ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 412

ไป๋ชิงหลิงเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงที่กำลังพูดอยู่ สามารถปกป้องฮูหยินอาวุโส ถ้าไม่ถูกฮูหยินอาวุโสซื้อใจไว้ ก็เป็นคนที่มีจุดประสงค์ร่วมกับฮูหยินอาวุโส

ไป๋ชิงหลิงไม่ตอบนาง และหยิบสำลีทางการแพทย์และยาฆ่าเชื้อออกมาจากกล่องยาและค่อยๆ เช็ดเลือดบนหน้าผากของนาง เผยให้เห็นรอยช้ำเล็กน้อย

เมื่อติงเป่ยโหวเห็นรอยช้ำบนหน้าผากของฮูหยินอาวุโส สีหน้าของเขาก็ค่อยๆเปลี่ยนไป

แผลบนหัวไม่ได้มีรอยแตกเลยซักนิด แล้วเลือดมาจากไหน?

ติ้งเป่ยโหวขมวดคิ้วด้วยความผิดหวัง หันกลับมาแล้วเดินไปยังจุดที่ฮูหยินอาวุโสชนกำแพงเมื่อสักครู่นี้

ไป๋ชิงหลิงมองไปในทิศทางที่ติ้งเป่ยโหวจากไป โยนสำลีเปื้อนเลือดในมือของนางลงในถุงขยะ ยืนขึ้น จ้องมองฮูหยินอาวุโสที่นอนอยู่บนพื้นอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า "ฮูหยินอาวุโส อย่าเสแสร้งต่อไปเลย ท่านไม้ได้สลบเลยซักนิด แผลที่หน้าผากก็ไม่อันตรายถึงชีวิต”

ฮูหยินอาวุโสยังคงนิ่งเฉยและยังไม่ลืมตา

เมื่อเห็นเช่นนี้ ไป๋ชิงหลิงก็ส่ายหัวเบาๆและเดินไปหาติ้งเป่ยโหว

ติ้งเป่ยโหวชี้ไปที่แอ่งเลือดบนผนังแล้วพูดว่า "ตรงนี้"

หลังจากพูดจบติ้งเป่ยโหวก็หันกลับมาด้วยความผิดหวังอย่างมาก

ไป๋ชิงหลิงหันหน้าไปมองกำแพงที่ฮูหยินอาวุโสชนเมื่อครู่นี้

มีแอ่งเลือดอยู่ที่ก้นกำแพงและมีเลือดไหลออกมามากมาย

นางกลับมาที่ข้างหญิงชราอีกครั้ง และพบว่ามือของ แม่นมชุยเต็มไปด้วยเลือด และมือที่เปื้อนเลือดนั้นก็สั่นเล็กน้อย

“ แม่นมชุย” ไป๋ชิงหลิงร้องเรียก

แม่นมชุยคุกเข่าลงทันที แต่เมื่อนางคุกเข่าลง ก็มีบางอย่างร่วงออกมาจากร่างกายของนาง

มันคือถุงผ้าที่โชกไปด้วยเลือด เมื่อถุงผ้าเปื้อนเลือดร่วงลงพื้น เลือดก็กระเด็นออกมาเมื่อเห็นฉากนี้ แม่นมชุยก็รีบเอื้อมมือไปคว้ามันไว้

อย่างไรก็ตาม ไป๋ชิงหลิงเตะถุงผ้าที่อยู่ตรงหน้านางคนแรก และพูดว่า: "โบยนางซะ จนกว่านางจะยอมสารภาพออกมา"

“พระชายาโปรดไว้ชีวิตด้วย" เมื่อเห็นหน่วยพิทักษ์อินทรีดำผลักตัวเองลงไปที่พื้น นางก็ก็ฉี่รดกางเกงด้วยความตกใจและตะโกนว่า "เป็นฮูหยินอาวุโสที่ให้หม่อมฉันไปฆ่าไก่แล้วทำถุงเลือดให้นาง เมื่อฮูหยินอาวุโสชนกำแพงให้ใช้ถุงเลือดนี้เช็ดเบาๆ บนหน้าผากของนาง ทุกครั้งที่ติ้งเป่ยโหวเห็นฮูหยินอาวุโสป่วย จิตใจของเขาก็จะอ่อนลง ฮูหยินอาวุโสต้องการใช้โอกาสนี้... ...เพื่อทำให้ท่านโหวเปลี่ยนใจ..."

“เจ้าทาสทรยศ!” ทันทีที่แม่นมชุยพูดจบ ฮูหยินอาวุโสก็กระโดดขึ้นมาและกระแทกหน้าของแม่นมชุยอย่างแรง

แม่นมชุยกรีดร้องออกมาสองสามครั้ง

หญิงชราเตะคอพี่เลี้ยงซุย และตะโกนอย่างไม่ลดละ "นังทาส ทาสท่ฃี่เหมือนหมา แกมันไม่มีค่าพอให้กินข้าวจากภายนอก ... "