ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 537

รอยแผลเป็นบนแขนของเสิ่นโหรวเม่ยถูกหรงเชินฉีกออก ด้านล่างของแผลยังมีถุงลับซ่อนอยู่

ถุงลับทำเป็นเป็นช่องๆ มีความบางและมิดชิด สามารถซ่อมผงยาชนิดต่างๆได้เป็นอย่างดี

หรงเชินเห็นความลึกลับในรอยแผลเป็น เขาก็มองเสิ่นโหรวเม่ยด้วยความประหลาดใจ

เขาดึงถุงลับเหล่านี้ออกทีละช่อง ซึ่งบรรจุยาหลากสีไว้มากมาย ความไว้วางใจที่มีต่อเสิ่นโหรวเม่ยาค่อยๆพังทลายลง “นี่คืออะไร? แขนของเจ้าไม่ใช่ถูกน้ำร้อนลวกจนบาดเจ็บหรือ? เจ้าบอกข้ามาสิว่านี่คืออะไร?”

“ขอข้าดูหน่อย” หลวนอี๋รีบเดินเข้าไปแย่งของจากมือของหรงเชิน แล้วเดินกลับไปหาหมอเทวดาซู ยื่นของที่อยู่ในมือให้เขา และพูดว่า “หมอเทวดาซูท่านดูสิ”

หมอเทวดาซูรีบรับมา ให้ทาบนผิวหนังของตัวเอง แล้วพูดด้วยความประหลาดใจว่า “นี่คือถุงมือที่ชาวอูเซินทำขึ้นเพื่อป้องกันพิษ ใครก็ตามที่ใช้ยาพิษจะต้องมีหนึ่งชุด ไม่เช่นนั้นสารพิษเข้าสู่ผิวหนังของผู้ที่ใช้สารพิษ ทำให้ผิวหนังเน่าเปื่อยได้”

“และข้างใน.........” หมอเทวดาซูนับช่องลับที่อยู่ข้างใน “มียาพิษอยู่ทั้งหมดยี่สิบแปดชนิด”

“หมอเทวดาซูลองดูว่า ในนี้มียาพิษเรื้อรังที่ทำให้จักรพรรดิสูญเสียเสียงหรือไม่” ไป๋ชิงหลิงกล่าว

หมอเทวดาซูค้นหาอยู่ครู่หนึ่ง และสีหน้าของเขาก็จริงจังขึ้นมา “มี”

เขาหมุนถุงมือป้องกันสารพิษกลับมา ยื่นนิ้วไปชี้ที่ช่องสุดท้ายด้านล่าง “ก็คือสิ่งนี้！”

“นี่เป็นพิษเรื้อรังที่ร้ายแรง ถ้าใช้ยาในปริมาณที่เหมาะสม ก็สามารถรักษาโรคได้ แต่ถ้าใช้ยามากเกินไปเป็นเวลานาน ก็จะทำลายสมองของมนุษย์ ส่งผลร้ายแรงต่อผู้ใช้ยา ในกรณีที่ร้ายแรงผู้ใช้ยาอาจเสียชีวิตได้ ข้าคิดว่าพิษที่จักรพรรดิถูกน่าจะเป็นพิษมัวฟู มันสามารถทำให้คนสูญเสียเสียงได้！”

“อ๊วก！” จักรพรรดิเหยาอาเจียนเป็นเลือด

หลวนอี๋ตะโกนอย่างกังวล “เสด็จพ่อ！”

นางเดินไปหาจักรพรรดิเหยาอย่างรวดเร็ว ยื่นมือไปลูบหลังจักรพรรดิเหยา และหันมาบอกหมอเทวดาซูว่า “หมอเทวดาซู ท่านมาดูอาการเสด็จพ่อก่อน ท่านรู้สึกไม่สบายมาก ระหว่างทางก็อาเจียนมาสองครั้งแล้ว”

เมื่อหมอเทวดาซูได้ยินเช่นนั้น ก็รีบเดินเข้าไปหาจักรพรรดิเหยา หยิบขวดยาออกมาจากกล่องยา แล้วยื่นให้หลวนอี๋ “องค์หญิง รีบให้จักรพรรดิทานยานี้ก่อน”

หลวนอี๋รับยามา แล้วป้อนให้จักรพรรดิเหยากิน

ไป๋ชิงหลิงหันกลับมา จ้องมองเสิ่นโหรวเม่ยด้วยสายตาที่เย็นชา “เจ้ามีอะไรจะเถียงอีกไหม?”

ทันใดนั้นเสิ่นโหรวเม่ยก็หัวเราะ“ฮ่าๆๆ”ขึ้นมา “ไม่คิดว่าหมอเทวดาซูจะมาเร็วขนาดนี้ เดิมทีข้าคิดว่า มาดูว่าลูกชายเจ้ายังรอดอยู่ไหม จากนั้นค่อยวางแผนอีกที”