บทที่ 430 ข้าเป็นคนฆ่าชิงอี – ตอนที่ต้องอ่านของ ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
ตอนนี้ของ ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น โดย พระจันทร์ขี้เมา ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายการเกิดใหม่ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 430 ข้าเป็นคนฆ่าชิงอี จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ด้านหลังสุสานจักรพรรดิ คือต้นไม้ป่าโบราณ ร่มเงาของมันปกคลุมครึ่งหนึ่งของสุสานจักรพรรดิ และมีร่างสีฟ้าอ่อนห้อยลงมาจากบนต้นไม้โบราณต้นนั้น
ร่างของนางถูกมัดด้วยเชือกหนา และมีเชือกผูกรอบคอของนางโดยเฉพาะ
ตราบใดที่เชือกเส้นอื่นบนร่างของนางขาด ในโลกนี้ก็จะมีผีแขวนคอเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งตัว
เมื่อติ้งเป่ยโหวเห็นบุคคลด้านบน เขาก็จำไป๋ชิงหลิงได้อย่างรวดเร็ว
เขาตะโกนเสียงดัง “เจาเสวี่ย เป็น……เป็นพระชายาหรง!”
เขาก้มหัวลงด้วยความตกใจ มองไปที่หรงเยี่ย และถามว่า : “องค์ชายอ๋องหรง เกิดอะไรขึ้น ทำไมลูกสาวของหม่อมฉันถึงอยู่ด้านบน ? “
หรงเยี่ยเงยหน้าขึ้น จ้องมองผู้หญิงที่อยู่ข้างบนเขาอย่างตั้งใจ และแอบกำมือทั้งสองข้างแน่น
ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำไม่ได้ส่งข่าวใด ๆ มาให้เขา
นั่นหมายความว่า ไม่ช้าก็เร็วเขาและกองกำลังที่ฟื้นฟูของแคว้นฉีจะต้องต่อสู้กันอีกครั้ง และการต่อสู้ครั้งนี้กำลังจะมาถึง
ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำที่เขาทิ้งไว้ข้างกายไป๋ชิงหลิง น่าจะ……หลบหนีได้อย่างหวุดหวิด
ในเวลานี้ ว่าวกลุ่มหนึ่งบินออกมาจากป่าด้านหลังสุสานจักรพรรดิ และในว่าวแต่ละอันก็มีคนห้อยอยู่บนนั้น
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง จากนั้นเดินเข้าไปหาสหายของพวกเขาอย่างกระวนกระวาย ก้มศีรษะและกระซิบด้วยความกลัวว่า “ว่าว……มีคนอยู่บนว่าว”
“ตั้งแต่เมื่อวาน เปลือกตาขวาของข้ากระตุก และข้าก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดี”
“พระเจ้า พวกเขากำลังขว้างอะไร ?”
