สรุปตอน บทที่ 814 ภรรยาและนางสนมหลายคนขององค์รัชทายาท – จากเรื่อง ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น โดย พระจันทร์ขี้เมา
ตอน บทที่ 814 ภรรยาและนางสนมหลายคนขององค์รัชทายาท ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น โดยนักเขียน พระจันทร์ขี้เมา เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
จินจื่อหลินรู้สึกตกใจกับการกระทำของหลานวานเออร์ เธอรีบหันกลับไปมองไปรอบ ๆ จึงพบว่ายกเว้นตัวเองและพระชายาองค์รัชทายาท ก็ไม่มีคนนอกอยู่เลย ดังนั้นจึงแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ขอโทษเพคะท่านพี่!”
หลานวานเออร์ถอนหายใจ: “ตอนนี้พระสนมไป๋กำลังตั้งท้อง เมื่อเจ้าเข้าไปอยู่ในตำหนักตง เจ้าต้องช่วยกันกับข้าเพื่อรับใช้องค์รัชทายาทและแบ่งปันความกังวลของพระสนมไป๋ ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถสานสัมพันธ์กับองค์รัชทายาทให้ได้เร็วที่สุด”
เมื่อจินจื่อหลินได้ยินประโยคถัดไป ใบหน้าที่ร้อนผ่าวก็ปรากฏขึ้น
“ไปกันเถอะ ข้าจะพาไปพบไทเฮา”
จินจื่อหลินตกใจและถามว่า "เมื่อกี้ท่านพี่ไม่ได้บอกว่าจะพาข้าไปพบองค์รัชทายาทหรอกหรือหรือ?"
ตอนนี้เธอแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นพระชายาองค์รัชทายาท
ว่ากันว่าองค์รัชทายาทมีความสามารถทั้งในด้านพลเรือนและการทหาร และเป็นผู้ชายที่หล่อเหลา เมื่อเธอคิดว่าชายที่เธอจะแต่งงานด้วยในอนาคตเป็นผู้ชายที่โดดเด่นเช่นนี้ จินจื่อหลินแทบจะรอไม่ไหวที่จะพบองค์รัชทายาทในทันที
หลานวานเออร์รวบรวมความคาดหวังในดวงตาของเธอ ดวงตาของเธอเย็นชาเล็กน้อย และเธอก็พูดว่า: “พระสนมไป๋เข้าไปแล้ว เจ้าและข้าจะมีที่ยืนที่ไหนอได้อีกล่ะ อย่าไปรบกวนพระสนมไป๋เลยดีกว่า”
“อะไรนะ?” ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว
จินจื่อหลินโกรธ: “ผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไรขนาดนั้น ท่านพี่ท่านเป็นถึงพระชายาองค์รัชทายาท ท่านจะไปกลัวนางทำไม”
เมื่อเห็นท่าทางโกรธของเธอ หลานวานเออร์รู้สึกภูมิใจมากขึ้น นี่คือสิ่งที่เธอต้องการ
เธอถอนหายใจแล้วพูดว่า: “ต่อไปเจ้าจะรู้เอง ว่าพระสนมไป๋ไม่ใช่คนที่เจ้าและข้าจะทำให้ขุ่นเคืองได้ เมื่อเจ้าพบนางในอนาคตอย่าผลีผลามไปหาเธอ เพราะนางยังตั้งท้องลูกทั้งสี่ขององค์รัชทายาทอยู่”
ใบหน้าของจินจื่อหลินมืดลง เธอแอบกำหมัดแน่นและคิดกับตัวเองว่า: ถ้าเธอสูญเสียลูกสี่คนนี้ไป นั่นหมายความว่าเธอจะไม่ได้รับความนิยมอีก?
หากเธอสามารถตั้งท้องลูกขององค์รัชทายาทได้ งั้นตำหนักตงก็จะเป็นเธอที่สามารถควบคุมได้ และแม้แต่พระชายาองค์รัชทายาทลูกพี่ลูกน้องของเธอก็ยังต้องยอมจำนนต่อเธอแล้ว?
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ความชั่วร้ายในหัวใจของจินจื่อหลินก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอโดยไม่รู้ตัว
เพียงแต่เธอไม่รู้ ว่าหลานวานเออร์เห็นความอาฆาตพยาบาทในดวงตาบนใบหน้าของเธอ
เหตุผลที่เธอเลือกจินจื่อหลินเป็นผู้ช่วยของเธอ ก็เพราะว่าเธอมีนิสัยโหดเหี้ยมตอนที่อยู่ในจวนจิน
จินจื่อหลินเคยชินกับการใช้อุบายสกปรก เป็นคนที่เลวทรามและขี้อิจฉา...
ณ ตำหนักเจาหยาง
หลังจากที่ไป๋ชิงหลิงเข้ามา ใบหน้าของเธอดูมืดมนและอารมณ์ของเธอก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ต่อหน้าไป๋ชงเซิง หรงเยี่ยบีบใบหน้ากลมๆของไป๋ชิงหลิงเนื่องจากการตั้งครรภ์ของเธอ ทำให้เธอต้องดูแลตัวเองจนอ้วนท้วมสมบูรณ์
ไป๋ชิงหลิงเอื้อมมือออกไปตบฝ่ามือของเขาออก แล้วจ้องมองเขาด้วยความโกรธ
หรงเยี่ยรู้สึกหดหู่เล็กน้อย: "เจ้าทำอะไร ถึงได้ทำหน้าแบบนี้ใส่ข้าตั้งแต่เช้าเลย?"
