ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 311

“จริงด้วย ท่านรู้ได้อย่างไรว่าพระชายารองหวู่ขัดแย้งกับพระชายาหรง เล่าออกได้มาราวกับอยู่ในเหตุการณ์ยังไงอย่างงั้น”

หวู่ซือหลิงเห็นว่าคนเล่านิทานร้องเรียกตนเองว่าเป็นพระชายาหรง แถมยังมีคำนินทาของคนด้านนอกพวกนั้น ทำให้สีหน้าเธอเริ่มไม่ดีแล้ว

ไป๋ชิงหลิงเลิกคิ้วขึ้น

อิงเหลียนเห็นเช่นนี้ ก็ยื่นมือไปจับคนเล่านิทานไว้ แล้วผลักไปทางไป๋ชิงหลิง พูดด้วยความโมโห：“เบิกตาสุนัขของเจ้าดูซะ พระชายาของพวกเราอยู่นี่”

คนเล่านิทานเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเพียงแค่ตรงหน้ามีสาวสวยในชุดกระโปรงยาวสีฟ้าน้ำแข็งยืนอยู่

สายตาเธออ่อนโยน เผยรอยยิ้มเบาๆบนใบหน้า ดูท่าทางเป็นคนที่จิตใจดีคนหนึ่ง แต่ว่า กลับมีพลังอำนาจแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายเธอ ทำให้คนเล่านิทานตกใจจนต้องโขกศีรษะอย่างรุนแรง

“พระชายาหรง ไม่ใช่กระหม่อมที่ต้องการเล่าเรื่องพระชายานะพ่ะย่ะค่ะ”

“มีคนให้เงินเจ้าเพื่อเล่าเรื่องข้าใช่หรือไม่” ไป๋ชิงหลิงถาม

คนเล่านิทานรีบพยักหน้าทันที：“ใช่ ใช่พ่ะย่ะค่ะ”

“เช่นนั้นใช่คนข้างๆเจ้าหรือไม่” ไป๋ชิงหลิงเหลือบสายตาไปมองหนิงซื่อ

คนล่านิทานหันไปมองหนิงซื่อที่กำลังคุกเข่าอยู่ทันที หลังจากนั้นก็รีบพยักหน้า：“ใช่พ่ะย่ะค่ะ นางเป็นหญิงหม้ายชราที่อยู่นอกหมู่บ้านจางอัน ปกติกระหม่อมเจอนางแค่ไม่กี่ครั้งพ่ะย่ะค่ะ”

“จริงสิ หนิงซื่อกับเจ้ามีลูกหรือญาติบ้างหรือไม่” ไป๋ชิงหลิงเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนา

หนิงซื่อตอบ：“สามีหม่อมฉันตายไปนานแล้วเพคะ ส่วนลูกชายเสียสละชีพบนสนามรบ จนถึงตอนนี้หม่อมฉันก็ไม่ได้แต่งกับใคร ซ้ำยังตัดขาดกับครอบครัวอีกด้วยเพคะ”

คนเล่านิทานพูด：“ของกระหม่อม ตอนกระหม่อมยังหนุ่มนั้นติดการพนัน เลยถูกพ่อแม่ไล่ออกจากบ้าน ภรรยากับลูกก็ทอดทิ้ง เลยเดินเท้าออกจากบ้านเกิดจนมาถึงเมืองหลวงพ่ะย่ะค่ะ”

ทั้งสองคนพูดจบ สายตาของทุกคนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

คนที่สามารถมาที่โรงน้ำชาซินเยว่ได้ ส่วนมากจะเป็นคนที่มีฐานะหรือไม่ก็คนที่สูงส่ง สมองเขาแล่นเร็วกว่าใครๆอย่างแน่นอน

พูดถึงฐานะแล้ว ถ้ายังมองไม่ออก เช่นนั้นก็โง่แล้วล่ะ!

มุมปากของไป๋ชิงหลิงเผยรอยยิ้มเยือกเย็น สายตาเหลือบไปมองพระชายาหราว เสียงเบา ราวกับลมเย็นที่พัดผ่านเข้ามาจากนอกหน้าต่าง：“คนที่ให้เงินเจ้า บอกให้เจ้าเล่าเรื่องพวกนี้ที่โรงน้ำชาซินเยว่ คือใครกัน?”

“นาง คือนางพ่ะย่ะค่ะ!” คนเล่านิทานยกมือขึ้นชี้ไปที่หนิงซื่ออย่างไม่ลังเล

หนิงซื่อก็ไม่ได้คัดค้าน：“เมื่อสิบวันก่อนพระชายาหราวมาหาหม่อมฉัน ให้หม่อมฉันป่าวประกาศให้ทุกคนทราบเรื่องของพระชายารองหวู่กับพระชายาหรงเพคะ”

พอคำพูดนี้ออกไป ในใจไป๋ชิงหลิงก็ตกใจอย่างมาก

เพราะเรื่องที่พระชายารองหวู่ด่าประจานลูกทั้งสองของเธอในวังนั้น มันพึ่งเกิดเรื่องเมื่อสามสี่วันก่อนเอง

แต่พระชายาหราวกลับวางแผนตั้งแต่สิบวันก่อน

ดูท่าทาง นางไม่ยอมพระชายาหรงอย่างเธอจริงๆสินะ