ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 577

"นั่นสิ"หลวนอี๋เจอคนที่คิดเหมือนกัน พูดด้วยสีหน้าที่โกรธว่า:"เสแสร้ง สร้างภาพ พี่สะใภ้เจ็ด พี่จะเมินเฉยไม่ได้นะ!"

"แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้"ไป๋ชิงหลิงทราบดีถึงอาการของอิงหมิงหยาง:"อาการโรคของหมิงหยางถือว่าคงที่แล้ว แต่นางห้ามใช้อารมณ์มากนัก อีกทั้งฉางซิงเว่ยเป็นความหวังสุดท้ายที่ทำให้นางอยู่ต่อไป เรื่องนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป ห้ามใจร้อน!"

จัดการเรื่องของอิงหมิงหยางจะใช้ไม้เดิมที่ใช้กับหลวนอี๋ไม่ได้แล้ว

หลวนอี๋แค่ชอบ ควรตัดก็คือตัด

แต่อิงหมิงหยางต่างออกไป นางคิดว่าฉางซิงเว่ยเป็นทุกอย่างของนางไปแล้ว

ช่วงแรกที่นางเข้าตรวจอิงหมิงหยาง อิงหมิงหยางไม่มีจิตใจที่จะอยู่ต่ออีกแล้ว ต่อมาอาการของโรคเริ่มเบาลง นางก็พยายามกล่อมความคิดที่ว่านางต้องรักษาตัวให้หายดีถึงจะไปหาคนที่ชอบได้อยู่เสมอ เช่นนี้ถึงทำให้อิงหมิงหยางมีความคิดที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

ถ้าหากมีใครบอกนางว่าการหมั้นหมายของนางกับฉางซิงเว่ยถูกถอนแล้วละก็ เกรงว่าอิงหมิงหยางจะรับไม่ไหว!

"พี่สะใภ้เจ็ด พี่จะทำอย่างไร?"อารมณ์ของหลวนอี๋สงบลงแล้ว

"ไม่จำเป็นต้องทำอะไร ปล่อยไปตามธรรมชาติ ถ้าหมิงหยางไม่ได้รับจดหมายตอบกลับจากฉางซิงเว่ย เมื่อถึงตอนนั้นก็น่าจะเข้าใจเอง มองก็รู้ว่าหมิงหยางเป็นหญิงฉลาด ถ้ารู้ว่าคนที่ตระกูลฉางคนนี้ไม่ซื่อตรงต่อนาง ก็คงไม่ฝืนตามเขาไปหรอก"พูดจบ ไป๋ชิงหลิงตบตัวของหลวนอี๋เบาๆ:"หลวนอี๋ คืนนี้พักที่จวนอ๋องเถอะ ข้าจะนอนกับเจ้าเอง"

"เพคะ"

หรงเยี่ยหน้าบึ้งตึง!

หรงเยี่ยถูกไล่ออกจากห้อง จูงแขนลูกสองคนไว้

ลูกทั้งสองเงยหน้ามองไปที่เขา

หรงจิ่งหลินดึงมือตัวเองออกจากมือของเขา เดินไปหาไป๋ชงเซิงแล้วพูดว่า:"เซิงเอ๋อร์ พวกเราก็กลับห้องพักผ่อนกันเถอะ"

"เพคะ เสด็จพ่อก็รีบพักผ่อนนะ"ไป๋ชงเซิงโบกมือ จากนั้นก็กลับเข้าห้องของตัวเอง

หรงเยี่ยหน้าบึ้งตึงยิ่งกว่าเดิม......

หลวนอี๋อารมณ์ไม่ดี ทำไมถึงให้เขาที่เป็นพี่ชายถูกปฏิเสธกันเนี่ย

อยู่ๆประตูห้องก็เปิดออกอีกครั้ง ไป๋ชิงหลิงเดินออกมาจากข้างใน หรงเยี่ยยิ้มแย้มขึ้นมาทันทีแล้วพูดว่า:"พระชายา......"

ยังไม่รอให้เขาพูดจบ ไป๋ชิงหลิงก็ยัดเสื้อผ้าหลายชุดเข้าไปในอกของเขาแล้วพูดว่า:"เสื้อผ้าที่ใช้เปลี่ยน"

พูดจบ ไป๋ชิงหลิงก็กลับเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูอย่างแรง

หรงเยี่ยก้มหน้ามองไปที่ชุดเสื้อผ้าที่อยู่ในอก มุมปากแข็งทื่อ

เขาหันหลังมองไปที่อิงซา นำเสื้อผ้าทั้งหมดที่อยู่ในอกยัดเข้าไปที่อกของเขา จากนั้นก็ไปที่ลานบ้านของหมอซู

เขาเข้าไปในหอผลิตยาของหมอซู หมอซูมองเห็นหรงเยี่ย ก็เหมือนกับหนูเจอกับแมวอย่างนั้น หดคอทันที ถามด้วยความระวังว่า:"ท่านอ๋องมาเยี่ยมยามดึกเยี่ยงนี้ มีเรื่องอะไรหรือขอรับ?"

หรงเยี่ยดึงเก้าอี้ออกมาแล้วก็นั่งลง

อิงซากวาดตาเห็นสีหน้าที่บึ้งตึงของเจ้านาย จึงยืนอยู่ข้างนอกเงียบๆ