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มองดูเด็กน้อยอีกครั้ง: "แล้วก็เจ้า"
ไป๋ชงเซิงตะคอกและมองไปทางอื่น “หญิงสาวสวยๆหลายคนถูกเรียกเข้ามาจากนอกวัง ตำหนักตงจะคึกคักในไม่ช้าแล้ว องค์รัชทายาทก็จะมีภรรยาและนางสนมหลายคนในอ้อมแขนของท่าน และจะมีช่วงเวลาที่ดี.. ”
"เปี๊ยะ!" หรงเยี่ยไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไปและตบตะเกียบลงบนโต๊ะทันที: "ไร้สาระ!"
ไป๋ชงเซิงวางตะเกียบลงอย่างหนักและปกป้องท่านแม่ของตัวเอง: “ข้าไม่ได้พูดไร้สาระ เมื่อกี้พระชายาองค์รัชทายาทได้พาหญิงสาวมาหาท่านแม่ พระชายาองค์รัชทายาทยังบอกอีกว่าเธอจะเก็บผู้หญิงคนนั้นไว้คอยรับใช้องค์รัชทายาท!”
"พูดดีๆนะ!"
เขาทนไม่ได้ที่ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่กำลังแสดงท่าทีแปลก ๆ ต่อเขา
เขาเคยอยู่ในอารมณ์ที่มีความสุขและผ่อนคลายที่สุดทุกเช้า แต่ตอนนี้เขาถูกเด็กคนนี้ทำลายมัน
ไป๋ชงเซิงกลอกตามาที่เขา: "อีกไม่นานเซิงเอ๋อร์จะมีแม่เลี้ยงหลายคนแล้ว"
หรงเยี่ยไม่มีเวลาสนใจเธอในขณะนี้ เขาให้ความสนใจกับอารมณ์ของไป๋ชิงหลิง ใครให้เธอเป็นหญิงท้องกันล่ะ และเป็นท้องที่ใหญ่ที่สุดด้วย!
“เจ้าอย่ากังวล เจ้ากำลังอุ้มท้องลูกสี่คนเสด็จพ่อจะไม่ทำให้เจ้าลำบากใจอย่างแน่นอน” หรงเยี่ยลูบผมของเธอเบา ๆ : “ข้าจะดูแลร่างกายของเจ้าให้มากขึ้น”
“อื้ม ช่วงนี้เสด็จพ่อให้ความสนใจกับท้องของข้าอย่างใกล้ชิด” ไป๋ชิงหลิงก้มหน้าลงและมองดูหน้าท้องที่ปูดของเธอ เธอนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าท้องของเธอจะใหญ่ขนาดไหนในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
“เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องการเลือกนางสนม เสด็จพ่อของข้าผ่อนปรนการกักบริเวณข้าแล้ว วันนี้ข้าจะไปส่งเซิงเอ๋อร์ไปโรงเรียนกับเจ้าด้วย”
ไป๋ชงเซิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเขาก็อ่อนลงและเขาก็พูดว่า "แบบนี้ค่อยดีหน่อย"
หลังอาหารเช้า ไป๋ชิงหลิงเข็ญหรงเยี่ยออกจากตำหนักเจาหยาง
หรงเยี่ยพูดว่า: "เจ้าให้เสี่ยวเก๋อมาเข็นข้า ข้าจะจับมือเจ้าไว้"
หลังจากพูดแล้ว เขาก็หยุดชั่วคราวและดวงตาของเขาก็ตกลงไปที่ท้องของไป๋ชิงหลิง: "เจ้าหยุดก่อน"
“มีอะไรผิดปกติเหรอ?” ไป๋ชิงหลิงหยุดและถาม
หรงเยี่ยวางมือบนที่วางแขนของรถเข็น ยืนขึ้น หันกลับไปแล้วพูดกับเธอ: "เจ้านั่งลง ข้าจะเข็นเจ้าเอง"
“เจ้าล้อเล่นหรือเปล่า ขาของเจ้ายังขยับมากไม่ได้ นั่งลงเร็วเข้า” ไป๋ชิงหลิงพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง
“ข้ารู้ว่าอาการขาของข้าเป็นอย่างไร แต่ข้าอยากให้เจ้านั่งลง!” เขาเดินเข้ามาหาเธอ จับแขนเธอแล้วผลักเธอเข้าไปบนรถเข็น
ไป๋ชิงหลิงดิ้นรน แต่ก็ไม่เกิดประโยชน์ และยิ่งกังวลมากขึ้นไปอีก
“พวกเราไม่มีใครอยากนั่งรถเข็น งั้นให้เสี่ยวเก๋อเตรียมเกี้ยว เราจะนั่งเกี้ยวกัน!”
“ได้สิ ข้าก็ลืมไปเลยว่ามีสื่งนี้อยู่!”
ไป๋ชิงหลิงเหลือบมองเขา และเธอก็ตระหนักว่าไม่ใช่เธอที่ท้องแล้วการเป็นคนงี่เง้า แต่เป็นพ่อของเด็กที่ต่างหากที่งี่เง้า! ! !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...