ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 58

กล่าวอีกนัยหนึ่ง คงเป็นเพราะไป๋ชิงหลิงอายุยังน้อยเกินไป จักรพรรดิเหยาคิดว่าเป็นเพียงเรื่องบังเอิญที่นางรอดชีวิตจากการผ่าท้องเพื่อคลอดเด็กออกมาในตอนนั้น

เมื่อมีประสบการณ์อยู่ก่อนหน้าแล้ว นางจึงสามารถทำการผ่าท้องทำคลอดให้กับผู้หญิงที่คลอดลำบากได้ ดังนั้นประชาชนจึงพากันสงสัย

ไป๋ชิงหลิงเห็นท่าทีความสงสัยของจักรพรรดิเหยาเข้าพอดี

ไป๋ชิงหลิงรู้สึกปกติอย่างมากกับการที่พระองค์ทรงแสดงความสงสัยมากเช่นนี้

จักรพรรดิองค์นี้มีความหยิ่งทะนง และยังมีความเห็นแก่ตัวอยู่เล็กน้อย อีกทั้งยังให้ความสำคัญต่อชื่อเสียงของพระองค์อีกด้วย!

ฝ่าบาทยังคงหวาดกลัวว่าไทเฮาจะเป็นอะไรไปเพราะนาง และนางก็เป็นคนที่รับคำสั่งจากพระองค์ให้รักษาอาการประชวรของไทเฮา พระองค์กลัวว่าจะต้องแบกรับกับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของประชาชนต่างๆ นานาที่อาจเกิดขึ้น

ทว่าหากไทเฮาเป็นอะไรไปภายใต้การดูแลรักษาของหมอหลวง พระองค์สามารถออกคำสั่งประหารศีรษะคนเหล่านั้นได้ เพื่อเป็นการสังเวยชีวิตให้กับไทเฮา

นับได้ว่าจักรพรรดิตั้งแต่ในสมัยโบราณนั้นช่างไร้ความเมตตาและไร้จิตใจ!

"เพคะ ยังต้องรอกล่องยาของข้าน้อยที่ท่านอ๋องหรงเสด็จออกไปเอา จากนั้นข้าน้อยจะใช้เครื่องมือทางการรักษาทำการตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้ง เพื่อดูว่าอาการประชวรของไทเฮาเกิดขึ้นจากลำไส้ส่วนใดเพคะ" ไป๋ชิงหลิงอธิบายออกไปอย่างใจเย็น

จักรพรรดิเหยาตรัสถาม "เจ้าคิดจะทำการรักษาอย่างไร? ยาที่หมอหลวงให้ไทเฮาเสวย ไทเฮาเสวยเข้าไปก็อาเจียนออกมาหมด"

ไป๋ชิงหลิงคุกเข่าลงข้างๆ เตียงและมองไปยังไทเฮา

อาการประชวรของไทเฮาเช่นนี้ เกรงว่าจะต้องทำการผ่าตัด

นางสงสัยว่าไทเฮาเป็นไส้ติ่งอักเสบเรื้อรัง!

และยังต้องรอให้ท่านอ๋องหรงนำกล่องยาของนางมา จากนั้นนางจึงค่อยหยิบอุปกรณ์ที่ทันสมัยออกมาจากห้วยมิติเวลาเพื่อทำการตรวจสอบ

"ฝ่าบาทอย่าได้ทรงร้อนพระทัยเพคะ หลังจากที่ข้าน้อยทำการตรวจวินิจฉัยเสร็จแล้ว ข้าน้อยจะกราบทูลฝ่าบาทถึงวิธีการรักษาเพคะ"

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของไป๋ชิงหลิง จักรพรรดิเหยาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดและวิตกกังวลขึ้นอีกครั้ง

เวลาผ่านไปไม่นาน ท่านอ๋องหรงได้ถือกล่องยาของนางกลับเข้ามายังภายในตำหนักอย่างรวดเร็ว

ขณะที่ไป๋ชิงหลิงเห็นเขานั้น นางรู้สึกตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

ระยะทางทั้งไปและกลับนั้นอย่างน้อยต้องใช้เวลาถึงหนึ่งชั่วยาม แต่เขากลับใช้เวลาไปเพียงธูปหนึ่งดอกเท่านั้น ก็สามารถนำกล่องยาของนางกลับมาได้

