ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 758

อาการของกู้เฉิงวั่งไม่ควรล่าช้าอีกต่อไป ไป๋ชิงหลิงอยากให้เขาอยู่ในมืองหลวงก่อน หลังจากถอนพิษแล้วค่อยให้เขาตัดสินใจด้วยตัวเองอีกที

รอให้สุขภาพเขาดีขึ้นก่อน ถ้าถึงตอนนั้นเขาอยากจะกลับไปอยู่กับพ่อแม่ที่ฮวงอู๋นางก็จะไม่ห้ามเลย

ส่วนนาง......

นางยังมีเรื่องต้องจัดการอยู่ เมื่อนางจัดการเสร็จนางก็จะกลับไปหาพวกเขาด้วย!

นี่คือเตรียมพร้อมสำหรับตนเองของนาง

หลานเฉินเฟิงกำลังขี่ม้า ม้าค่อยๆก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและจ้องมองไปที่กู้เฉิงวั่งอย่างถ่อมตัว

ตระกูลกู้ล้อมรอบตัวเขาไว้ ไม่อนุญาตให้หลานเฉินเฟิงพาตัวเขาไป

หลานเฉินเฟิงพูด"ฮูหยินจัวยืนยันด้วยตนเองแล้ว จะมีเรื่องโกหกได้อย่างไร?"

"ฮูหยินจัวเกลียดติ้งเป่ยโหวและฮูหยินติ้งเป่ยโหวมาตั้งหลายปี ใครจะรู้ว่านางตั้งใจพูดคำเหล่านั้นออกมาก่อนตายจริงหรือเปล่า"ไป๋ชิงหลิงพูดด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด

อย่างไรก็ตามในขณะนี้หอกในมือของหลานเฉินเฟิงก็ชี้ไปทางไป๋ชิงหลิง

อิงอู๋ซวงและอิงลี่ก็ใช้ร่างกายของพวกนางบังหอกเอาไว้ตอนที่หลานเฉินเฟิงหยิบอาวุธของเขาออกมาแล้วชี้ไปที่ไป๋ชิงหลิง

ไป๋ชิงหลิงตกใจและเงยหน้าขึ้นมองทหารองครักษ์เหยี่ยวดำสองคนในชุดเครื่องแบบเต็มยศที่อยู่ตรงหน้านาง

การที่พวกนางออกตัวมาปกป้องนางอย่างรวดเร็วเมื่อกี้นี่ ถ้าจะบอกว่าไม่ตกใจก็คงจะเป็นเรื่องโกหก

ในขณะเดียวกัน ไป่ชิงหลิงรู้สึกโกรธกับการเคลื่อนไหวของหลานเฉินเฟิง"แม่ทัพหลาน นี่ท่านกำลังจะทำอะไร เจ้าไม่ได้คนไปก็เลยจะฆ่าข้างั้นหรือ"

นางเอามือกุมท้องโดยไม่รู้ตัวและแสร้งทำเป็นไม่สบายใจ องครักษ์เหยี่ยวดำหญิงที่แต่งตัวเต็มยศยืนข้างๆนางก็รีบก้าวเข้าไปหานางด้วยความรวดเร็ว"นายหญิงไป๋ ท่านเป็นอะไร?"

"ตอนที่แม่ทัพหลานหยิบอาวุธออกมาแล้วชี้มาที่ข้านั้น ทันใดนั้นท้องของข้าก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะการกระทำเมื่อกี้ของแม่ทัพหลาน......ข้ารู้สึกปวดท้อง!"ไป๋ชิงหลิงกัดริมฝีปากของนาง ขาของนางดูอ่อนแรงและพร้อมที่จะล้มลงต่อหน้าหลานเฉิงเฟิงได้ทุกเมื่อ

หลานเฉินเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม"ถ้านางสนมไป๋จะใช้การตั้งครรภ์ของท่านมาหลบเลี่ยงความผิด ในเมื่อข้าไม่สามารถพาตัวคนของตระกูลกู้กลับไปได้ เช่นนั้นข้าก็คงต้องตรวจสอบตัวตนของนางสนมไป๋ให้ละเอียดแล้วล่ะ"

สีหน้าของติ้งเป่ยโหวและหลิวหานเยียนเปลี่ยนไปอีกครั้ง

แต่ตอนนี้พวกเขาทำอะไรไม่ได้แล้ว ยิ่งพวกเขากังวลเกี่ยวกับไป๋ชิงหลิงมากเท่าไร ตัวตนของไป๋ชิงหลิงก็จะยิ่งน่าสงสัยมากขึ้นเท่านั้น

ไป๋เจี้ยนจางพูดอย่างเคร่งขรึม"เกรงว่าแม่ทัพหลานคงไม่ได้อยากรู้ตัวตนที่แท้จริงของนางสนมไป๋หรอก แต่ท่านกำลังแก้แค้นความคับข้องใจแทนพระชายาองค์รัชทายาทที่เป็นน้องสาวของท่าน และจงใจใช้เรื่องนี้มากำจัดนางสนมไป๋"

"โอ๊ย!"ไป๋ชิงหลิงล้มลงในอ้อมแขนของอิงจือ นางใช้มือจับแขนของอิงจือไว้ ใบหน้าของนางคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

เมื่ออิงจือเห็นไป๋ชิงหลิงแอบขยิบตาให้ นางก็เข้าใจสิ่งที่ไป๋ชิงหลิงกำลังทำทันที

นางพยุงตัวไป๋ชิงหลิงและตะโกน"นายหญิงไป๋ เหตุใดมือของท่านถึงเย็นเช่นนี้?"

