ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 70

เมื่อไทเฮาฮุ่ยตรัสออกไปเช่นนั้น นางกำนัลและแม่นมในตำหนักก็ต่างพากันจ้องมองไปยังเด็กสองคนนั้น

แม้แต่ไป๋ชิงหลิงเองก็จ้องมองเพื่อสังเกตเด็กทั้งสองคนไปมา

เมื่อสังเกตดู คิ้วและดวงตาของเด็กทั้งสองคนเหมือนกันจริงๆ และถือว่าเหมือนกันอย่างมาก

แต่คนในตำหนักและไป๋ชิงหลิงต่างก็รู้ว่าเป็นเพียงคำพูดขบขันของไทเฮาฮุ่ย

หรงจิ่งหลินกลับรู้สึกชอบใจและกราบทูลไทเฮาฮุ่ย "หากเป็นฝาแฝดกัน เช่นนั้นกระหม่อมจะต้องเป็นพี่ชายอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ"

ไป๋ชิงเซิงไม่ยอม "ใครบอก เห็นได้ชัดว่าข้าแข็งแรงกว่าเจ้า ข้าต้องเป็นพี่สาวอย่างแน่นอน"

"แต่ข้าสูงกว่าเจ้าเล็กน้อย คนที่สูงกว่าถึงจะได้เป็นพี่ต่างหาก ข้าพยายามกินเยอะๆ ก็ดูแข็งแรงกว่าเจ้าแล้ว เจ้าเป็นน้องสาวของข้า" หรงจิ่งหลินกล่าว

ไป๋ชิงเซิงกลอกตาใส่เขาที่ดูมีรูปร่างซูบผอมด้วยความรังเกียจ "รอให้เจ้ากินจนอ้วน เช่นนั้นข้าก็กำลังเติบโตเช่นกัน เจ้าตามข้าไม่ทันหรอก"

"อย่างไรเสีย ข้าจะเป็นพี่ชาย ส่วนเจ้าก็เป็นน้องสาวของข้า ข้าสามารถปกป้องเจ้าได้"

"ฮ่าๆๆ!" ไทเฮาฮุ่ยหัวเราะขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นเด็กทั้งสองเถียงกันไปเถียงกันมาเช่นนี้

หรงจิ่งหลินมองไปยังไทเฮาฮุ่ย และหัวเราะตาม "เสด็จย่าทวด กระหม่อมมีน้องสาวแล้ว ต่อไปจิ่งหลินก็จะมีเพื่อนเล่นแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

"ดี ดี มีเพื่อนเล่นแล้ว" ไทเฮาฮุ่ยหัวเราะชอบใจอย่างมีความสุข

เมื่อไป๋ชิงหลิงเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในใจก็รู้สึกเป็นกังวลมากขึ้น

ไทเฮาคงไม่มีแผนการอื่นขึ้นมาหรอกนะ?

ไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น

นางเป็นโสดแต่มีลูก ราชวงศ์จักรพรรดิคงไม่แต่งตั้งคนอย่างนางเป็นพระชายาหรอก

จากนั้นนางจึงได้เงยหน้าขึ้นมองเขา

ทว่าไทเฮาฮุ่ยกลับเรียกไป๋ชิงหลิง "เจาเสวี่ย เจ้าก็อยู่ในวังหลวง เช่นนั้นก็ให้เด็กคนนี้อยู่ที่นี่เถอะ ข้าจะให้จิ่งหลินอยู่ในตำหนักฮุ่ยหนิงด้วย เพื่อให้พวกเขาทั้งสองคอยดูแลข้า เป็นอย่างไรบ้าง"

"อ๋า!" นางอุทานออกมาเบาๆ และยังไม่ดึงสติกลับมาได้จากเรื่องที่คิดเมื่อสักครู่ จากนั้นหันไปมองไทเฮาฮุ่ยด้วยสีหน้างุนงง

ไทเฮาฮุ่ยเห็นท่าทางอาการของนางเช่นนี้ และคิดว่าไป๋ชิงหลิงคงเขินอายกับการมาถึงของหรงเยี่ย ทำให้รอยยิ้มที่มีปรากฏชัดมากขึ้น

"เยี่ยเอ๋อร์ก็อย่ามัวทำแต่งาน ข้าอุตส่าห์หายจากอาการป่วยมาได้ เช่นนั้นก็คอยอยู่ดูแลข้าทีนี่ รอให้ร่างกายของข้าดีขึ้นมากกว่านี้ เจ้าค่อยส่งเจาเสวี่ยกลับออกไป" หากสามารถทำได้ พระนางอยากจะให้ไป๋เจาเสวี่ยอยู่ดูแลพระนางไปตลอด