ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 344

“เจ้าทำอะไรข้า เจ้ายังไม่รู้หรือ?” ไป๋ชิงหลิงถามกลับนางเสียงแข็งด้วยใบหน้าเย็นชา

เสิ่นโหรวเม่ยเอนกายลงบนเบาะนุ่มแล้วส่งเสียงเย้ยหยัน “หึ หึ หึ”

เดิมนางก็มีหน้าซีดจากการแท้งบุตร ผมที่ยังไม่ได้สาง บัดนี้เมื่อประกอบกับรอยยิ้มเย็นชา ซึ่งมันทำให้เสิ่นโหรวเม่ยดูเหมือนผี

ไป๋ชิงหลิงแอบกำหมัด “หูซ้ายของข้าคือผลจากการกระทำของเจ้า”

เสิ่นโหรวเม่ยยังคงยิ้ม เห็นได้ว่าดวงตานางเต็มไปด้วยการเสียดสี “ไม่ใช่ว่าเจ้ารักเขาหรือ เช่นนั้นก็พิสูจน์ให้ข้าเห็นว่าเจ้ารักเขามากเพียงใด เจ้ารักเขามากจนไม่อาจฝืนใจเห็นเขาเจ็บ รักมากจนไม่อาจทำร้ายลูกของเขาได้!”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

“ข้าไม่มีความสามารถพอที่จะร่ายวิชาวิชาถอดวิญญาณใส่เจ้าได้”

วิชาถอดวิญญาณ! !

สีหน้าไป๋ชิงหลิงเปลี่ยนไปทันที

นางเคยศึกษากฎเกณฑ์ของหมอผี วิชาถอดวิญญาณนี้ก็มาจากศาสตร์หมอผีด้วย

มันเป็นสุดยอดคาถาของชนเผ่าอูเซินซึ่งใช้ในการลงทัณฑ์พวกพ้องที่ก่ออาชญากรรม

ยามวิชาถอดวิญญาณส่งผลต้องได้เห็นเลือด

ไม่เช่นนั้นในการโจมตีแต่ละครั้งผู้ประกอบวิชาจะประสบกับการสึกหรอทางร่างกายอย่างหลีกเลี่ยง เช่นหูซ้ายของนางมีเลือดออกอยู่ในยามนี้

นี่น่าเป็นปฏิกิริยาของนางหลังถูกคาถา

ไป๋ชิงหลิงกัดฟัน “เจ้าไม่กลัวว่าอ๋องหรงจะฆ่าเจ้า”

“ข้าไม่ได้ร่ายวิชาถอดวิญญาณ เขาจะฆ่าข้าทำไม ตอนนี้ข้าเป็นพระชายาเฉินแล้ว ข้าไม่ใช่สตรีที่เขาสามารถฆ่าได้แบบโดยง่ายอีกต่อไป นั่นก็เพราะเสด็จพ่อเสด็จแม่ของพวกเราไม่อยากเห็นพี่น้องสองคนนี้ฆ่ากัน พวกเขาทั้งสองซึ่งเป็นโอรสอดีตฮองเฮาและฮองเฮาองค์ปัจจุบันกำลังจะขัดแย้งกันเอง...เพราะเจ้า เช่นนั้นเจ้าก็เป็นคนบาป!” ยิ่งเสิ่นโหรวเม่ยพูดมากเพียงใด รอยยิ้มของนางก็ยิ่งสดใสขึ้นเท่านั้น

เมื่อเห็นสถานะในยามนี้ของไป๋ชิงหลิงที่ไม่มีที่ไป เสิ่นโหรวเม่ยก็มีความสุขมาก

หน้าอกของไป๋ชิงหลิงจมลง นางรู้สึกว่ามีเลือดไหลออกมาจากคอ แต่นางก็ระงับมันไว้อย่างแน่นหนา

นางไม่ต้องการให้เสิ่นโหรวเม่ยเห็นด้านที่น่าอายของนาง

นางยืนขึ้นวางมือบนโต๊ะ แล้วพูดอย่างโกรธเคืองว่า “เจ้าคิดผิดแล้ว เจ้าเป็นคนวางแผนการสมรู้ร่วมคิดนี้ เจ้าร่ายวิชาวิชาถอดวิญญาณใส่ข้า ถ้าสุดท้ายแล้วพี่น้องทั้งสองต้องเป็นศัตรูกัน เจ้าย่อมเป็นคนก่ออาชญากรรม”

“ไม่ใช่ข้า” รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นโหรวเม่ยหายไปทันที “เป็นเจ้า ตั้งแต่ต้นเป็นเจ้าที่แย่งเขาไปจากข้า อีกนิดข้าก็จะได้เป็นพระชายาของเขาแล้ว แต่ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้า เพราะเจ้าทำให้สายสัมพันธ์ที่บ่มเพาะมาอย่างอุตสาหะนั้นขาดสะบั้นลง”