ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 398

อย่างไรก็ตาม อ๋องเฉินปฏิเสธข้อเสนอของหลวนอี๋และกล่าวว่า “เสด็จแม่ เม่ยเอ๋อร์ไม่รู้ว่าข้าเข้าวัง และนางไม่ได้ตั้งใจจะขอปิ่นหยก ลูกเพียงต้องการสร้างเซอร์ไพร์ทให้กับนาง พี่สะใภ้เจ็ด ท่านเติมเต็มความปรารถนาข้าด้วยเถอะ ท่านก็ทำเหมือนว่าข้าซื้อจากท่าน แล้วข้าจะให้คนนำเงินมาให้ท่านในภายหลัง”

“น้องแปด！”ไป๋ชิงหลิงพูดด้วยใบหน้าจริงจัง “เจ้าต้องการให้พระชายาเจ้าพอใจ นั่นเป็นเรื่องของเจ้า แต่เจ้าต้องเข้าใจเหตุผล เพียงเพราะเจ้าเอาอกเอาใจพระชายาของเจ้า ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะต้องเอาอกเอาใจนาง ปิ่นหยกเป็นสมบัติล้ำค่า และเจ้าไม่สามารถแลกเปลี่ยนมันได้ด้วยเงิน ข้าให้องค์หญิงเพราะนางคู่ควรกับปิ่นนี้ ข้าไม่อยากมอบให้พระชายาของเจ้า เพราะข้าเกลียดผู้หญิงคนนี้มาก ในสายตาของข้า นางไม่มีค่าอะไรเลย แล้วจะคู่ควรกับปิ่นหยกได้อย่างไร เจ้าคิดว่านางล้ำค่า เจ้าจึงจับนางไว้ อย่าแตะต้องเนยแข็งในมือข้า หรืออย่าโทษว่าข้าเป็นพี่สะใภ้ทีไม่ไว้หน้าเจ้า”

“เจ้า ……”ทันใดนั้นอ๋องเฉินก็เบิกตากว้าง

ไป๋ชิงหลิงยัดปิ่นหยกใส่มือของหลวนอี๋ต่อหน้าเขาและพูดว่า “ในเมื่อข้าตัดสินใจมอบปิ่นหยกให้องค์หญิงเป็นของขวัญก่อนอภิเษกสมรส ดังนั้นปิ่นหยกนี้จึงเป็นของน้องสาวเจ้า และเจ้าที่เกิดเป็นชาย เจ้าคงไม่คิดจะแย่งของขวัญก่อนอภิเษกสมรสของน้องสาวหรอกใช่ไหม ”

“ข้า……”อ๋องเฉินถูกดักไว้จนพูดอะไรไม่ออก

หลวนอี๋เห็นแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นมาก

เป็นเวลานานแล้วที่นางไม่เห็นพี่แปดดูน่ารังเกียจแบบนี้

ฮองเฮาอู่ก็อ้าปากกว้างด้วยความตกใจ เพราะคำพูดของไป๋ชิงหลิง

อ๋องเฉินตกตะลึงเป็นเวลานาน ไม่สามารถหาคำพูดมาโต้ตอบได้

ไป๋ชิงหลิงก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคำพูดดี ๆ อะไรออกมาจากปากของเขา นางรู้สึกผิดหวังกับอ๋องเฉินมากมานานแล้ว ไม่ นางไม่เคยคาดหวังอะไรจากอ๋องเฉินเลย

นางลูบเท้าของอ๋องเฉินอย่างลวก ๆ “น้องสาวแปดก็เป็นหมอหญิงเช่นกัน และพวกเขาก็เก่งด้านหมอกระดูกและข้อทั่วไป เท้าของน้องแปดดูเหมือนจะยังไม่ฟื้นตัวเลย พระชายาของเจ้าดูแลเจ้าจริงหรือ？”

เอ่อ……

อ๋องเฉินมองลงไปที่เท้าที่บาดเจ็บของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

ฮองเฮาอู่และหลวนอี๋ก็เปลี่ยนจากเรื่องปิ่นหยก หันไปยังเท้าที่บาดเจ็บของอ๋องเฉิน

ดวงตาของหรงเยี่ยเคร่งขรึมลง เขากวาดมองขาที่บาดเจ็บของอ๋องเฉินอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “เมื่อขาของข้าได้รับบาดเจ็บ เจาเสวี่ยดูแลข้าทุกย่างก้าว พระชายาของเจ้าอ่อนโยน และเข้าใจเข้าใจ แล้วเหตุใดอาการบาดเจ็บที่เท้าเพียงเล็กน้อยนี้ถึงรักษาไม่ดี”

“ไม่ใช่……” อ๋องเฉินกระวนกระวาย และพูดปกป้องเสิ่นโหรวเม่ย “เม่ยเอ๋อร์แช่เท้าให้ข้าทุกวัน”

“แล้วทำไมเท้ายังเดินกะเผลกอยู่” ฮองเฮาอู่ถามอย่างกระวนกระวายใจ จากนั้นหันไปมองไป๋ชิงหลิง พี่สะใภ้เจ็ดของเจ้าอยู่ที่นี่พอดี ให้นางดูอาการบาดเจ็บที่เท้าของเจ้า”

“ไม่ต้อง” อ๋องเฉินต่อต้านไป๋ชิงหลิงมาก และปฏิเสธทันที

อ๋องหรงหันศีรษะไปพูดกับฮองเฮาอู่ว่า “เสด็จแม่ ท่านเรียกหมอหลวงจ้าวมาได้”

ไป๋ชิงหลิงเห็นชอบกับคำพูดของหรงเยี่ยเป็นอย่างมาก และกล่าวว่า “หมอหลวงเจ้าเพิ่งเรียนรู้เทคนิคใหม่เกี่ยวกับศัลยกรรมกระดูกที่โรงหมอฮุ่ยหมิน สามารถให้หมอหลวงจ้าวตรวจดูให้น้องแปดได้”

“เช่นนั้นก็รีบไปเชิญหมอหลวงเจ้ามา”

“เสด็จแม่ ข้าไม่เป็นไร……”อ๋องเฉินหยุด