ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 427

ในฐานะฮ่องเต้ แม้เขาจะรักเจ้ามากเพียงใด แต่เขาก็ไม่ว่าไม่มีขีดจำกัดของตัวเอง เมื่ออำนาจของจักรพรรดิถูกท้าทาย เจี๋ยอวี่ผู้นั้นก็จะกลายเป็นเหยื่อของการเชือดไก่ให้ลิงดู

เจี๋ยอวี่ถูกฝังทั้งเป็นคนนั้น แต่มันก็ยังฝังอยู่ในใจของคนในวังที่พร้อมจะเคลื่อนไหว

“คำพูดของแม่นม ข้าจำไว้แล้ว”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา แม่นมอวี่อันออกจากจวนอ๋อง

ไป๋ชิงหลิงนึกถึงเค้กดอกท้อที่ชิงอีทำเอง และถามแม่นมซั่งว่าเด็กสองคนไปที่ไหน

แม่นมซั่งกล่าวว่า “ซื่อจื่อน้อยและองค์หญิงน้อยถูกท่านอ๋องส่งไปที่พระราชวัง ไปอยู่กับไทเฮาเพคะ พิธีบวงสรวงในวันพรุ่งนี้ ซื่อจื่อและองค์หญิงก็จะเสด็จไปพร้อมกันเพคะ ”

ไป๋ชิงหลิงหยิบเค้กลูกท้อออกมาส่งให้แม่นมซั่งแล้วพูดว่า “ในเมื่อเด็กทั้งสองไม่อยู่ เช่นนั้นเค้กลูกท้อนี้เจ้าเอาไปแบ่งแล้วกัน！”

แม่นมซั่งชำเลืองมองเค้กลูกท้อที่ไป๋ชิงหลิงมอบให้ และจำได้ทันทีว่าใครเป็นคนทำประจำ

นางยกมือรับและพูดว่า “แม่นางชิงอีเป็นคนทำใช่ไหมเพคะ？”

ไป๋ชิงหลิงพยักหน้าและพูดว่า “เซิงเอ๋อร์ชอบกินเค้กลูกท้อที่ชิงอีทำมากที่สุด แต่มันไม่สามารถเก็บไว้ได้นาน แม่นมลองชิมดู เจ้าน่าจะชอบ”

เมื่อแม่นมซั่งได้ยินแบบนี้ ก็ไม่ปฏิเสธ นางเปิดห่อต่อหน้าไป๋ชิงหลิง หยิบเค้กลูกท้อออกมาหนึ่งชิ้นแล้วชิม

และพบว่าเค้กลูกท้อที่ชิงอีทำนั้นแตกต่างจากเค้กที่นางเคยกิน เค้กลูกท้อนี้หวานแต่ไม่เลี่ยน สัมผัสได้ถึงรสชาติที่หอมหวาน

นางเม้มปากและพูดด้วยรอยยิ้ม “แม่นางชิงอีมีฝีมือดีจริง ๆ ”

“แม่นมก็ว่าอร่อยเหมือนกันสินะ” ไป๋ชิงหลิงภูมิใจในทักษะการทำอาหารของชิงอี

ด้วยทักษะของชิงอีถ้าจะเปิดร้านอาหาร ก็ไม่มีปัญหาเลย

อย่างไรก็ตามก่อนที่แม่นมซั่งจะทันได้ตอบ ทันใดนั้นเสียงร้องของสาวใช้ก็ร้องดังลั่นจากนอกเรือน “กรี๊ด……”

ไป๋ชิงหลิงตกใจ และเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยมองไปที่แม่นมซั่ง ทั้งสองคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ในขณะนี้สาวใช้กรีดร้องตะโกน “แม่นางชิงอี”

ชิงอี ! !

เมื่อไป๋ชิงหลิงได้ยินคำว่า“ชิงอี” นางรีบลุกขึ้นจากโต๊ะเครื่องแป้ง และวิ่งออกไป

เมื่อนางเปิดประตู นางเห็นชิงอีถูกสาวใช้หลายคนประคอง

บาดแผลอันน่าสยดสยองถูกมีดผ่าบนใบหน้าของนาง ตั้งแต่หน้าผากด้านซ้ายลาดลงไปถึงกรามขวา และยาวไปถึงกระดูกไหปลาร้า

และบนหน้าอกของนาง มีมีดสองเล่มไขว้กัน

เสื้อผ้าของนางเปื้อนไปด้วยเลือด

นางกำลังมองไปทางประตู เมื่อนางเห็นไป๋ชิงหลิงวิ่งออกมา ชิงอีก็เปิดปากและตะโกน

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่นางเปิดปากของนาง เลือกสีดำเต็มปากก็กระฉูดออกมา

ไป๋ชิงหลิงกรีดร้องอย่างซีดเซียว “ชิงอี”

นางยกเท้าขึ้นและก้าวข้ามธรณีประตู และสะดุดตรงไปที่ชิงอี จากนั้นผลักสาวใช้ที่อยู่ข้างนางออกไป กอดร่างของชิงอีและพูดว่า “ใครทำร้ายเจ้า？”