แม้ว่าเธอจะหวาดกลัว แต่คราวนี้เธอไม่ได้ร้องไห้
เธอปกป้องตัวเองด้วยดวงตาสีแดงก่ำ
เสวี่ยหลางวนเวียนอยู่รอบตัวเธอ ได้กลิ่นลมหายใจของเธอเป็นระยะๆ
ไป๋ชิงหลิงจ้องไปที่เสวี่ยหลางแล้วถามว่า "เจ้าเอากล่องยาของหมิงฮุ่ยมาด้วยหรือเปล่า?"
"เอามา!" อิงเหลียนกอดกล่องยาของไป๋หมิงฮุ่ยอยู่ จากนั้นเขาก็ส่งมันให้ไป๋ชิงหลิง
ไป๋ชิงหลิงเปิดกล่องยาออก และข้างในยังมีเข็มฉีดยาที่ยังไม่เปิดอีกสามอัน เป็นยาธรรมดาสำหรับรักษาอาการบาดเจ็บ ไม่ใช่ยาที่ซับซ้อนมากเกินไป แน่นอนว่าเขายังใส่ขวดครีมเสริมความงามที่เธอมอบให้เขาเป็นของขวัญอีกด้วย
เธอหยิบขวดครีมเสริมความงามออกมาจากข้างใน เสวี่ยหลางก็วิ่งไปดมกลิ่นหอมของครีมเสริมความงามนั้นทันที
ไป๋ชิงหลิงเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของไป๋หมิงฮุ่ย
รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขายังคงอยู่แม้ว่าจะจางลงกว่าเดิม แต่ก็ไม่ได้หายไป
โดยเฉพาะรอยแผลเป็นที่มุมตาซ้ายของเขา
ถ้าพูดตามเหตุตามผลแล้วหลังจากใช้ครีมความงามของเธอหมดแล้ว ก็จะสามารถลบรอยแผลเป็นบนใบหน้าของหมิงฮุ่ยได้ แต่ตอนนี้รอยแผลเป็นของเขาจางลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ครีมความงามนี้ เจ้าใช้มันเองหรือเปล่า?” ไป๋ชิงหลิงถาม
ไป๋หมิงฮุ่ยคุกเข่าข้างๆเธอ เงยหน้าขึ้นมองครีมความงามในมือของไป๋ชิงหลิง ยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าโดยไม่รู้ตัวและพูดว่า: “ใช่ ข้าใช้เองเพคะ”
“แต่แผลเป็นบนหน้าเจ้ายังไม่หายไป” ไป๋ชิงหลิงเปิดครีมเสริมความงามแต่ไม่มีอะไรเหลืออยู่ในนั้น
อันจวิ้นอ๋องถามด้วยความสับสน "พวกฝูงม้าที่สูญเสียการควบคุมเหล่านั้น เกี่ยวข้องอย่างไรกับครีมในมือของพระชายาหรงงั้นหรือ"
"มีสิ" ไป๋ชิงหลิงหยิบครีมความงามขึ้นมาแล้วพูดว่า: “นี่คือครีมลบรอยแผลเป็นที่ข้าทำขึ้นเอง บนใบหน้าของหมิงฮุ่ยมีรอยแผลเป็น แต่แผลเป็นเหล่านั้นไม่เยอะและไม่ลึกเกินไป หลังจากทาครีมขวดนี้แล้ว มันก็เพียงพอแล้วที่จะลบรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเธอให้หายไป แต่ตอนนี้ขวดครีมใกล้จะหมดแล้ว แต่รอยแผลเป็นที่มุมตาซ้ายของหมิงฮุ่ยยังคงอยู่ ครีมความงามที่ข้าให้นางคงไม่มีทางเป็นของปลอม และถ้าไม่ใช่ยาปลอม ก็มีเหตุผลเดียว นั่นก็คือปริมาณที่นางใช้ไม่ถึงจำนวนที่จะลบรอยแผลเป็นให้หายได้ ซึ่งหมายความว่ามีคนแตะต้องยาของเธอ และคนๆนี้มีแนวโน้มที่จะเป็นผู้ที่ใช้เข็มฉีดยานี้กระทำการฆาตกรรม "
"โฮ่ง... โฮ่ง..."ทันใดนั้นเสวี่ยหลางก็เห่าขึ้นมา
ไป๋ชิงหลิงเปิดครีมเสริมความงามทันทีและวางไว้ระหว่างจมูกของเสวี่ยหลาง: “ครีมเสริมความงามนี้มีกลิ่นหอมติดทนนาน แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ใช้มันเป็นจำนวนมากก็ตาม แต่มันก็ยังสามารถส่งกลิ่นหอมนั้นออกมาได้อยู่”
นี่คือผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่เธอพัฒนาขึ้นเพื่อสร้างรายได้ ผู้หญิงทุกคน ที่ใช้ครีมความงามจะมีกลิ่นหอมตามธรรมชาติจากร่างกายของพวกเขา
เสวี่ยหลางหันหลังกลับและวิ่งออกไปหลังจากได้กลิ่นครีมเสริมความงาม
หรงเยี่ยพูดว่า: "ใต้เท้าเว่ย ตามเจ้าหมาตัวนั้นไป"
“เร็วเข้า ตามไป” เว่ยซือเฉิงโบกมือ นำทหารของจวนชุ่นเทียนเดินตามหลังสุนัขไป
หวู่ซือหลิงที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนแอบกำหมัดแน่น
ทุกคนตกอยู่ในการรอคอยที่ยาวนานอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...