"เร็วเข้า" เขาวางกล่องยาลงบนโต๊ะข้างๆ อย่างนุ่มนวล และกล่าวเร่งไป๋ชิงหลิง

ไป๋ชิงหลิงหันไปชำเลืองมองจักรพรรดิเหยาและกล่าวว่า "ฝ่าบาทเพคะ ไม่เช่นนั้นฝ่าบาทออกไปรอข้างนอกตำหนักก่อนก็ได้เพคะ ข้าน้อยจำเป็นต้องปลดฉลองพระองค์ของไทเฮาเพื่อทำการตรวจสอบอย่างละเอียดเพคะ"

พระโอษฐ์ของจักรพรรดิเหยาขยับเล็กน้อย และจ้องไปที่ไป๋ชิงหลิง ก่อนจะหันหลังเสด็จออกไปจากห้องบรรทม

หรงเยี่ยกลับไม่ได้ออกไป

ไป๋ชิงหลิงเหลือบมองเขา

นางดึงมุ้งที่เตียงของไทเฮาลง จากนั้นหยิบกล่องยาเดินเข้าไปในมุ้ง เท่านี้ก็เพียงพอที่จะปิดบังการเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ของนางได้

นางรีบเปิดกล่องยาออก จากนั้นค้นหาเครื่องตรวจจับจากห้วงมิติเวลาออกมาหนึ่งชิ้นอย่างมีสติ

ของชิ้นนี้เดิมทีเป็นอุปกรณ์ที่ไม่ได้ทันสมัยเลยในโลกของนาง เทียบเท่ากับเครื่องเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ขนาดเล็ก เพียงแค่นำไปวางไว้บนตัวของผู้ป่วย ก็ตรวจหาความผิดปกติของอวัยวะต่างๆ ในร่างกายของผู้ป่วยได้

นางทำการวางอุปกรณ์เครื่องฉายรังสีไปยังบริเวณที่ไทเฮารู้สึกเจ็บ และนางก็ได้เห็นสาเหตุของไส้ติ่งอักเสบ ซึ่งมีระดับขั้นรุนแรงมากแล้ว

นางเก็บของกลับเข้าที่และเปิดมุ้งออก

หรงเยี่ยยืนอยู่ข้างหลังของนางพอดี และเมื่อเห็นนางออกมา เขาได้ขมวดคิ้วและถามว่า "เป็นอย่างไรบ้าง?"

"จำเป็นต้องทำการผ่าตัด!"

"ผ่าตัด?" หรงเยี่ยไม่เข้าใจว่าคำนี้หมายความว่าอย่างไร

นางลุกขึ้นยืนและแสดงสีหน้าจริงจัง "คือการผ่าบริเวณจุดที่ไทเฮามีอาการเพื่อเปิดออก และทำการตัดท่อชิ้นเนื้อร้ายออกไป"

"ตัดอะไรออกไป?" เหตุใดเขายิ่งฟังยิ่งไม่เข้าใจ

ไป๋ชิงหลิงกลับมีความอดทนและพยายาม "ไส้ติ่งคือส่วนที่อยู่ล่างขวาของช่องท้อง ซึ่งระหว่างลำไส้ใหญ่ส่วนต้นและลำไส้เล็กส่วนต้น มันทำให้เกิดโรคและลามไปยังบริเวณอื่น วิธีการรักษาด้วยยาต้มแบบเดิมนั้นไม่มีผลอะไรกับไทเฮาเท่าไรนัก มีเพียงการตัดท่อเนื้อทิ้งเท่านั้น"

หรงเยี่ยตั้งใจฟังมากที่สุดก็คือคำนั้นที่นางพูดขึ้นมาเมื่อครู่ "ส่วนที่อยู่ล่างขวาของช่องท้อง"

"เจ้าต้องการผ่าท้องของไทเฮาอย่างนั้นหรือ?" หรงเยี่ยขมวดคิ้ว "เหมือนกับท้องของเจ้า ผ่าออกอย่างนั้นหรือ?"

"เพคะ แต่บริเวณที่ผ่านั้นไม่ใช่บริเวณเดียวกันกับข้า และก็ไม่ยาวมากเช่นนั้น" ไป๋ชิงหลิงค่อยๆ เงยหน้าเล็กน้อย "หากท่านเชื่อใจข้า เช่นนั้นก็ไปกราบทูลฝ่าบาท ข้าจำเป็นต้องมีผู้ช่วยจำนวนหนึ่ง หากสามารถเรียกคนใช้ของข้าเข้าวังมาได้ เช่นนั้นคงจะดีหากเรียกจื่ออีเข้ามา"