ไทเฮาแย้มพระสรวล และพระพักตร์ที่เดิมทีดูซีดเซียว จากอาการเจ็บป่วยก็กลับมามีชีวิตชีวาและมีเลือดฟาดขึ้นอีกครั้ง
พระนางหันกลับไปทอดพระเนตรหรงเยี่ยและตรัสว่า "เยี่ยเอ๋อร์กล่าวว่า เพราะผู้หญิงคนหนึ่งได้ทำการผ่าตัดให้กับข้า และได้ตัดลำไส้ที่เสียหายทิ้งไป หลังจากนั้นจึงได้เย็บปากแผลกลับไปเหมือนเดิม ไม่แปลกใจเลยเหตุใดที่ข้ารู้สึกปวดท้องจนแทบทนไม่ได้ ที่แท้ก็เป็นเพราะอวัยวะภายในพัง ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ใด ข้าอยากจะพบเจอ และข้าอยากตอบแทนรางวัลให้กับนาง นางช่างมีทักษะด้านการรักษาที่โดดเด่นเช่นนี้ เช่นนั้นต่อไปก็ให้นางคอยอยู่ข้างกายของข้า เพื่อเป็นหมอหญิงหลวง"
อันที่จริงพระนางฟื้นขึ้นมาหลายชั่วยามแล้ว และค้นพบว่านอกจากร่างกายอ่อนเพลียเล็กน้อยแล้ว ก็ไม่รู้สึกปวดท้องทรมานอีกเลย
แม้แต่ปากแผลก็เจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
พระนางรู้สึกว่าผู้หญิงคนที่ทำในสิ่งที่เรียกว่า "การผ่าตัด" ให้พระนางนั้น นับเป็นเทวดานางฟ้าผู้มีอยู่จริง
พระนางรีบร้อนอยากจะเจอนางสักครั้ง
จักรพรรดิเหยาชำเลืองมองหรงเยี่ยโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ
เสด็จแม่ไม่ได้บอกให้ปล่อยตัวไป๋เจาเสวี่ย เช่นนั้นก็แสดงว่าองค์ชายเจ็ดไม่ได้บอกเสด็จแม่ว่าเขาจับตัวไป๋เจาเสวี่ยไปขังคุก
พระพักตร์ของจักรพรรดิเหยาอ่อนโยนลงเล็กน้อย จากนั้นโบกพระหัสถ์และตรัสรับสั่ง "รีบไปนำตัวไป๋เจาเสวี่ยมาเดี๋ยวนี้"
ฟางกงกงตอบรับและรีบเดินออกไป
เมื่อพระสนมเอกหรงได้ยินว่าไทเฮามีรับสั่งให้เข้าพบ ความหนาวเหน็บก็ได้แวบผ่านแววตาของนาง
โชคดีที่นางเตรียมเตรียมตัวไว้ก่อน โดยการฆ่าไป๋เจาเสวี่ยไปเสียก่อน
หากรอให้ผู้หญิงคนนั้นออกมา อีกทั้งยังได้เป็นหมอหญิงหลวงของไทเฮา เช่นนั้นนางคงปีกกล้าขาแข็งกว่านี้อย่างแน่นอน
และในขณะที่นางคิดว่าศพของไป๋ชิงหลิงคงเย็นชืดไปแล้วนั้น
ฟางกงกงได้พาหญิงสาวคนหนึ่งที่ร่างกายเต็มไปด้วยรอยคราบเลือด เดินเข้ามายังภายในตำหนักฮุ่ยหนิง
ขณะที่พระสนมเอกหรงจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างละเอียดนั้น สีหน้าของนางได้ซีดลงอย่างกะทันหัน
ไป๋เจาเสวี่ย!
เป็นไปได้อย่างไรกัน!!!
"ข้าน้อยไป๋เจาเสวี่ยคารวะฝ่าบาท ขอฝ่าบาททรงมีพระชนมายุยืนนานหมื่นปี......"
"เหตุใดร่างกายของเจ้าถึงมีรอยคราบเลือดมากมายเช่นนี้" พระพักตร์ของจักรพรรดิเหยาเคร่งขรึม และพระเนตรของพระองค์ก็จับจ้องไปที่ใบหน้าของนาง ลำคอ และชุดกระโปรงสีฟ้าธารน้ำแข็งของนาง
นางได้เช็ดคราบเลือดออกไปจากใบหน้าแล้ว ทว่ายังเช็ดออกไปไม่สะอาดหมดจด จึงทำให้ใบหน้าของนางยังคงมีคราบรอยแดง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...