ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 392

"หรงเยี่ย อย่ายั่วโมโหเขา"ไป๋ชิงหลิงก้มศีรษะลงและกระซิบที่ข้างหู"ข้าสงสัยว่าท่านอ๋องต้วนมีหลายบุคลิก"

หลายบุคลิก?

หรงเยี่ยขมวดคิ้วด้วยความสับสนแล้วเงยหน้าขึ้นมองนาง

นางก้มตัวลงเล็กน้อย กดริมฝีปากของนางเข้ากับขมับหูของเขาแล้วพูดว่า"ไป๋จิ่นเคยบอกกับข้าก่อนหน้านี้ ข้าจึงคาดเดาจากโรคของนาง รอกลับจวนก่อนแล้วข้าจะอธิบายให้เจ้า ตอนนี้แก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้านี้ก่อน"

"โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง!"

เสียงเห่าของสุนัขก็ดุร้ายขึ้น

เมื่อเห็นศีรษะของนางที่อยู่ข้างๆหูของหรงเยี่ย ดวงตาของหรงฉี่ก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขาตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว"นังสารเลว พวกเจ้าเล่นชู้กันต่อหน้าข้าเลยหรือ รอดูเลยว่าข้าจะฆ่าเจ้าอย่างไร"

หลังจากพูดจบ เขาก็ก้มลงจะปลดสายรัดคอของสุนัขออก แต่ในขณะที่หรงฉี่กำลังก้มลง หรงฉี่ก็ดิ้นรนพยายามต่อสู้"หลิง.....หลิงเอ๋อร์ เร็วเข้า.....วิ่ง เขาจะฆ่าเจ้า วิ่งเร็ว......"

"โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง---"สุนัขล่าเนื้อตัวใหญ่ยังคงเห่าอย่างดุเดือด

หรงเยี่ยจ้องมองหรงฉี่ราวกับเห็นผี"นี่เจ้าทำอะไร?"

"เยี่ยเอ๋อร์ พวกเราไปก่อนเถอะ"ไป๋ชิงหลิงใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่หรงฉี่กำลังผูกสายจูงสุนัขให้แน่น นางจึงใช้แรงเข็นรถเข็นและวิ่งผ่านหรงฉี่ไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกันบุคลิกอื่นของหรงฉี่ก็ปรากฏขึ้น เขามองไปที่ไป๋ชิงหลิงที่กำลังจะจากไปด้วยใบหน้าที่เจ็บปวด"พระชายา พระชายาอย่าจากข้าไป ข้ารู้สึกผิดแล้ว ข้ารู้สึกผิดแล้ว อา...ไป๋ชิงหลิง นังแพศยา..."

ในขณะที่หรงฉี่กำลังต่อสู้กับบุคลิกทั้งหลายในร่างกายของเขา สุนัขในมือของเขาก็หนีไปแล้ว

สุนัขล่าเนื้อวิ่งไปหาไป๋ชิงหลิง ยิงฟันสีขาวหนาของมันแล้วไล่ตามไป๋ชิงหลิงไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นมันก็กระโดดขึ้น

หรงเยี่ยหันกลับมาทันที มือข้างหนึ่งจับที่วางแขนของรถเข็นไว้ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ดึงแส้ออกมา เขาฟาดแส้ออกไปในขณะที่รถเข็นกำลังหมุนและพูดด้วยเสียงต่ำ"ออกไป "

"โฮ่ง โฮ่ง---"สุนัขถูกฟาดด้วยแส้ ท้องของมันขาดเป็นชิ้นๆและมันก็นอนอยู่บนพื้น

ไป๋ชิงหลิงไม่อยากให้สองพี่น้องฆ่ากันเองในจวนติ้งเป่ยโหวแล้วสร้างปัญหาให้กับติ้งเป่ยโหว เมื่อนางเห็นสุนัขนอนอยู่บนพื้นนางก็รีบเข็นรถเข็นทันทีและเข็นหรงเยี่ยกลับไปที่ลานบ้าน

เสียงร้องอันเจ็บปวดของหรงฉี่ค่อยๆห่างหายไป ไป๋ชิงหลิงเข็นหรงเยี่ยเข้ามาในเรือนชิงซินในอึดใจเดียว

ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำที่เฝ้าอยู่ที่ประตูดูงงงัน

เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูไม่ได้ของนายท่านทั้งสอง อิงเหลียนและอิงซาก้าวไปข้างหน้าทันทีแล้วถามว่า"ท่านอ๋อง พระชายา พวกท่านเป็นอะไรไป?"

"ไม่เป็นไร พวกเจ้าถอยออกไปก่อน" หรงเยี่ยโบกมือ ยื่นมือไปด้านหลังศีรษะ จับข้อมือของไป๋ชิงหลิงแล้วกอดนางไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วเข้าไปในห้องนอน