ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 578

หมอซูสัมผัสได้ถึงจิตใจของหรงเยี่ยที่อยากจะจัดการเขาทิ้งซะตรงนี้

เขาปิดตำราลงเบาๆ เงยหน้าจ้องไปที่หมอซู:"แล้วตอนนี้เจ้าจะให้ข้าทำเยี่ยงไร?"

"ท่านอ๋องไม่ต้องกังวล แค่หยุดยาก็ไม่เป็นไรแล้ว"

"ที่ข้าหมายถึงคือ ใช้อะไรคุมกำเนิด!"

"ท่านอ๋อง หักห้ามบ้างขอรับ!"

"ปั้ง!"หรงเยี่ยหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม เขาโยนตำราบนมือลงอย่างแรง ลุกยืนจากที่นั่งทันที

หมอซูตกใจจึงก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว:"มันมีผลดีต่อทั้งท่านอ๋องและพระชายา มากไปทำร้ายร่างกายนะขอรับ"

อิงซาที่ได้ยินคำพูดเช่นนี้ ก็คิดเลยว่าหมอซูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ กล้าดีเยี่ยงไรมาคิดเผื่อพระชายาในเรื่องแบบนี้

"หากพระชายามีครรภ์ขึ้นมาละก็ ข้าจะมาคิดบัญชีกับเจ้า"

"ห้ะ!"หมอซูตะลึงจนงง

ไม่ใช่เขาสักหน่อยที่ปล่อยให้พระชายาท้อง ทำไมต้องมาคิดบัญชีกับเขาด้วย

ท่านอ๋อง ท่านทำเช่นนี้ไม่ได้นะ!

เมื่อหมอซูดึงสติกลับมาได้ หรงเยี่ยก็ได้เดินออกจากหอผลิตยาไปแล้ว หมอซูหมดแรงแล้วก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง......

พระชายาจะท้องก็ไม่ใช่ ไม่ท้องก็ไม่ใช่

หมอซูสีหน้าโศกเศร้า สุดท้ายก็ลุกขึ้นจากพื้น เก็บตำราที่หรงเยี่ยโยนไว้ข้างโต๊ะขึ้นมาแล้วก็เปิดตำราดู

ตอนนี้มีแค่วิธีเดียวคือ การคลายพิษของหญ้ารวมวิญญาณออก

แต่......ไม่ได้ง่ายเหมือนปากพูด!!

ไป๋ชิงหลิงไม่รู้ว่าระหว่างหรงเยี่ยและหมอซูมีเรื่องนี้อยู่

วันต่อมา พึ่งจะเช้ามืด อิงเหลียนก็ได้มาเคาะประตูห้อง

สาเหตุก็คือ......มีคนจากจวนองค์หญิงมา บอกว่าอาการของอิงหมิงหยางหนักขึ้นกะทันหัน

ไป๋ชิงหลิงหายง่วงทันที จึงรีบลุกขึ้นแต่งกายโดยเร็ว จากนั้นก็ไปที่จวนองค์หญิงกับหลวนอี๋

เมื่อถึงเรือนชิงซง ก็ได้เห็นองค์หญิงใหญ่อยู่หน้าห้องของอิงหมิงหยาง เดินไปเดินหา ร้อนรนยิ่งนัก

พอมองเห็นไป๋ชิงหลิงที่มาถึง ก็ได้ต่อว่าด้วยอารมณ์หมดความอดทน:"ทำไมเจ้าถึงพึ่งมา?"

"กูหน่ายนาย เมื่อข้าได้ข่าวว่าหมิงหยางเกิดเรื่องขึ้นจึงรีบมาทันที ข้าขอเข้าไปดูอาการก่อนว่าเป็นเยี่ยงไร หลวนอี๋ เจ้ารออยู่ข้างกูหน่ายนาย"ไป๋ชิงหลิงพูด

จากนั้นก็ไม่รอให้องค์หญิงใหญ่พูดอะไรต่อ เปิดประตูเดินเข้าไปในห้องด้วยฝีเท้าที่ว่องไว ข้างในมีหมอหญิงหลายคนกำลังตรวจอาการอิงหมิงหยางอยู่