สรุปเนื้อหา บทที่ 314 อวิ๋นมู่เอ๋อร์แย่งครีมรักษาหน้า – ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น โดย พระจันทร์ขี้เมา
บท บทที่ 314 อวิ๋นมู่เอ๋อร์แย่งครีมรักษาหน้า ของ ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย พระจันทร์ขี้เมา อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ทันทีที่ไป๋ชิงหลิงจากไป ไป๋หมิงฮุ่ยก็หันกลับมาและหยิบไม้กวาดเพื่อกวาดพื้นอีกครั้ง เมื่อหงเหนียงเห็นเช่นนี้ ก็รีบเดินไปหยิบไม้กวาดในมือของนางแล้วพูดว่า “กูหน่ายนาย เจ้ารีบนำครีมรักษาหน้าไปให้หมอหญิงอีเถอะ”
วันนี้อีผิงถิงหยุดพักผ่อน ไม่ได้อยู่ที่หอหลิวเหยียน
แม้ว่าหงเหนียงจะไม่เคยเห็นครีมบำรุงหน้ามาก่อน แต่นางก็รู้ว่าครีมรักษาหน้านี้มีราคาสูง ก่อนหน้านี้พระชายาต้วนที่เคยมาแช่น้ำพุร้อนที่หอหลิวเหยียน ก็จางหายไปมากแล้ว
ในตอนแรกแผลเป็นบนใบหน้าของนางลึก แต่ต่อมาก็ค่อย ๆ จางหายไป จากนั้นนางก็รู้ว่าพระชายาต้วนไม่ได้พูดเกินจริงกับยาของหมอปีศาจ
นี่เป็นทองคำแท้และเงินแท้สำหรับทาบนแผลเป็น
พระชายาให้สองขวดในคราวเดียว ในสายตาของหงเหนียง ราวกับเป็นของดีที่นักปราชญ์มอบให้ จะแตกต้องหรือจับไม่ได้เลย
“ตกลง ข้าจะส่งขวดของหมอหญิงอีนั้นไปให้โดยเร็ว” ไป๋หมิงฮุ่ยรู้ว่าตระกูลของอีผิงถิงอยู่ที่ไหน อันที่จริงแล้วมันก็อยู่ไม่ไกล ก็แค่อยู่ที่ซอยเล็กข้างหลังนั่นเอง
“รีบไปเถอะ ระวังเก็บไว้ให้ดี”
“เจ้าค่ะ” ไป๋หมิงฮุ่ยหันหลังและจากไป
และก่อนที่นางจะจากไป อวิ๋นมู่เอ๋อร์ซึ่งกำลังยืนอยู่ในตู้ยาเพื่อหยิบยา ได้ออกไปก่อนหน้านี้ก้าวหนึ่ง
ทันทีที่ไป๋หมิงฮุ่ยเดินเข้าไปในตรอก ร่างของอวิ๋นมู่เอ๋อร์ก็กระโดดออกมา ไป๋หมิงฮุ่ยตกใจรีบก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว มองไปที่อาจารย์ของนางด้วยความประหลาดใจ และพูดว่า “อาจารย์อวิ๋น”
“ขอยืมดูครีมบำรุงหน้าหน่อย” อวิ๋นมู่เอ๋อร์ยื่นมือไปหานาง และพูดตรงเข้าประเด็น
ไป๋หมิงฮุ่ยรีบกดกล่องยาของตัวเองทันที
แม้ว่าในกล่องจะมีหนังสือเพียงไม่กี่เล่ม แต่ไป๋หมิงฮุ่ยจะเอาไปด้วยทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก
ไม่ต้องพูดถึงว่าการออกมาข้างนอกในครั้งนี้ อีกทั้งยังพกครีมบำรุงหน้าสองขวดที่พระชายาหรงมอบให้นางอีก
“ท่านอาจารย์อวิ๋น ข้าไม่สามารถให้ท่านดูครีมรักษาหน้าได้ พระชายามอบสิ่งนี้ให้กับหมอหญิงอี” ไป๋หมิงฮุยคิด นางพูดถึงพระชายาออกมาเพื่อเตือนอวิ๋นมู่เอ๋อร์ ว่าไม่ควรถามนางอีกเป็นครั้งที่สอง
แต่ นางคิดผิดแล้ว
