ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 557

“ปังๆๆ！” ในยามดึก อิงซาเคาะประตูห้องไป๋ชิงหลิงและหรงเยี่ย และเรียกอย่างร้อนใจว่า “ท่านอ๋อง พระชายา พระชายา...... ”

ไป๋ชิงหลิงตื่นเพราะเสียงเรียกของอิงซา หรงเยี่ยรู้สึกไม่พอใจมาก

“เขากำลังทำอะไรอยู่ข้างนอก！” หรงเยี่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ไป๋ชิงหลิงลุกขึ้น และพูดว่า “ข้าให้อาเหลียนแอบตามองค์หญิงหมิงหยาง ถ้าเกิดอะไรขึ้น ก็ให้รีบกลับมารายงาน ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องกับองค์หญิงหมิงหยางแล้ว ข้าลุกขึ้นก่อน”

เมื่อหรงเยี่ยได้ยินสิ่งนี้ ก็รีบลุกจากเตียง หยิบเสื้อผ้ามาให้ไป๋ชิงหลิง และคลุมให้เธอ

จากนั้นเขาก็สวมเสื้อผ้า และพูดว่า “ข้าจะไปกับเจ้า”

“ดี！” ในโรงเตี๊ยมมีองครักษ์เหยี่ยวดำทั้งหมดหนึ่งพันคนคอยคุ้มกัน ไป๋ชิงหลิงจึงไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของเด็กทั้งสองในขณะนี้

สิ่งที่ต้องจัดการตอนนี้คือภารกิจที่จักรพรรดิเหยามอบให้เธอ ถ้าองค์หญิงหมิงหยางเสียชีวิต ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับองค์หญิงใหญ่ต้องแย่ลงอย่างแน่นอน

แม้ว่าเธอจะไม่ได้ฆ่าองค์หญิงหมิงหยาง แต่เธอเคยทำการรักษาองค์หญิงหมิงหยาง และนอกจากนี้ข้างกายองค์หญิงหมิงหยางยังมีเหลียนซางที่ชอบก่อปัญหาอีกด้วย

ไม่แน่ว่า องค์หญิงใหญ่อาจจะรู้สึกว่า องค์หญิงหมิงหยางกินยาของเธอจึงเสียชีวิต

ครั้งนี้เธอจึงต้องไป และอีกอย่าง เธอต้องไปรักษาองค์หญิงหมิงหยางอย่างไร้ยางอาย

เธอรีบเปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว สิ่งที่อิงซารายงานนั้นตรงกับสิ่งที่เธอเดาไว้

ทันทีที่องค์หญิงใหญ่เดินทางออกจากเมืองไป๋หู องค์หญิงหมิงหยางก็ล้มป่วย

“พระชายา กล่องยาของเจ้า” หรงเยี่ยช่วยหยิบกล่องยาให้เธอ

ไป๋ชิงหลิงรับมา และพูดว่า “พวกเราต้องรีบไป แข่งกับเวลา”

“ให้ข้าจัดการเถอะ！” หลังจากที่หรงเยี่ยพาเธอเดินออกมาจากโรงเตี๊ยม เขาก็โอบเอวเธอไว้ แล้วเหาะด้วยวิชาตัวเบา！

พวกเขาใช้เวลาเดินทางครึ่งวัน แต่หรงเยี่ยใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เมื่อไปถึงที่นั่น หมอหญิงกลุ่มหนึ่งกำลังรีบทำการรักษาหมิงหยาง องค์หญิงใหญ่เดินไปมาหน้ารถม้า ส่วนสาวใช้เหลียนซางถูกมัดตัวไว้อยู่อีกฝั่ง

หรงเยี่ยพาไป๋ชิงหลิงลงสู่พื้น เมื่อองค์หญิงหใญ่ได้ยินความเคลื่อนไหว ก็หันกลับไปมองข้างหลัง ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “พวกเจ้า......”

“เสด็จย่า พวกเราเอายามาให้！” ไป๋ชิงหลิงกล่าว

องค์หญิงขมวดคิ้ว และโบกมือพูดว่า “ไม่จำเป็น พวกเจ้ากลับไปเถอะ！”

ไป๋ชิงหลิงแอบส่ายหน้า มาถึงขนาดนี้แล้ว กล้วเสียหน้าอะไรอีก ทำไมต้องไปอยากเห็นหน้าเธอขนาดนี้ด้วย

“เสด็จย่า ในขณะนี้ เราละทิ้งอคติของพวกเราก่อนได้ไหม ทำการรักษาคนก่อน”