคิ้วโก่งนั้น：“เดาได้นานแล้ว ว่าพระชายาหราวคงไม่มีทางยอมรับ ข้าเลยพาอีกคนมาให้เจ้าดู”

ในใจพระชายาหราวเป็นกังวลขึ้นมาอีกครั้ง

เห็นเพียงแค่ไป๋ชิงหลิงปรบมือ ประตูก็เปิดออกอีกครั้ง

หญิงชราคนหนึ่งที่สีหน้าซีดเซียว ถูกทหารองครักษ์เหยี่ยวดำสองนายพยุงเข้ามา หลังจากนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้น

พอพระชายาเห็นหนิงซื่อ ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว ส่วนนางกำนัลที่อยู่กับเธอก็ถูกทหารองครักษ์เหยี่ยวดำกดลงกับพื้น

หนิงซื่อมองไปที่พระชายาหราว ทั้งโกรธทั้งกลัว แต่ชีวิตนั้นตายไปแล้วครั้งหนึ่ง เธอสามารถฟื้นกลับมาได้นั้นก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี มิสู้กอดขาที่พระชายาหรงยื่นมาไว้ให้แน่นดีกว่า

“พระชายาหราว เจ้าจิตใจอำมหิตเกินไปมากเลยนะ ผู้หญิงคนนี้นางจัดการธุระแทนเจ้า เจ้ากลับเอาชีวิตนางที่หยิบเงินไม่กี่ตำลึงไป” หนิงซื่อพึ่งจะผ่าตัดเสร็จได้ไม่ถึงสามวัน ร่างกายยังอ่อนแออยู่

แต่แผลผ่าตัดนางสมานได้ดี หลังจากผ่าตัดเสร็จวันที่สองก็ลงมาเดินได้แล้ว ตอนนี้ได้แต่อดทน ฝืนใจมาขอความเป็นธรรมจากพระชายาหราว

เวลานี้ ประตูห้องน้ำชายังไม่ได้ปิด

แขกที่เข้าออก ต่างก็เห็นว่าห้องเยว่จื้อนั้นคึกคัก เลยทยอยกันเข้ามาดู

ในใจพระชายาหราวตกใจ เห็นว่ามีแขกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าไป๋ชิงหลิงต้องการทำอะไร