ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 519

ทหารเกาะเงินปะทะกับองครักษ์เหยี่ยวดำทันที แต่ว่าองครักษ์เหยี่ยวดำในห้องอารามนั้นมีเพียงห้าคน และทหารเกาะเงินนั้นก็เคยเป็นทหารที่หรงเยี่ยฝึกมากับมือ บวกกับคนที่นำพวกเขาคือแม่ทัพแนวหน้าอย่างเสิ่นหรูเหลียน

ครั้งนี้องครักษ์เหยี่ยวดำเจอคู่ปรับตัวเตงเข้าแล้ว

จนถึงเวลานี้ไป๋ชิงหลิงยังเป็นเหมือนกับคนกำลังฝัน จ้องมองภาพโกลาหลข้างหน้า

เวลานี้ มีองครักษ์เหยี่ยวดำคนหนึ่งจับมือของนางไว้เอ่ย " พระชายา หนีเร็ว"

"แคร่ง" เสียงต่อสู้ส่งมาจากด้านของหรงเยี่ย

ทันทีที่ได้ยินกระบี่กระทบกันนั้น ไป๋ชิงหลิงก็หันหน้าไปหาหรงเยี่ย ดาบของเสิ่นหรูเหลียนปรากฏอยู่ต่อหน้าเขา และบาดแผลของหรงเยี่ยก็มีเลือดกำลังไหลออกมา

เลือดนั้นได้ย้อมเสื้อสีฟ้าอ่อนของเขากลายเป็นสีแดงเลือด

เขาไม่อาจจะต่อสู้ได้แล้ว แต่ถ้าไม่ฆ่าฝ่าวงล้อมออกไป พวกเขาก็จะถูกหรงฉีวางกลฆ่าตายยกพวก

ชะตาชีวิตของจักรพรรดิเหยาก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เวลานี้นั้น แม้แต่เสิ่นหรูเหลียนเองก็เชื่อคำพูดของหรงฉีอย่างสนิทใจ

ไป๋ชิงหลิงสะบัดมือขององครักษ์เหยี่ยวดำออกอย่างแรง แล้วพุ่งไปหาเสิ่นหรูเหลียนพร้อมตะโกน" แม่ทัพเสิ่น ข้าคือไป๋ชิงหลิงจริงๆ พระชายาต้วนเมื่อหกปีก่อน เรื่องต่างๆ ที่ท่านได้ยินนั้นมีบางส่วนเหมือนกับสิ่งที่ข้าเคยผ่าน แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่เป็นความจริง เพราะว่าเมื่อหกปีก่อน...ข้าก็ถูกใส่ร้าย"

" ข้าถูกผู้ชายข้างหลังท่านที่ชื่อหรงฉี คนที่ข้าเคยมองว่าเป็นสามีที่ฟ้าประทานให้ข้า ร่วมมือกับพี่สาวแสนดีของข้าวางแผนทำร้ายข้า พวกเขาได้วางแผนมานานแล้ว แต่ก็เกรงว่า...เรื่องนี้จะรู้ไปถึงเสด็จพ่อ ถ้าหากมีคนนอกรู้เข้ามันจะไม่เป็นผลดีต่อการชิงราชทายาทของเขา พวกเขาจึงฉวยโอกาสตอนที่ข้าครบกำหนดคลอด แอบอ้างว่าข้าคลอดไม่สำเร็จแล้วก็ฆ่าข้ากับลูกในท้อง"

เสิ่นหรูเหลียนสู้กับหรงเยี่ยไปด้วยฟังเสียงพูดของไป๋ชิงหลิงไปด้วย

เมื่อได้ยินเนื้อความท้ายๆ การกระทำของเสิ่นหรูเหลียนหยุดชะงักสักพักแล้วก็หันไปหานาง

