ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 494

"ปัก"อาจารย์ฟางล้มลง แต่ในขณะเดียวกันร่างกายของเขาก็กระตุกอย่างรุนแรงเช่นเดียวกัน

เว่ยซือเฉิงตะโกน"ฝ่าบาท ในปากของเขาถุงพิษอยู่"

เมื่อไป่ชิงหลิงได้ยินสิ่งนี้ นางไม่คำนึงถึงอาการบาดเจ็บที่ขาเลย นางก็รีบวิ่งไปหาอาจารย์ฟางที่กำลังนอนอยู่บนพื้นแล้วยื่นมือออกไปบีบปากของเขาแล้วใช้แรงดึงถุงพิษในปากของเขาออกมร

อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายได้กลืนผงในถุงยาพิษลงไปแล้ว และนางก็ไม่มีทางที่จะค้นหาพิษที่ใช้แก้พิษให้อีกฝ่ายได้ในเวลาอันสั้น

เช่นนั้น เหลือวิธีเดียวก็คือ.....การล้างท้องและการปฐมพยาบาลอื่นๆ!

"ลี่ว์อี เอากล่องยามา"ไป๋ชิงหลิงพูด

ลี่ว์อี่แบกกล่องยาของไป๋ชิงหลิงไว้บนหลังของนาง เดินเข้ามาในวิหารและวางกล่องยาไว้ข้างๆไป๋ชิงหลิง

เมื่อเห็นเช่นนี้ หรงฉี่ก็ขมวดคิ้วและตะโกน"พระชายาหรง เขาเป็นฆาตกร อย่าบอกนะว่าเจ้าจะช่วยชีวิตฆาตกรคนนี้"

ทันทีที่หรงฉี่พูดจบ ผู้คนที่อยู่นอกวิหารต่างก็ประท้วงอย่างดุเดือด"คนแบบนี้สมควรตาย"

"ใช่ เหตุใดต้องช่วยเขาด้วย อย่าบอกนะว่าจะช่วยเขากลับมาจริงๆ"

"คนชั่วร้ายน่ารังเกียจแบบนี้ไม่สมควรที่จะอยู่บนโลกนี้”

ไป๋ชิงหลิงแอบกัดฟัน นางเงยหน้ามองคนผู้คนที่อยู่นอกวิหารโดยที่นางรู้ว่าเรื่องนี้อาจไม่ราบรื่น นางจึงหันกลับมาและคุกเข่าลงต่อหน้าจักรพรรดิเหยา

"เสด็จพ่อ จะช่วยหรือไม่ช่วยก็ขึ้นอยู่กับเสด็จพ่อ แต่อย่างไรก็ตาม หม่อมฉันขอพูดอะไรสักหน่อย โดยปกติคนชั่วก็จะถูกควบคุมโดยกฎหมาย บุคคลนี้พูดอย่างตรงไปตรงมาว่าเขาฆ่าศพผู้บริสุทธิ์ไปมากมายและพอตอนที่เขายอมรับเขาก็รีบกัดถุงพิษนั่น ท่านว่าเจ้าอาวาสวัดธรรมดาๆจะมีถุงพิษในปากได้อย่างไร หรือนี่เป็นสิ่งที่แสดงว่าเขาพร้อมลงนรกเสมอถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดโปง จุดประสงค์ของการกระทำนี้มันไม่สมเหตุสมผลกับสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้นี้เลย ผู้ชายที่รักสวยรักงามและรักตัวเองมากขนาดนี้ เขาจะยอมรับเรื่องนี้ง่ายๆหรือเขาจะยอมตายง่ายๆหรือ? เขาสามารถหาแพะรับบาปมารับผิดแทนเขาได้ แต่เขากลับไม่ทำ เพราะเหตุใดกันล่ะ?"

เพราะเหตุใดงั้นหรือ?

ตราบใดที่จักรพรรดิเหยาใช้สมองของเขา เขาก็จะหาสาเหตุได้ว่าเพราะอะไร......

เพราะเขาต้องการที่จะยุติเรื่องนี้โดยเร็วที่สุดและไม่ต้องการให้จักรพรรดิสอบสวนเรื่องนี้อีกต่อไป

เพราะเขานั่นแหละที่เป็นแพะรับบาป

เว่ยซือเฉิงเดินไปข้างหน้าและพูดว่า"ฝ่าบาท เรื่องนี้คงจะไม่ง่าย มีกระดูกและศพมากมายขนาดนี้ เหตุใดเพียงคำพูดไม่กี่คำถึงจัดการเรื่องนี้ได้ อาจารย์ฟางคนนี้กำลังปิดบังบางสิ่งบางอย่างไว้แน่ ฝ่าบาทรีบออกคำสั่งให้ช่วยชีวิตเถิดพ่ะย่ะค่ะ!"

"ช่วย!"จักรพรรดิเหยาออกคำสั่งโดยไม่ลังเลใจมากนัก

ไป๋ชิงหลิงที่กำลังช่วยชีวิตอาจารย์ฟางก็เงยหน้าขึ้นและมองไปทางประตูวิหาร ทันทีที่ได้ยินเสียงของอีกฝ่าย

นางมองชายคนนั้นด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ แต่นางเพียงมองลึกๆแวบเดียวเท่านั้น จากนั้นจึงหยิบยาขึ้นมาแล้วเทลงในปากของอาจารย์ฟาง

ในเวลานี้ อาจารย์ฟางที่ตอนแรกไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จู่ๆก็ไออย่างรุนแรง

ไป๋ชิงหลิงและลี่ว์อีช่วยพยุงเขาลุกขึ้น จากนั้นจึงตบไปที่หลังอาจารย์ฟางให้เขาคายพิษที่เขากินไปออกมรให้หมด

จากนั้นนางก็รีบหยิบยาลูกกลอนออกมาแล้วยัดมันเข้าไปในปากของอาจารย์ฟาง

แต่อย่างไรก็ตามอาจารย์ฟางก็ต่อต้าน เขาผลักไป๋ชิงหลิงออกไปอย่างรุนแรงและสอดนิ้วเข้าไปในลำคอ พยายามเอายาที่ไป๋ชิงหลิงป้อนให้ออกมา

จักรพรรดิเหยากลับมามีสติและสั่งว่า"หยุดเขา จับเขาไว้ อย่าปล่อยให้เขาตาย"

เสิ่นหรูเหลียนเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งจับไปที่หลังคอของอาจารย์ฟาง ส่วนอีกมือข้างหนึ่งก็คว้ามือของอาจารย์ฟางที่กำลังยัดเข้าปากไว้ แล้วกดอาจารย์ฟางลงกับพื้นด้วยเท้าของเขา

"ไม่!"อาจารย์ฟางร้องแล้วขัดขืนอย่างรุนแรง

หรงฉี่หันไปมองอาจารย์ฟางที่กำลังถูกช่วยชีวิตและกำมืออย่างแอบๆ"เสด็จพ่อ ลูก....."