ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 491

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสุนัข เขาก็จะไม่ปล่อยมันไปอย่างแน่นอน

อิงเหลียนไม่ยอม นางพูดว่า"แต่พวกเรามาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้ายอมแพ้คงจะน่าเสียดายมาก"

"ข้าไม่เคยยอมแพ้ ออกไปจากที่นี่ก่อน"หลังจากที่ไป๋ชิงหลิงพูดจบ นางก็หันหลังและออกจากสวนหลังจวนไป

เมื่อเดินผ่านหน้าห้องโถงใหญ่ไป๋ชิงหลิงก็หยุดฝีเท้ากะทันหันแล้วเหลือบมองฝูงชนที่อยู่ข้างกระถางธูปสามขาขนาดใหญ่ด้านนอกห้องโถง จู่ๆนางก็เกิดความคิดขึ้นมาจึงรีบกลับไปที่ลานบ้าน

ลี่ว์อีเก็บเสื้อผ้าเสร็จหมดแล้วจึงพูดว่า"องค์หญิง เราเก็บมันเรียบร้อยแล้ว"

"เซิงเอ๋อร์ล่ะ?"

"องค์หญิงน้อยอยู่กับไทเฮาเพคะ"

"เจ้าจงไปหาไทเฮาแล้วบอกกับไทเฮาว่าพวกเราเก็บของเรียบร้อยแล้ว"ไป๋ชิงหลิงพูด

ลี่ว์อีตอบรับ"เพคะ"แล้วหันหลังเดินออกจากห้องไปยังห้องโถงอีกห้องหนึ่งเมื่อลี่ว์อีออกไปไป๋ชิงหลิงก็หันมาพูดกับอิงเหลียนว่า"กลับแล้วเดินออกจากบ้าน ไปที่ห้องโถงอื่น เมื่อลู่ยี่ออกไป ไป๋ชิงหลิงก็หันไปหาหยิงเหลียนแล้วพูดว่า"ไปพาเสวี่ยหลางมา"

"ไม่ต้องหาหรอก"อิงเหลียนหยิบนกหวีดออกมาแล้วเป่ามันอย่างแรง

หลังจากนั้นไม่นาน เสวี่ยหลางก็รีบเข้ามาจากด้านนอก มันกระดิกหางและนั่งลงตรงหน้าไป๋ชิงหลิง

ไป๋ชิงหลิงเหลือบมองที่ประตูแล้วรีบเดินไปปิดประตูและล็อคประตูไว้ จากนั้นจึงหันกลับมาหาเสวี่ยหลางแล้วนั่งยองๆ ต่อหน้าอิงเหลียน นำกองกระดูกที่เสวี่ยหลางเอามาเมื่อคืนออกมา

อิงเหลียนชะงักไป จ้องมองไปที่กระดูกคนที่อยู่บนพื้นด้วยความตกใจ จากนั้นจึงนั่งยองๆแล้วพูดว่า"พระชายา สิ่งเหล่านี้คือ......"

"นี่คือสิ่งที่เสวี่ยหลางนำกลับมาจากข้างนอกเมื่อคืนนี้"ไป๋ชิงหลิงไม่ได้อธิบายว่านางนำสิ่งต่างๆออกมาจากห้วงมิติเวลาได้อย่างไร นางพูดอย่างกระชับ"ข้าหาวิธีที่จะให้จักรพรรดิตรวจสอบวัดเต๋อหลินรวมไปถึงหมู่บ้านแปลกๆและคนชราที่พวกเราพบระหว่างทางไปวัดเต๋อหลินได้แล้ว"

"พระชายาอยากให้เสวี่ยหลางบอกฝ่าบาทหรือเพคะ?"

"อืม!"ไป๋ชิงหลิงตอบด้วยเสียงต่ำ วางฝ่ามือของนางลงบนหัวของเสวี่ยหลางจากนั้นจึงวางกระถางธูปจากห้องโถงลงตรงหน้าเสวี่ยหลาง

เสวี่ยหลางก้มหัวลงแล้วลองดมๆ จากนั้นจึงกัดไปที่หัวโครงกระดูกคน มันวิ่งไปที่ประตู เตะกลอนประตูแล้วจึงเปิดประตูด้วยตนเองแล้วรีบวิ่งออกจากลานบ้านไป......

เสวี่ยหลางวิ่งเร็วมาก เวลามันวิ่งผ่านผู้คนไป เสวี่ยหลางก็จะวิ่งหายไปก่อนที่คนจะเห็นว่ามันคือตัวอะไร

หลังจากนั้นไม่นานเสวี่ยหลางก็ปรากฏตัวขึ้นในตำหนักเจ้าแม่กวนอิม

มีผู้แสวงบุญมากมายหลั่งไหลมาไม่สิ้นสุด

จู่ๆเสวี่ยหลางก็พุ่งเข้ามาทำให้กลุ่มผู้แสวงบุญตกใจ ผู้คนต่างก็ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ

"ตัวที่เพิ่งวิ่งผ่านไปคืออะไร"

"ตัวใหญ่ขนาดนั้น อาจจะเป็นหมูป่าที่วิ่งลงมาจากภูเขาหรือเปล่า?"

"ไม่ใช่ มันคือสุนัข มันคือสุนัข!"

"อ๊ะ...."ในเวลานี้ผู้หญิงคนหนึ่งในฝูงชนกรีดร้องออกมาและตะโกนว่า"ตายแล้ว ตายแล้ว หมา….คน…."

เสียงกรีดร้องของผู้หญิงดึงดูดผู้แสวงบุญที่กำลังเดินเข้าๆออกๆและสายตาของพวกเขาต่างก็จ้องมองไปที่เสวี่ยหลางที่กำลังวิ่งไปวิ่งมา

ในเวลานี้เสวี่ยหลางก็นั่งลงบนพื้นมองดูกระโหลกศีรษะที่อยู่ตรงหน้ามัน

และผู้หญิงที่กรีดร้องคนนั้นไม่ระวังจึงชนเข้ากับเสวี่ยหลาง