ไป๋ชิงหลิงพูด:"มีนามว่าฉางซิงเว่ย เป็นจ้วงหยวนคนใหม่ในช่วงสองปีนี้ เสด็จพ่อให้ความสำคัญกับเขามาก เขากับองค์หญิงหมิงหยางมีการหมั้นหมายกันตั้งแต่ยังเด็ก!"
หลวนอี๋สีหน้าขาวซีดขึ้นมาทันที
ไป๋ชิงหลิงหันไปแล้วนำจดหมายที่อยู่บนมือยื่นให้กับอิงเหลียนที่สวมชุดนางกำนัลแล้วพูดว่า:"ส่งไปให้คุณชายฉางโดยเร็ว"
"ขอรับ พระชายา!"อิงเหลียนรับจดหมายแล้วจึงจากไป
หลวนอี๋มองดูทิศทางที่อิงเหลียนจากไป สีหน้าก็ขาวซีดเข้าไปอีก
"พี่สะใภ้เจ็ด ข้าขอตัวกลับวังก่อน"
"ไม่ไปจวนอ๋องหาเซิงเอ๋อร์กับจิ่งหลินหรือ?"
"พรุ่งนี้ข้าค่อยไปหาพวกเขา พร้อมกับเรียกคนทำขนมเล็กๆน้อยๆไปให้พวกเขาด้วย"หลวนอี๋ยังคงฝืนยิ้มอยู่
พูดจบนางจึงรีบเดินผ่านหน้าของไป๋ชิงหลิง กลัวไป๋ชิงหลิงจะสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของสีหน้า
แต่แล้ว ยังไงซะนางก็ไม่ใช้คนที่เก็บความรู้สึกเก่ง สีหน้าที่แสดงออกบนใบหน้าจะหลบซ่อนสายตาของไป๋ชิงหลิงได้เยี่ยงไร แต่ไป๋ชิงหลิงไม่ได้หยุดนางไว้
หลังจากที่หลวนอี๋จากไป ไป๋ชิงหลิงเองก็ได้ขึ้นรถม้า
หลวนอี๋ที่เดิมทีจะกลับวัง กลับบอกให้องครักษ์ไปที่ตระกูลฉาง
อิงเหลียนกำลังยืนอยู่หน้าประตูตระกูลฉาง ก็มีรถม้าคันหนึ่งหยุดอยู่ด้านหลัง ฉางซิงเว่ยเดินลงมาจากรถม้า เข้าไปถามอิงเหลียน
ทั้งสองคนไม่รู้ว่าพูดอะไรกันไปบ้าง อิงเหลี่ยนก็ได้นำจดหมายยื่นให้ฉางซิงเว่ย
ฉางซิงเว่ยกวาดตามองไปที่จดหมายที่อิงเหลียนยื่นมา จากนั้นถึงได้รับจดหมายไป
อิงเหลียนไม่ได้พูดคุยอะไรมากนัก หันหน้าแล้วจากไป
แต่หลังจากที่อิงเหลียนจากไป ฉางซิงเว่ยกลับฉีกจดหมายออกเป็นสองชิ้น......
หลวนอี๋ที่นั่งอยู่บนรถม้า มองเห็นสีหน้าของฉางซิงเว่ยที่ฉีกจดหมายได้อย่างชัดเจน ความถ่อมตนที่อยู่ต่อหน้าผู้คนได้หายไป เหลือเพียงแววตาที่เยือกเย็น!
หลวนอี๋ตกใจยิ่งนัก นี่มันต่างจากฉางซิงเว่ยที่นางรู้จัก นี่มันสุภาพบุรุษจอมปลอมที่เสแสร้งสร้างภาพชัดๆ
นางวางม่านลงแล้วพูดว่า:"กลับจวนอ๋องหรง"
"องค์หญิง ไม่กลับวังหรือขอรับ?"
"ยังไม่กลับตอนนี้"
"ขอรับ!"รถม้าของหลวนอี๋และไป๋ชิงหลิงกลับถึงจวนอ๋องหรงในเวลาเดียวกัน
หลวนอี๋ออกจากรถม้าก่อน มองเห็นไป๋ชิงหลิงเดินลงมาจากรถม้า นางเทียบจะทนไม่ไหวที่จะเล่าในสิ่งที่ตนเองเห็น
นางรีบลงจากรถม้า วิ่งไปหน้ารถม้าของไป๋ชิงหลิงแล้วเรียก:"พี่สะใภ้เจ็ด!"
ไป๋ชิงหลิงพูดด้วยสีหน้าตกใจว่า:"หลวนอี๋ เจ้าไม่ได้กลับวังแล้วหรือ?"
"ข้าไม่ได้กลับวัง!"หลวนอี๋ชูมือสองข้างพยุงไป๋ชิงหลิงลงจากรถม้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...