ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 528

ไป๋ชิงหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำพวกนี้ไม่ได้ทำร้ายนาง กลับกันคือกำลังปกป้องนาง

ไม่ หรงเยี่ยไม่มีทางสั่งให้ทำร้ายทหารเกราะเงิน

พวกเขาไม่ใช่ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำ

ไป๋ชิงหลิงแววตาเยือกเย็น คว้ากริชที่พกติดตัวออกมา แทงเข้าไปที่หลังของคนชุดดำที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง

คนชุดดำส่งเสียงฮึบออกมา จากนั้นก็ค่อยๆหันหน้ามองมาข้างหลัง

แม้กระทั่งทหารเกราะเงินที่กำลังสู้กับกลุ่มคนชุดดำยังถึงกับตกใจ

ไป๋ชิงหลิงกดไปที่ไหล่ของคนชุดดำ จับกริชไว้แน่น จากนั้นก็แทงเข้าไปอีก ตรงเข้าไปที่หัวใจ

จบชีวิตด้วยการแทงครั้งเดียว

คนชุดดำล้มลง

ไป๋ชิงหลิงชักกริชออกมาด้วยความชำนาญ แล้วพูดว่า:"บนตัวของทหารองครักษ์เหยี่ยวดำไม่มีรอยสักทาส อีกทั้ง ท่านอ๋องหรงเน้นย้ำกับข้าว่าการปฏิบัติภารกิจของทหารองครักษ์เหยี่ยวดำ ไม่มีการสวมชุดหยิงหยิงออกมา จะจบภาระกิจด้วยชุดนักฆ่าเท่านั้น และเป็นไปไม่ได้ที่จะปกเหยี่ยวดำหลิง พวกเขา......ไม่ใช่ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำ"

แกล๊ง!

แกล๊ง!

แกล๊ง!

ทหารเกราะเงินจัดการคนชุดดำได้กลุ่มหนึ่ง

บ้างก็ฟันหยกดำที่คนชุดดำปกติดตัวออกได้

บ้างก็ฟันผ้าที่ปิดช่วงคอของคนชุดดำออกและรอยสักทาสก็ปรากฏออกมาให้เห็น

บ้างก็ปลดอาวุธของคนชุดดำ......

"รีบไปช่วยไทเฮา"รองแม่ทัพทหารเกราะเงินพูดขึ้น

"รีบพาข้าเข้าไป หมอหลวงจ้าวกำลังทำการผ่าตัดพระเศียรให้แก่ไทเฮา สถานการณ์เร่งด่วน"ไป๋ชิงหลิงพูด

รองแม่ทัพมองไปยังไป๋ชิงหลิง ในใจยังคงสงสัยในตัวนางอยู่

ไป๋ชิงหลิงพูด:"ถือแม้เจ้ายังคงสงสัยอยู่ แต่ก็ต้องลองดูแล้วล่ะ จนถึงบัดนี้มีข้าคนเดียวที่ทำการผ่าตัดกะโหลกศีรษะได้สำเร็จ ถ้ายังตัดสินใจไม่ได้เช่นนี้ ไม่ใช่แค่หมอหลวงจ้าวจะช่วยไทเฮาไม่ได้ แต่อาจจะถูกเผาตายในทะเลเพลิงเลยก็เป็นได้"

รองแม่ทัพกัวพิจารณานางอย่างละเอียด ไตร่ตรองชั่วครู่ จึงได้พยักหน้า จับแขนของไป๋ชิงหลิงแล้วบินเข้าเรือนหลินอย่างรวดเร็ว

และในจังหวะที่ร่างเงาของไป๋ชิงหลิงเข้าสู่ทะเลเพลิง เสิ่นโหรวเม่ยที่แอบอยู่ในเงามืด พูดกับชายที่อยู่ข้างหลังว่า:"เพิ่มไฟเข้าไปอีก เผานางนั่นให้ตายไปเลย!"

ทหารเกราะเงินฝีมือว่องไว ความสามารถในการต่อสู้ไม่ต่างจากทหารองครักษ์เหยี่ยวดำ พาหญิงหนึ่งคนผ่านทะเลเพลิง สำหรับพวกเขาแล้วไม่ใช่เรื่องยากลำบากอะไร

ไม่นานนัก ทหารเกราะเงินก็นำพาตัวของไป๋ชิงหลิงทะลุผ่านทะเลเพลิงมาถึงห้องของไทเฮา

ขณะนี้ในห้องมีเพียงอวี่อันและหมอหลวงจ้าวที่ยังมีชีวิตรอดอยู่ นางกำนัลที่เหลือได้ถูกทะเลเพลิงกลืนกินเข้าไปในตอนที่ช่วยกันดับไฟจนตายไปหมด

อีกทางหนึ่งก็มีเสียงกรี๊ดของอวี่อันส่งออกมาอย่างกะทันหัน

หมอหลวงจ้าวหันไปมอง พบว่าสถานการณ์ไฟบนหลังคาและกำแพงเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ คานไม้บนคานหลังคาได้ถล่มลงมา

ทหารเกราะเงินวิ่งไปข้างหน้า พูดกับไป๋ชิงหลิงว่า:"พระชายาหรง พวกเราต้องออกไปเดี๋ยวนี้"

ไป๋ชิงหลิงเงยหน้ามองไปข้างบน ไฟที่ลามมาอยู่บนหัวทำเอาคนตัวร้อนระอุยากที่จะทนได้ ที่นี่เป็นห้องผ่าตัดที่แย่สุดๆ สัญญาณชีพของไทเฮาก็ค่อยๆหายไป

ไม่ว่าจะไปต่อหรือจบแค่นี้ ต่างก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีสำหรับไทเฮา

ตอนนี้มีเพียงต้องใช้ห้วงมิติเวลา

นางจัดการจุดที่เลือดออกอย่างรวดเร็ว กดจุดที่เลือดออกไว้ชั่วคราว จากนั้นนำชุดคลุมออกมาห่มเข้าที่ตัวของไทเฉา

และตอนนั้นเอง นางนำร่างไทเฮาส่งเข้าไปในห้วงมิติเวลา แล้วก็นำหุ่นตัวปลอมออกมาจากห้วงมิติเวลา จากนั้นก็แบกหุ่นตัวปลอมนั้นขึ้นที่หลัง:"ไปกัน!"

"ข้ามาแบกไทเฮาเอง!"ทหารเกราะเงินพูด

"อย่าพูดมาก พวกเราไม่มีเวลามาเถียงกันเพราะเรื่องแค่นี้"ไป๋ชิงหลิงพูด

รองแม่ทัพกัวได้ยินเช่นนี้จึงไม่ได้พูดต่อ

เขากับทหารเกราะเงินอีกหนึ่งคนนำทางอยู่ข้างหน้า มีชายคานถล่มลงมาเป็นครั้งคราว พวกเขาสามารถเตะออกได้อย่างรวดเร็ว บุกเบิกทางให้กับไป๋ชิงหลิง

แต่ทว่าเมื่อพวกเขาใกล้จะก้าวออกจากห้องได้แล้ว ก็มีธนูมากมายที่เปรียบดั่งฝนซึ่งมาพร้อมกับเปลวไฟกำลังเทลงมาจากฟ้า......