วัตถุแปลกปลอมสีดำถูกโยนลงมาจากท้องฟ้า
หรงเยี่ยขมวดคิ้วและพูดว่า “เข้าไปในสุสานจักรพรรดิเร็วเข้า”
องครักษ์ลับจักรพรรดิมาที่ด้านข้างของจักรพรรดิเหยาอย่างรวดเร็ว คว้าแขนของจักรพรรดิเหยา และวิ่งไปที่สุสานของจักรพรรดิตามด้วยฮองเฮาอู่และหลวนอี๋
ทหารองครักษ์ลับจักรพรรดิปกป้องไทเฮาเข้าไปในสุสานจักรพรรดิ
ข้าราชการและนางสนมที่มาร่วมพิธีไว้อาลัย กลับโชคค่อยไม่ดีนัก
ก่อนที่ผู้คนจำนวนมากจะแตะประตูของสุสานจักรพรรดิ วัตถุแปลกปลอมสีดำก็ตกลงบนพื้นอย่างแรง ทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่
“เสียงตูมตูมตูม” ดังขึ้นติดต่อกันสองสามครั้ง
ดูเหมือนว่าสุสานของจักรพรรดิจะได้รับแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
เสียงกรีดร้อง และโวยวายก็กระจายออกไปเช่นกัน……
แน่นอนว่ายังมีเสียงของชายป่าดังขึ้น จากด้านบนสุสานจักรพรรดิ “องค์ชายอ๋องหรง ข้าได้จับพระชายาที่รักของท่านไว้แล้ว หากท่านต้องการช่วยนาง และผู้คนที่อยู่เบื้องล่างเหล่านั้น จากนี้ไป ท่านต้องฟังข้า”
หรงเยี่ยกำดาบของเขาแน่น จ้องมองชายในชุดดำที่ยืนอยู่เหนือสุสานด้วยสายตาเย็นชา และพูดว่า “หยางไค อย่าแอบซ่อน ถ้ามีความสามารถก็ถอดหน้ากากบนใบหน้าของเจ้าออกมา และต่อสู้กับข้าอย่างสมศักดิ์ศรี ถ้าข้าแพ้ ข้าจะยอมทำทุกอย่างที่เจ้าต้องการ และข้าจะไม่ตอบโต้ ถ้าเจ้าแพ้ เจ้าก็คืนพระชายามาให้ข้า”
ชายที่ถูกเรียกว่าหยางไคยิ้ม
ในไม่ช้า รถเข็นของหรงเยี่ยก็ติดอยู่กับเสาหินที่อยู่ข้างหลังเขา และดาบในมือของหยางสวี่อี้แตะลงบนคมดาบของหรงเยี่ยพอดี
เมื่อเห็นว่าหรงเยี่ยไม่มีทางถอย หยางสวี่อี้ก็ใช้กำลังทั้งหมดที่มีเพื่อผลักดาบลง
ไป๋ชิงหลิงอุทาน “รถเข็นมีอาวุธซ่อนอยู่”
หรงเยี่ยดึงที่วางแขนของรถเข็น และเข็มพิษหมื่นเล่มก็พุ่งออกมาทันที
หยางสวี่อี้ถูกบังคับให้ปล่อยหรงเยี่ย หลบอย่างรวดเร็ว และลอยกลับไปที่ด้านบนสุดของสุสานจักรพรรดิ
ในเวลานี้ ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำที่อยู่รายรอบก็บินอยู่เหนือสุสานของจักรพรรดิ พวกล้อมหยางสวี่อี้ไว้
หยางสวี่อี้เหล่ตา จ้องมองรถเข็นของหรงเยี่ยด้วยสายตาเย็นชา “อาเสวี่ยทำรถเข็นคันนี้ให้เจ้าหรือ”
“ถ้าอยากสู้ก็อย่าพูดไร้สาระ!”หรงเยี่ยกระตือรือร้นที่จะช่วยภรรยาของเขา และไม่ต้องการพูดถึงเรื่องไร้สาระกับหยางสวี่อี้ แต่หยางสวี่อี้ไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้กับหรงเยี่ย เป้าหมายสังหารของเขาในวันนี้คือหรงเยี่ยและจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน
เขาค่อย ๆ วางดาบลงและพูดว่า “อ๋องหรงให้ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำของเจ้าล่าถอยไป ข้ากลัวว่าในระหว่างการต่อสู้ ข้าจะตัดเชือกที่ลำตัวของอาเสวี่ยโดยไม่ตั้งใจ และถ้าข้าตัดเชือกออก นางอาจถูกแทงด้วยลูกศรนับหมื่น หรือกลายเป็นวิญญาณที่ถูกแขวนคอ”
เสียงของหยางสวี่อี้สงบและไม่แยแส
และในป่าเหนือสุสานจักรพรรดิ และกลุ่มนักธนูที่น่าทึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น
เมื่อทหารองครักษ์เหยี่ยวดำเห็นฉากนี้ ก็ต่างขมวดคิ้วและกัดฟัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...