"จู่ๆท้องของข้าก็เจ็บมาก เมื่อครู่ที่แม่ทัพหลานหยิบหอกออกมาแล้วชี้มาทางเด็กในท้องข้า มันต้องตกใจแน่เลย คงคิดว่าแม่ทัพหลานจะฆ่ามัน"เสียงของไป๋ชิงหลิงดูอ่อนแอ ไม่นานนางก็ล้มลงบนพื้น ตัวนางครึ่งนึงอยู่ในอ้อมแขนของอิงจือ

หลังจากที่ผู้คนเห็นก็ต่างพากับซุบซิบ"นางสนมไป๋คนนี้รอดพ้นจากการตั้งครรภ์ได้หวุดหวิดจริงๆ ครั้งที่แล้วนางก็เกือบถูกรถม้าชนตาย"

"จักรพรรดิส่งหมอหลวงไปรักษาตั้งหลายถึงจะช่วยชีวิตนางสนมไป๋ได้"

"ยังหมอซูผู้นั้นอีก ว่ากันว่าการตั้งครรภ์ครั้งนี้ของนางสนมไป๋นั้นอันตรายมาก นางต้องได้รับการดูแลอย่างดี นางจะแท้งอีกไม่ได้ สิ่งที่แม่ทัพหลานทำเมื่อกี้ก็ทำให้ข้าตกใจเช่นกัน"

สีหน้าของหลานเฉิงเฟิงนั้นดูไม่ได้เลย

เขาเจ้าเล่ห์และมีไหวพริบมากจนสามารถมองการแสดงของไป๋ชิงหลิงออกได้อย่างง่ายดาย

แม่ทัพหนึ่งคนกับทหารหนึ่งคนต่างก็อยู่ในทางตัน

เมื่อผู้คนเห็นเลือดที่อยู่ใต้เสื้อผ้าของไป๋ชิงหลิงและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด และความโกรธในใจก็มากขึ้นเรื่อยๆ

ในขณะนี้ อ๋องเฉินนำคนของตนเองออกมาจากฝูงชนที่คับแน่น

เขามองไปที่ไป๋ชิงหลิงที่กำลังนอนอยู่บนพื้นก่อน จากนั้นจึงมองไปที่หลานเฉินเฟิงที่กำลังบีบคอของอิงลี่ ใบหน้าของเขาโกรธทันทีและเขาก็ตะโกนว่า"หลานเฉินเฟิง นี่เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?"

หลานเฉินเฟิงปล่อยอิงลี่ทันทีและรีบโค้งคำนับมือ"หม่อมฉันทำความเคารพท่านอ๋องเฉิน"

"ข้าถามเจ้า เมื่อกี้เจ้ากำลังทำอะไร?"หรงเชินถามด้วยความโกรธ"เสด็จพ่อของข้าให้เจ้าไปส่งครอบครัวไป๋ที่ฮวงอู๋ แต่เจ้ากลับทำร้ายผู้หญิงที่อ่อนแอบนถนนในเมืองหลวง เจ้านี่มันช่างเก่งจริงๆ"

กู้เฉิงหย่งพูด"ท่านอ๋องเฉิน เมื่อครู่แม่ทัพหลานเอาหอกชี้ไปที่ท้องของแม่นางไป๋ ทำให้ท้องของแม่นางไป๋เจ็บ"

เมื่อหรงเชินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวและพบว่าเสื้อผ้าของไป๋ชิงหลิงเต็มไปด้วยเลือด ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป"ยังไม่รีบพาสนมไป๋กลับไปที่วังอีก รีบไปหาหมอซูเร็ว"

"เร็ว รีบพยุงนางขึ้นรถม้าเร็ว"อิงจือพูด

หรงเชินก็มาช่วยพยุงไป๋ชิงหลิงขึ้นรถม้าด้วย

เมื่อไป๋ชิงหลิงขึ้นรถม้า สายตานางก็มองกลับไปที่กู้เฉิงวั่ง ในเวลานี้นางต้องการบอกกู้เฉิงวั่งว่าอย่าเข้าไปยุ่งวุ่นวาย

กู้เฉิงวั่งเข้าใจที่นางจะสื่อและพยักหน้าเบาๆๆ

หลังจากที่รถม้าของไป๋ชิงหลิงออกไป หรงเชินก็หันกลับมาและจ้องมองที่หลานเฉินเฟิงด้วยความโกรธ"แม่ทัพหลาน ข้าคิดว่าเจ้าไม่จำเป็นต้องเดินทางในครั้งนี้แล้ว ข้าจะให้คนไปเรียกแม่ทัพเสิ่นมา ให้แม่ทัพเสิ่นไปส่งครอบครัวไปที่ฮวงอู๋แทน ส่วนเจ้า.....เข้าวังกับข้า เจ้าควรอธิษฐานขอให้เด็กในท้องของสนมไป๋ปลอดภัยดีกว่า"

"หม่อมฉันไม่ได้รับความเป็นธรรม!"

"นี่เจ้าเป็นผู้ชายจริงหรือเปล่า เจ้าทำให้พี่สะใภ้เจ็ดของข้าตกใจจนเลือดออกยังจะกล้าพูดอีกหรือว่าไม่ได้รับความเป็นธรรม มีผู้คนเฝ้าดูตั้งมากมายขนาดนี้"