“เจ้าฝากของหมอหญิงอีไว้ให้นาง แล้วเอาของเจ้ามาให้ข้ายืมดู ทำไม เข้ากลัวว่าข้าจะแย่งครีมรักษาหน้าหรือ เราเจอกันบ่อย เจ้าไร้ยางอายแต่ข้าไม่นะ” อวิ๋นมู่เอ๋อร์กล่าว
ไป๋หมิงฮุ่ยกัดฟันขมวดคิ้ว และหยุดพูด
อวิ๋นมู่เอ๋อร์ตำหนิด้วยความโกรธ “ไป๋เสี่ยวฮุ่ย เจ้าลืมไปแล้วว่าเจ้าเริ่มต้นยังไง เจ้าไม่รู้หรือว่าเจ้าโง่แค่ไหน หลังจากเรียนมาครึ่งปีเจ้าจำชื่อยาไม่ได้ด้วยซ้ำ ข้าทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อแนะนำสอนเจ้าตลอด ไม่อย่างนั้นแม้แต่การทดสอบแรกเจ้าก็ไม่ผ่านด้วยซ้ำ หงเหนียงคงไล่เจ้าออกจากโรงหมอไปนานแล้ว เจ้าคงไม่มีโอกาสเข้าใกล้ชิดกับพระชายาหรงหรอก”
อวิ๋นมู่เอ๋อร์คิดว่า โอกาสทั้งหมดของไป๋หมิงฮุ่ย ควรเป็นของนาง
ไป๋หมิงฮุ่ยเป็นผู้ขโมยโชคของนาง และทำให้นางสูญเสียความโปรดปรานจากพระชายาหรง
เป็นคนที่ขัดขวางอนาคตของนาง และทำให้นางก้าวหน้าได้ยาก
ยิ่งคิดนางก็ยิ่งโกรธ นางจึงตรงเข้าไปแย่ง
อวิ๋นมู่เอ๋อร์จ้องที่ครีมบำรุงหน้าด้วยความขุ่นเคือง “ผิงถิง ส่งครีมรักษาหน้าของเจ้าให้ข้าเถอะ ข้าจะซื้อจากเจ้า”
“ของที่พระชายาให้ เจ้าจ่ายไหวหรือ”
“เจ้า……”สีหน้าของอวิ๋นมู่เอ๋อร์มืดมนลง และนางกำมือทั้งสองแน่น นางไม่ซื้อไม่ไหวหรอก เพราะทุกคนล้วนมาจากภูมิหลังเดียวกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพี่ชายที่ติดการพนันของตระกูลนาง
หากไม่ใช่เพราะทักษะทางการแพทย์ของนาง พี่ชายคงขายนางไปนานแล้ว
แต่นางรู้สึกว่า เมื่อเทียบกับแม่เลี้ยงอีถิงผิงที่พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อขายนาง สภาพความเป็นอยู่ของนางนั้นดีกว่ามาก
แต่ทำไมนางถึงได้ครีมรักษาหน้าขวดนี้มาได้ แต่นางกลับไม่ได้
“เจ้าจะต้องเสียใจ” อวิ๋นมู่เอ๋อร์รู้สึกไม่เต็มใจ แต่นางก็รู้ว่านางไม่สามารถปฏิบัติต่ออีผิงถิงแบบเดียวกับที่นางปฏิบัติต่อไป๋หมิงฮุ่ยได้ นางรู้ว่าไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว จึงหันหลังจากไป
ทันทีที่นางเดินออกจากตรอก อวิ๋นมู่เอ๋อร์ก็เห็นพี่ชายของที่ติดพนันของตัวเอง
พี่ชายของนางถูกตรึงกับพื้นถูกทุบตีและดุด่า อวิ๋นมู่เอ๋อร์จ้องมองที่พี่ชายตัวเองอย่างเย็นชา ความเย็นชาเบ่งบานในดวงตานาง……
เมื่อไป๋หมิงฮุ่ยเห็นอีผิงถิงปรากฏตัวที่นี่ในเวลานี้ นางรู้สึกประหลาดใจมาก “พี่หญิงอี ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ ?”
“ที่บ้านไม่มีอะไร ข้าเลยกำลังจะไปโรงหมอ พระชายามาหรือ?” อีผิงถิงมองดูครีมรักษาหน้าในมือ หัวใจอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...