ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 408

ไป๋ชิงหลิงเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็วและเปิดออก

ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำคุกเข่าข้างหนึ่งนอกชายคาบ้านแล้วพูดว่า "ซื่อจื่อน้อยและองค์หญิงน้อยอยู่ที่นั่น แม่นางหลิ่วและนางสนมนอนร่วมเตียงเดียวกัน องค์หญิงจะไปจับนางเดี๋ยวนี้"

“ลูกสองคนที่เจ้าบอกว่าอยู่ไหน” นางห่วงความปลอดภัยของเด็กสองคนมากกว่าจับได้ว่าข่มขืน

ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำกล่าวว่า "องค์ชายและองค์หญิงไปที่ลานบ้านของติ้งเป่ยโหวและแจ้งติ้วเป่ยโหวว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาแอบพานายน้อยสองคนไปที่นั่นก่อน"

“แล้วแม่นางหลิ่วกับนางสนมของนางล่ะ มาที่นี่แบบนี้สิ!” ไป๋ชิงหลิงถาม

หรงเยี่ยเข้ามาใกล้นางแล้วทหารองครักษ์เหยี่ยวดำเงยหน้าขึ้นมองและตอบว่า "ก่อนที่ผู้ใต้บังคับบัญชาจะจากไป ทำให้ทั้งสองคนตะลึงชั่วคราวและพวกเขาก็ตื่นไม่ได้ชั่วขณะ เมื่อติ้งเป่ยโหวผ่านไปแล้ว มันก็เหมือนกัน"

“องค์หญิง โปรดแจ้งนายของจวนติ้งเป่ยโหวทราบด้วย ยิ่งเจ้าต้องจับคนทรยศมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น” หรงเยี่ยกล่าว

ไป๋ชิงหลิงพยักหน้าและออกคำสั่งทันทีเพื่อแจ้งให้เจ้านายของสนามหญ้ามาที่ลานบ้านของแม่นางหลิ่ว

นางและหรงเยี่ยก็ไปที่ด้านข้างของแม่นางหลิ่ว เด็กสองคนและติ้งเป่ยโหวก็เพิ่งก้าวเข้าไปในประตูลานบ้าน

คนรับใช้ในลานบ้านเห็นการมาถึงของติ้งเป่ยโหวและรีบไปหยุดเขา "อาจารย์โหว เหตุใดเจ้าจึงมาที่นี่"

“ฮูหยินล่ะ” เห็นได้ชัดว่าติ้งเป่ยโหวรู้เรื่องนี้และถามอย่างโกรธเคืองเมื่อเขาพูด

แม่นมซูดูกระวนกระวาย ก้มศีรษะลง ดวงตาของนางกลอกตาอย่างกังวล ก้มตัวแล้วพูดว่า "ท่านผู้หญิงยังคงพักผ่อนอยู่ ถึงเวลาแล้วที่จะลุกขึ้นไปทักทายฮูหยินอาวุโส เหตุใดท่านอาจารย์โหวไม่เข้ามานั่งลง ให้คนรับใช้จะจัดอาหารเช้าให้... ...เอ้ ท่านโหว ท่านโหว..."

ก่อนที่แม่นมซูจะพูดจบติ้งเป่ยโหวก็ผลักนางออกไปและรีบเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว

เป็นเพียงว่าห้องถูกล็อคอยู่ข้างในและไม่สามารถเปิดได้ชั่วขณะ

ติ้งเป่ยโหวกรีดร้องคำราม "เปิดประตู"

“แม่นางหลิ่ว เปิดประตูให้ข้าที”

"ท่านพ่อ ให้องค์ชายมา" ไป๋ชิงหลิงหยุดติ้งเป่ยโหว

ติ้งเป่ยโหวหันหน้าไปมองนางดวงตาของเขาแดงก่ำ

หัวใจของไป๋ชิงหลิงกระตุกเล็กน้อย สงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับติ้งเป่ยโหวเมื่อความจริงเปิดเผย

ในตอนนี้ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำได้ค้นพบนางสนมของแม่นางหลิ่วแล้ว ตัวตนของเด็กที่เกิดภายใต้ชื่อของแม่นางหลิ่วอาจน่าสงสัย

ติ้งเป่ยโหวก้าวถอยหลัง ก่อนที่เขาจะเห็นแม่นางหลิ่วและนางสนม ติ้งเป่ยโหวดูซีดเซียวและสิ้นหวัง

หรงเยี่ยถูกผลักไปที่ประตูและชกออกไปด้วยฝ่ามือเดียว

มีเสียงประตูดังขึ้น และตัวล็อคด้านในก็หัก

ชายและหญิงผู้หลงใหลในกลิ่นหอมแต่เดิม เมื่อได้ยินความเคลื่อนไหวข้างนอกก็ตัวสั่นและหันศีรษะไปมองนอกประตู