ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 560

เธอละอายใจมากจนอยากตาย！！！

เธอหันกลับไป และเก็บเสื้อผ้าของตัวเอง ส่วนหรงเยี่ยที่ถูกผลักเข้ามุม ก็รีบพุ่งเข้ามา และกอดเธอจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว “พระชายา ข้าพยายามควบคุมตัวเองแล้ว！”

“ท่าน.........” เธอหันไป และจ้องมองเขาอย่างดุเดือด “ท่านหุบปาก”

“ได้ ข้าจะหุบปาก”

เธอรีบผูกเสื้ออย่างเร่งรีบ แต่เนื่องจากลุกลี้ลุกลนเกินไป จึงผูกเสื้อผ้าได้ไม่ค่อยเรียบร้อย

หรงเยี่ยหัวเราะเบาๆ กุมมือทั้งสองข้างของเธอ “ข้าทำเอง”

เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ขณะที่เขาก้มหน้าลง ใบหน้าของทั้งสองแนบชิดกัน อย่างใกล้ชิด

เขารีบจัดแจงเสื้อผ้าของเธอ และเมื่อไป๋ชิงหลิงต้องการผลักเขาออก เธอก็ไม่มีโอกาสแล้ว

เขากอดเธอแน่นจากด้านหลัง แล้วพูดเบาๆ “พระชายา ขอกอดอีกสักพัก ข้าจะไม่ทำอะไรบ้าบอเด็ดขาด”

ไป๋ชิงหลิงใจอ่อน หันไปมองเขาแล้วพูดว่า “ได้”

ท่ามกลางแสงจันทร์ เขาเห็นรอยแผลเป็นจางๆที่เหลืออยู่บนใบหน้าของเธอ

เขาใช้ปลายนิ้วสัมผัสรอยแผลบนใบหน้าของเธอ แล้วพูดว่า “ตรงนี้ ยังเจ็บไหม?”

“จะเจ็บได้อย่างไร มันนานมากแล้ว ข้าใช้ยาทา รอยแผลเป็นก็เกือบจะหายแล้ว ทำไม รังเกียจหรือ?” ไป๋ชิงหลิงถามอย่างติดตลก

หรงเยี่ยบีบใบหน้าเล็กๆของเธอทันที แล้วพูดว่า “เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ได้สนใจ แต่ยังพูดแบบนี้เพื่อให้ข้าโกรธ！”

“ห้ามบีบใบหน้าข้า”

“ได้ ไม่บีบ！” งั้นก็จูบละกัน

เขาถือโอกาสตอนเธอเผลอ จูบที่รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเธอ

เธอทุบตีเขาสองสามครั้ง หรงเยี่ยจึงลงจากรถม้าอย่างไม่เต็มใจ

แต่ก่อนที่จะจากไป เขาจงใจเดินไปที่รถม้าขององค์หญิงใหญ่ เพื่อให้นางรับรู้ว่าเขาเคยมาที่นี่

ไป๋ชิงหลิงเปิดม่านออก มองดูด้วยความโกรธ เมื่อเห็นเขาหายเข้าไปในป่า เธอจึงลดม่านลง

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เธอกำลังจะลดม่านลง เธอก็เห็นเหลียนซางแอบปีนขึ้นรถม้าขององค์หญิงหมิงหยาง........

ไป๋ชิงหลิงหยุดอยู่ข้างนอกรถม้าครู่หนึ่ง สายตาจ้องมองไปที่รถม้าของอิงหมิงหยาง สมองของเธอคิดทบทวนถึงการกระทำของเหลียนซางในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

เธอพบว่าทุกวันนี้มีแม่นมซูเหมยเป็นคนดูแลเรื่องกิจวัตรประจำวันของอิงหมิงหยาง ส่วนเหลียนซาง.........

ทันใดนั้นเธอก็หรี่ตาลง เอามือยันไว้ที่ประตูรถม้า และลงจากรถม้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นเดินไปที่รถม้าของอิงหมิงหยาง........

คนรับใช้ที่เปลี่ยนเวรเห็นไป๋ชิงหลิงเดินเข้ามา กำลังจะโค้งคำนับเธอ

ไป๋ชิงหลิงรีบทำท่าทางบอกให้พวกเขาเงียบอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเธอก็รีบเดินไปที่หน้ารถม้า และเปิดม่านรถม้า