" แม่ทัพเสิ่น ทานอย่าได้ฟังความข้างเดียวของนาง ข้าได้สืบมาแล้วว่านางนั้นมีความสัมพันธ์กับชายอื่น นางตั้งครรภ์แล้วถึงได้แต่งเข้าจวนของข้า นางต้องการหาที่พึ่ง พอดีกับที่ข้ารับนางมาเป็นชายา ส่วนเรื่องที่นางบอกว่าถูกใส่ร้ายนั้นเป็นเรื่องที่นางแต่งเองทั้งนั้น ขุนนางน้อยใหญ่ต่างก็รู้ว่า เพื่อจะได้สาวบ้านตระกูลไป๋มานั้นข้าคุกเข่าต่อหน้าตำหนักเสด็จพ่อถึงห้าวันห้าคืน ข้าจะไม่รักนางได้ยังไง แต่จะทำไงได้เมื่อคนรักของข้าได้มีความสัมพันธ์กับชายอื่นก่อนแล้ว" หรงฉีแย้งตอบ

หรงเยี่ยหมุนตัว กระบี่ในมือแทงผ่านไหล่ของเสิ่นหรูเหลียน พุ่งตรงไปหาหรงฉี

เสิ่นหรูเหลียนหันหน้าไป แล้วก็แตะกระบี่ของหรงเยี่ยกระเด็นออกไป

กระบี่หมุนกลางอากาศสองรอบแล้วก็กลับมาอยู่ในมือของหรงเยี่ย

ไป๋ชิงหลิงก็รับรู้ได้ถึงหัวใจที่พร้อมปกป้องเจ้านายของเสิ่นหรูเหลียน เขาตั้งใจมั่นว่าต้องจับนางและหรงเยี่ย

" ได้ ท่านไม่เชื่อข้า ถ้าอย่างนั้นตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ท่านแม่ทัพต้องอยู่ข้างการจักรพรรดิเหยาห้ามห่างแม้แต่ก้าวเดียว อย่าให้ฝ่าบาทกับท่านอ๋องต้วนอยู่ด้วยกัน และห้ามปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว หรือปล่อยให้หมอหลวงหลี่หรือฟางกงกงอารักขา คนที่อยู่ในนี้ไม่ว่าใครก็ตาม เจ้าห้ามเชื่อใจเด็ดขาด รวมทั้งข้าและหรงเยี่ยด้วย ทำอย่างนี้ท่านถึงจะรักษาความปลอดภัยให้ฝ่าบาทและไทเฮาได้ เพราะว่า...มีคนต้องการฆ่าจักรพรรดิชิงบัลลังก์"

"แคร่งๆ" เสิ่นหรูเหยียนขยับไปชั่วขณะ แล้วหันกลับมาหานาง " ได้ ข้าจะทำตามนั้น"

ไป๋ชิงหลิงผงกหัว ปล่อยมีดเล็กบนมือลง แล้ววิ่งไปข้างหลังหรงเยี่ย กอดเขาไว้ " อ๋องหรง หยุดมือเถิด"

" แคร่ง" กระบี่บนมือของหรงเยี่ยบินออกจากมือไปทันที

กระบี่ของเสิ่นหรูเหลียนจี้ไปบนคอของหรงเยี่ยอย่างรวดเร็ว...

ชายสองคนจ้องหน้ากัน

ส่วนกระบี่ที่บินออกไปนั้นปักไว้บนแผ่นประตู

สายตาที่ร้อนระอุของเสิ่นหรูเหลียนจ้องมองแขนสองข้างที่กอดไว้รอบเอวของหรงเยี่ย หัวใจหวั่นไหวเล็กน้อย เอ่ย " อ๋องหรง ให้องครักษ์เหยี่ยวดำของเจ้าวางอาวุธลงซะ"

หรงเยี่ยจ้องมองเสิ่นหรูเหลียนเอ่ย " เสิ่นหรูเหลียน จำคำพูดเมื่อครู่ที่นางบอกกับเจ้าไว้ ในนี้...นอกจากคนของเจ้าแล้ว ห้ามเชื่อใครทั้งนั้น"

