ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 58

กล่าวอีกนัยหนึ่ง คงเป็นเพราะไป๋ชิงหลิงอายุยังน้อยเกินไป จักรพรรดิเหยาคิดว่าเป็นเพียงเรื่องบังเอิญที่นางรอดชีวิตจากการผ่าท้องเพื่อคลอดเด็กออกมาในตอนนั้น

เมื่อมีประสบการณ์อยู่ก่อนหน้าแล้ว นางจึงสามารถทำการผ่าท้องทำคลอดให้กับผู้หญิงที่คลอดลำบากได้ ดังนั้นประชาชนจึงพากันสงสัย

ไป๋ชิงหลิงเห็นท่าทีความสงสัยของจักรพรรดิเหยาเข้าพอดี

ไป๋ชิงหลิงรู้สึกปกติอย่างมากกับการที่พระองค์ทรงแสดงความสงสัยมากเช่นนี้

จักรพรรดิองค์นี้มีความหยิ่งทะนง และยังมีความเห็นแก่ตัวอยู่เล็กน้อย อีกทั้งยังให้ความสำคัญต่อชื่อเสียงของพระองค์อีกด้วย!

ฝ่าบาทยังคงหวาดกลัวว่าไทเฮาจะเป็นอะไรไปเพราะนาง และนางก็เป็นคนที่รับคำสั่งจากพระองค์ให้รักษาอาการประชวรของไทเฮา พระองค์กลัวว่าจะต้องแบกรับกับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของประชาชนต่างๆ นานาที่อาจเกิดขึ้น

ทว่าหากไทเฮาเป็นอะไรไปภายใต้การดูแลรักษาของหมอหลวง พระองค์สามารถออกคำสั่งประหารศีรษะคนเหล่านั้นได้ เพื่อเป็นการสังเวยชีวิตให้กับไทเฮา

นับได้ว่าจักรพรรดิตั้งแต่ในสมัยโบราณนั้นช่างไร้ความเมตตาและไร้จิตใจ!

"เพคะ ยังต้องรอกล่องยาของข้าน้อยที่ท่านอ๋องหรงเสด็จออกไปเอา จากนั้นข้าน้อยจะใช้เครื่องมือทางการรักษาทำการตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้ง เพื่อดูว่าอาการประชวรของไทเฮาเกิดขึ้นจากลำไส้ส่วนใดเพคะ" ไป๋ชิงหลิงอธิบายออกไปอย่างใจเย็น

จักรพรรดิเหยาตรัสถาม "เจ้าคิดจะทำการรักษาอย่างไร? ยาที่หมอหลวงให้ไทเฮาเสวย ไทเฮาเสวยเข้าไปก็อาเจียนออกมาหมด"

ไป๋ชิงหลิงคุกเข่าลงข้างๆ เตียงและมองไปยังไทเฮา

อาการประชวรของไทเฮาเช่นนี้ เกรงว่าจะต้องทำการผ่าตัด

นางสงสัยว่าไทเฮาเป็นไส้ติ่งอักเสบเรื้อรัง!

และยังต้องรอให้ท่านอ๋องหรงนำกล่องยาของนางมา จากนั้นนางจึงค่อยหยิบอุปกรณ์ที่ทันสมัยออกมาจากห้วยมิติเวลาเพื่อทำการตรวจสอบ

"ฝ่าบาทอย่าได้ทรงร้อนพระทัยเพคะ หลังจากที่ข้าน้อยทำการตรวจวินิจฉัยเสร็จแล้ว ข้าน้อยจะกราบทูลฝ่าบาทถึงวิธีการรักษาเพคะ"

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของไป๋ชิงหลิง จักรพรรดิเหยาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดและวิตกกังวลขึ้นอีกครั้ง

เวลาผ่านไปไม่นาน ท่านอ๋องหรงได้ถือกล่องยาของนางกลับเข้ามายังภายในตำหนักอย่างรวดเร็ว

ขณะที่ไป๋ชิงหลิงเห็นเขานั้น นางรู้สึกตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

ระยะทางทั้งไปและกลับนั้นอย่างน้อยต้องใช้เวลาถึงหนึ่งชั่วยาม แต่เขากลับใช้เวลาไปเพียงธูปหนึ่งดอกเท่านั้น ก็สามารถนำกล่องยาของนางกลับมาได้