ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 445

“นางไม่รู้ แม่ของข้าไม่มีทางขายข้าให้กับคนพวกนี้ นางคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะให้ข้าแต่งงานกับพ่อค้า แต่เอกสารการเป็นเจ้าของสิทธิ์ในตัวข้ายังอยู่ในมือของคนพวกนั้น” ไป๋หมิงฮุ่ยพูดจบ นางคุกเข่าลงกับพื้น พูดออกมาโดยไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อีกต่อไป “พระชายา ท่านอย่าทิ้งข้าไว้ที่นี่เลย ท่านช่วยพาข้าออกไปจากสถานที่แห่งนี้ได้หรือไม่”

“หมิงฮุ่ย เจ้าลุกขึ้นมาก่อน ข้าไม่มีวันทิ้งเจ้าไว้โดยไม่สนใจ” ในตอนที่ไป๋ชิงหลิงพูดประโยคนี้ออกมา นางก็ไม่ลืมว่าเวลานี้นางก็ยังไม่อาจปกป้องตัวเองได้

แต่นางไม่อาจทนเห็นไป๋หมิงฮุ่ยถูกผู้อื่นรังแกได้

ในตอนที่ไป๋หมิงฮุ่ยลุกขึ้นมา มีเสียงของคนกลุ่มหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านล่าง “เร็วเข้า ข้าเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นวิ่งหนีมาทางนี้ นางน่าจะยังไปไหนได้ไม่ไกล ข้าไม่ได้ให้อะไรนางกินมาสามวันแล้ว นางน่าจะกำลังหิวโซ”

ไป๋หมิงฮุ่ยได้ยินเสียงของคนกลุ่มนั้น นางแตกตื่นขึ้นมาทันใด วิ่งไปรอบ ๆ เพื่อหาที่ซ่อน แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะไปซ่อนอยู่ที่ไหน

ไป๋ชิงหลิงจับแขนของนางไว้ “หมิงฮุ่ย ไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน พวกเรามาเดินเข้าไปในหมู่บ้านตระกูลเฉินด้วยกันอย่างสง่างามเถอะ”

“แต่ แต่ว่า พวกเขามีสุนัข......” นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมทุกครั้งที่ไป๋หมิงฮุ่ยหนีออกมาแล้วต้องเผชิญกับความล้มเหลว

หรงเยี่ยชักดาบออกมาพร้อมก้าวไปด้านหน้า

ไป๋ชิงหลิงมองไปที่แผ่นหลังของเขา จับมือของไป๋หมิงฮุ่ยไว้แน่น “พวกเรายังมีท่านอ๋องอยู่”

“ท่าน ท่านอ๋อง......” ไป๋หมิงฮุ่ยสะอื้นเล็กน้อย มองไปที่หรงเยี่ยโดยไม่รู้ตัว และความหวาดกลัวของนางก็ลดลงทันที

ในสายตาของนาง อ๋องหรงเป็นเหมือนกับเทพเจ้า

ต่อให้นั่งอยู่บนรถเข็น เขาก็ยังเป็นคนที่สุดยอด

“ไปกันเถอะ!” หรงเยี่ยหันหลังมาพูดกับพวกนาง

ไป๋ชิงหลิงพยักหน้า เดินจูงมือไป๋หมิงฮุ่ยเข้าไปในหมู่บ้าน

เมื่อมาถึงปากทางเข้าหมู่บ้าน พวกเขาก็ถูกคนของหมู่บ้านตระกูลเฉินล้อมเอาไว้......

ครอบครัวที่ซื้อไป๋หมิงฮุ่ยมา บังเอิญเป็นครอบครัวที่นางรู้จัก และเป็นครอบครัวของคนที่นางเกลียดเป็นอย่างมาก

หนึ่งในนั้นมีหญิงชราที่ชื่อฟางปู๋เว่ย และทุกครั้งที่นางมารักษาให้ฟรี ฟางปู๋เว่ยจะพาคนในครอบครัวของนางทั้งหมดมาตรวจร่างกายเพื่อรักษา แม้ว่าพวกเขาจะป่วยหรือไม่ก็ตาม

สุดท้ายทำให้คนที่ต้องการรักษาไม่มีโอกาสและเข้ามารับการรักษาได้ทัน

แน่นอน แค่แวบเดียวฟางปู๋เว่ยก็รู้ว่าคนที่กำลังเข้ามาในหมู่บ้านตระกูลเฉินก็คือไป๋ชิงหลิงที่ห่างหายไปนาน ดวงตาทั้งสองข้างของนางเปล่งประกายในทันที ตะโกนออกมาว่า “หมอหญิงไป๋!”

“หมอหญิงไป๋มายังหมู่บ้านของพวกเราแล้ว ทุกคนรีบมาดูเร็ว” ฟางปู๋เว่ยหันกลับไปตะโกนให้ชาวบ้านในหมู่บ้านตระกูลเฉินที่อยู่ด้านหลัง

คนในหมู่บ้านตระกูลเฉินต่างส่งเสียงร้องออกมาราวกับได้เห็นพระโพธิสัตว์ “หมอหญิงไป๋จริง ๆ ด้วย”

“หมอหญิงไป๋กลับมาแล้ว เยี่ยมไปเลย” คนในหมู่บ้านตระกูลเฉินต่างวางอุปกรณ์ทำมาหากินในมือลงทีละคน

ไป๋ชิงหลิงไม่ได้รู้สึกดีใจกับการกระทำของพวกเขา ยิ่งการเคลื่อนไหวในหมู่บ้านตระกูลเฉินยิ่งใหญ่มากเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งถูกเปิดเผยได้รวดเร็วยิ่งขึ้น นางจำเป็นต้องรีบจัดการเรื่องของไป๋หมิงฮุ่ย และออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

นางจูงมือไป๋หมิงฮุ่ยจากด้านหลังมาด้านหน้า จากนั้นกล่าวออกมาว่า “ตอนแรกข้าก็จะมาที่นี่เพื่อทำการรักษาให้ทุกคน แต่ระหว่างทางกลับได้เจอหมอหญิงในโรงหมอของข้า พวกเจ้า ใครเป็นคนทำให้นางอยู่ในสภาพเช่นนี้ ใครเป็นคนซื้อนางมา ข้าต้องการซื้อตัวนางคืน”