" อ๋องหรงวางใจได้ กระหม่อมจะรักษาฝ่าบาทให้ปลอดภัย"

เสิ่นหรูเหลียนพูดจบ หรงเยี่ยก็ส่งสัญญาณ องครักษ์เหยี่ยวดำรีบวางอาวุธลงอย่างทันความ

หรงฉีเค้นเสียง " แยกคุมขังตัวอ๋องหรงและพระชายาหรง"

" หรงฉี" หรงเยี่ยปลดมือทั้งสองข้างบนเอวออก จากนั้นก็กอดผู้หญิงไว้ในอ้อมกอดตัวเอง ใช้สายตาที่เต็มไปด้วยรังสีสังหารจ้องมองหรงฉี

หรงฉีเอ่ย "แม่ทัพเสิ่น อ๋องหรงถูกเสน่ห์ ถ้าให้อ๋องหรงและพระชายาหรงอยู่ด้วยกัน เกรงว่าอ๋องหรงอาจจะมีอันตรายถึงชีวิต"

เสิ่นหรูเหลียนขมวดคิ้ว จ้องมองหรงเยี่ยและไป๋ชิงหลิง

เขาไม่ได้เชื่อคำพูดของหรงฉี แต่เป็นหน้าที่และความรู้สึกส่วนตัว ไป๋ชิงหลิงและหรงเยี่ยไม่เหมาะที่จะคุมขังไว้ด้วยกัน

ตอนนี้ไป๋ชิงหลิงมีฐานะอะไรกันแน่ และกลับวังด้วยเหตุผลอะไรนั้น ยังต้องสืบอย่างละเอียดอีกที

" นำพระชายาหรงไปกักขังที่เรือนถง เอาอ๋องหรงไปคุมขังไว้ที่หอกวนไห่ ส่วนองครักษ์เหยี่ยวดำก็ให้แยกกันเฝ้าห้องขัง ส่วนคนที่เหลือนั้นให้พาฝ่าบาทกลับหอซานไห่ แล้วก็ไปตามหมอหลวงจ้าวมาที่หอซานไห่" เสิ่นหรูเหลียนเอ่ยสั่ง

ทหารเกาะเงินสองคนรีบเดินมาข้างหน้าไป๋ชิงหลิงและหรงเยี่ย

ไป๋ชิงหลิงเห็นเลือดที่ไหลอาบบนตัวหรงเยี่ย เอ่ย" อาการบาดเจ็บของอ๋องหรงต้องได้รับการรักษาด่วน ท่านแม่ทัพเสิ่น ข้าขอเวลาหน่อยได้ไหม"

" แม่ทัพเสิ่น ผู้หญิงคนนี้อาจจะต้องการวางยาพิษอ๋องหรงก็ได้ ขอท่านพิจารณาด้วย" หรงฉีรีบเอ่ยปากพูด

เสิ่นหรูเหลียนหันไปมองบาดแผลของหรงเยี่ย เสื้อสีฟ้าอ่อนที่ถูกย้อมไปด้วยสีเลือด ทำให้เห็นแล้วก็รู้สึกเจ็บแทน

ยังไม่รอให้เสิ่นหรูเหลียนเอ่ยปาก หรงเยี่ยก็จับมือของไป๋ชิงหลิงไว้ ลากเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ มา นั่งลงไปแล้วเอ่ย " ทำแผลให้ข้าที"

"อืม" ไป๋ชิงหลิงเก็บกล่องยาที่ระเนระนาดบนพื้น เก็บยาและขวดยาต่างๆ วางไว้ข้างหนึ่ง แล้วก็ฉีกเสื้อของหรงเยี่ยออกอย่างรวดเร็ว เพื่อเย็บแผลและห้ามเลือดให้เขา

แม้ว่าเสิ่นหรูเหลียนจะไม่ปริปาก แต่สายตาของเขานั้นจับจ้องไปที่ไป๋ชิงหลิงตลอดเวลา