ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 423

ถึงเวลานั้น เหล่าทวยเทพก็ไม่สามารถช่วยได้

แต่สำหรับหยางสวี่อี้แล้ว ตอนนี้ต้องคิดเรื่องช่วยชีวิตเขาก่อน แล้วค่อยแก้ปัญหาเลือดกู่

ตอนนี้มีเพียงเลือดกู่เท่านั้นที่สามารถยับยั้งพิษในร่างกายของเขาได้ เธอทำได้แค่เสี่ยง และลองดู

“ข้ารู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ถ้าหมอเทวดาซูปรุงยาถอนพิษเสร็จแล้ว ช่วยส่งยาถอนพิษไปยังร้านค้าที่ตั้งอยู่ที่ถนนหลี่จือตรอกสามหมายเลขแปด”

“ได้！”

หมอเทวดาซูไม่ห้ามเธออีกต่อไป

ไป๋ชิงหลิงเดินออกจากลานหอยา แล้วกลับไปที่ถนนหลี่จื่อ

และเธอพบว่าอิงอู๋กำลังสะกดรอยตามเธออยู่

ตอนนี้เธอเห็นองครักษ์เหยี่ยวดำ ก็จะรู้สึกต่อต้านอย่างหนัก รู้สึกอยู่เสมอว่าหรงเยี่ยให้คนพวกนี้สะกดรอยตามเธอ และค้นหาเบาะแสของหยางสวี่อี้

เมื่อใกล้ถึงถนนหลี่จื่อ ไป๋ชิงหลิงก็เลี้ยวที่มุมหักศอก เดินเข้าไปยังซอยหมายเลขหนึ่งของตรอกหลี่จื่อ จากนั้นก็หยุดฝีเท้า

อิงอู๋เดินตามอย่างรวดเร็ว ขณะที่กำลังเลี้ยว ก็บังเอิญเห็นไป๋ชิงหลิงยืนอยู่ที่ปากทางเข้า อิงอู๋รีบหยุดเดิน ทำความเคารพและพูดว่า “พระชายา”

ไป๋ชิงหลิงจ้องไปที่เขาอย่างเย็นชา “ห้ามตามข้ามาอีก”

“ข้าน้อยมาเพื่อปกป้องพระชายา นี่คือหน้าที่ของข้าน้อย”

“จากนี้ไป เจ้าห้ามตามข้ามาอีก” สีหน้าของไป๋ชิงหลิงหมองลง ถือมีดผ่าตัดไว้ในมือ และจ่อที่คอของตัวเอง.........

เมื่ออิงอู๋เห็นเช่นนี้ ก็ก้าวเท้าถอยหลังโดยไม่รู้ตัว จ้องมองมีดผ่าตัดที่อยู่ในมือของไป๋ชิงหลิงอย่างเป็นกังวล

แม้ว่าเขาจะไม่เคยได้เห็นไป๋ชิงหลิงผ่าตัดให้กับผู้ป่วยกับตาตัวเอง แต่เขารู้ว่า มีดที่สามารถผ่าท้องและตัดเนื้อได้ ถ้าประมาทเพียงเล็กน้อย จะก่อให้เกิดอันตรายกับร่างกายของเธออย่างแน่นอน

“พระชายา ข้าน้อยจะไปเอง ท่านอย่าทำร้ายร่างกายตัวเองเลย หากท่านอ๋องรู้เข้า จะเป็นห่วงท่าน”

“ถอยออกไป ไปจากที่นี่ ห้ามตามข้ามาอีก” ดวงตาของไป๋ชิงหลิงแดงก่ำ สั่งด้วยสีหน้าที่เย็นชา

อิงอู๋จึงถอยออกไป เมื่อเห็นว่ามีดในมือของไป๋ชิงหลิงยังคงจ่ออยู่ที่คอ ก็ไม่กล้ารอช้าอีกต่อไป หันหลังกลับและจากไปอย่างรวดเร็ว

ไป๋ชิงหลิงรีบตามออกไปดู เมื่อเห็นกับตาว่าอิงอู๋หายเข้าไปในฝูงชน เธอจึงลดมีดผ่าตัดในมือลง และตรงไปยังตรอกหลี่จือหมายเลขสาม

ชิงอีเป็นคนมาเปิดประตู

เมื่อชิงอีเห็นไป๋ชิงหลิงกลับมาอีกครั้ง ก็ร้องไห้และพูดว่า “พระชายา เมื่อกี้พี่รองหยางอาเจียนเป็นเลือดเยอะมาก และมีไข้ตลอด”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชิงอีก็ไม่ยืนกรานที่จะอยู่อีกต่อไป เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้า หยักหน้าตอบรับ“อืม”และพูดว่า “เจ้าคะ บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้”

หลังจากพูดจบ ชิงอีก็รีบเดินออกจากห้องไป

หลังจากที่นางออกไปจากห้องไป๋ชิงหลิงก็กลับเข้าห้องอย่างรวดเร็ว หากล่องที่เก็บเลือดกู่ไว้ และเธอก็เปิดกล่องด้านซ้ายมือออก

เลือดกู่หายไป

สีหน้าของไป๋ชิงหลิงเปลี่ยนไป และรีบเปิดกล่องด้านขวามือออก

เลือดกู่ที่อยู่ในกล่องด้านขวามือ ถูกนำออกมาจากร่างของทหารคนหนึ่ง มันถูกเลี้ยงจนมีขนาดใหญ่และกลม ลำตัวแดงด้วยสีเลือด เป็นเลือดกู่ที่โตเต็มวัย มีพิษร้ายแรงมาก

ทันทีที่เข้าสู่ร่างกายมนุษย์ มันก็จะละลายเข้ากับเลือดเนื้อทันที และดูดเลือดของมนุษย์

แต่ไป๋ชิงหลิงต้องการใช้เลือดกู่ที่ยังไม่โตเต็มวัย แต่ตอนนี้เลือดกู่ที่เธอเลี้ยงด้วยตัวเองหายไป

ไม่มีใครรู้จักกล่องนี้ ถ้าต้องการเอาของที่อยู่ข้างในนี้ออกมา ต้องได้รับอนุญาตจากเธอเท่านั้น แต่ถ้าเธอเป็นคนหยิบไปเอง เธอจะไม่มีทางลืมมันแน่นอน

นั่นก็หมายความว่า........ได้เอาเลือดกู่ที่อยู่ข้างในไป ในสถานการณ์ที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว........

ไป๋ชิงหลิงสูดลมหายใจเข้า ทันใดนั้นก็นึกถึงวิชาถอดวิญญาณ.........