ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 819

ฉินหย่วนอี้ไม่อยากให้เรื่องนี้บานปลายไปถึงหูของท่านพ่อท่านแม่ เพราะช่วงที่ผ่านมานั้นทายาทสายเลือดตรงกับสายเลือดชั้นต่ำต่างก็แย่งชิงทรัพย์สินกัน ฉะนั้นคนสายเลือดตรงของพวกเขาจะเกิดช่องโหว่ไม่ได้เด็ดขาด

แม้ว่าฉินหย่วนอี้จะรู้ว่าฉางเล่อเหยียนไม่ได้ตั้งท้องลูกของเขา แต่เขาก็ยังต้องหักฟันแล้วกลืนมันเข้าไป หรือไม่ก็ให้ฉางเล่อเหยียนทำแท้งลูกโดยสร้างเรื่องว่านางแท้งลูกโดยธรรมชาติ

หากฉางเล่อเหยียนต้องการเก็บเด็กในท้องไว้ นางก็จำเป็นต้องพึ่งนายท่านฉินและฮูหยินเฒ่าฉิน

ฉินหย่วนอี้จะไม่บอกว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ของเขา เพราะนายท่านฉินและฮูหยินเฒ่าฉินจะอยู่ข้างเธออย่างแน่นอน

ต้องรอให้นางคุมสถานการณ์ตรงหน้าให้ได้ก่อน แล้วค่อยหาทางออกจากจวนตระกูลฉิน

จะให้เด็กคลอดในบ้านตระกูลฉินไม่ได้เด็ดขาด

เมื่อมาถึงลานจวนหน้า นายท่านฉินและฮูหยินเฒ่าฉินก็มองฉางเล่อเหยียนและเซี่ยซานด้วยสีหน้างุนงง

ฉางเล่อเหยียนดึงเซี่ยซานและคุกเข่าอยู่หน้าห้องโถงพร้อมๆ กัน ร้องไห้ "ท่านพ่อ ท่านแม่ โปรดตัดสินความแทนลูกด้วย"

ฮูหยินเฒ่าฉินเห็นนางคุกเข่าจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที แล้วเดินไปพยุงตัวนางพร้อมเอ่ย " คนโปรดปรานของข้า เจ้าจะคุกเข่าบนพื้นได้อย่างไร พื้นเย็นไม่ดีต่อเด็กในท้องของเจ้า เจ้าลุกขึ้นมาพูดเถิด"

" ข้า...ข้าตั้งครรภ์หรือ" ฉางเล่อเหยียนทำหน้าเหมือนนางไม่รู้ความจริง แล้วก็จ้องมองฮูหยินเฒ่าฉินด้วยความฉงนสนเทศ

ฮูหยินเฒ่าฉินเอ่ย "ใช่ หมอเพิ่งออกไปและเขาก็สั่งยาดูแลครรภ์ให้เจ้าด้วย เจ้ามีเรื่องอันใดขอนั่งลงกล่าวเถิด เจ้าต้องรักษาตัวให้มาก"

ฉางเล่อเหยียนเหลือบมองเซี่ยซาน รอจนฮูหยินเฒ่าฉินพานางนั่งลงเก้าอี้แล้ว ฉางเล่อเหยียนก็ร้องไห้ฟูมฟาย " ถ้าเป็นเช่นนั้นข้าขอทำแท้งเด็กในครรภ์เถิด ข้าไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้แล้ว"

นายท่านฉินและฮูหยินเฒ่าฉินต่างก็เปลี่ยนสีหน้า

ทั้งสองอุทานพร้อมกัน "ไม่ได้"

นายท่านฉินตบโต๊ะแล้วเค้นเสียงเอ่ย "ไอ้เวรหย่วนอี้ มันรังแกเจ้าอีกแล้วใช่ไหม"

ทันทีที่เขาพูดจบ ฉินหย่วนอี้ก็ถูกคนรับใช้ของเขาผลักเข้ามาจากด้านนอก

ฉางเล่อเหยียนเงยหน้าขึ้นมองเขา และร้องไห้ต่อ "หยวนอี้ เขาทำเรื่องแบบนั้นกับเซี่ยซานในสวนของข้า โชคดีที่ข้าขัดขวางได้ทันการณ์ทำให้ไม่ก่อให้เกิดเรื่องร้ายแรง ไม่เช่นนั้น เซี่ยซานก็อาจจะถูกเขาขืนใจตายทั้งเป็น ท่านพ่อท่านแม่อาจจะคิดว่าเซี่ยซานเป็นเพียงสาวใช้สินสอดของข้า นางตายไปก็ไม่เป็นไร แต่ว่า...เซี่ยซานนั้นมีคู่หมั้นหมายแล้ว ต้นฤดูใบไม้ผลิปีหน้านางก็จะแต่งงาน ก่อนที่ข้าจะแต่งเข้าจวนตระกูลฉินนั้นข้าได้พูดย้ำแล้วว่า เซี่ยซานนั้นจะเป็นเมียน้อยในตระกูลฉินไม่ได้ แต่ว่าเขากลับ..."

นางยกนิ้วขึ้นและชี้ไปในทิศทางของฉินหย่วนอี้

เดิมทีนายท่านฉินเองก็คิดว่าแค่สาวใช้ไม่เป็นอะไร แต่หลังจากได้ยินสิ่งที่ฉางเล่อเหยียนกล่าว เขาก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย

เขาพูดด้วยใบหน้าดำเข้ม " หย่อนอี้ เป็นเช่นนั้นหรือ"

ฮูหยินเฒ่าฉินก็หันหน้าไปจ้องมองลูกชาย เอ่ย "เจ้า แม้ว่าเจ้าจะสร้างปัญหา แต่เจ้าก็ไม่ควรทำในจวนของเล่อเอ๋อร์ เพราะว่าเล่อเอ๋อร์นั้นตั้งครรภ์แล้ว หากนางโมโหแล้วทำให้เกิดโรคตามมา เจ้าต้องการจะให้คนแก่สองคนเครียดตายหรือ"

ฮูหยินเฒ่าฉินเดินไปหาฉินหย่วนอี้แล้วก็ทุบลงไปบนหลังของเขาหลายครั้ง "ไอ้คนไม่ได้เรื่อง เจ้าจะไม่ดูหรือว่าตอนนี้มันยามไหนแล้ว คนทางนั้นต่างก็จ้องจวนหลังของเจ้า เพื่อหาข้อผิดพลาดของเจ้า เพื่อให้ท่านปู่เจ้าผิดหวังในตัวเจ้า เจ้ายังมีใจมาคิดเรื่องนี้อีกหรือ "

ฉินหย่วนอี้กำหมัดแน่น จ้องมองฉางเล่อเหยียนอย่างดุเดือด แอบกัดฟัน และกลืนคำว่า "ครรภ์ของนางนั้นไม่ใช่ลูกของข้า"เข้าไปอย่างลำบากใจ

เขาหันไปมองเซี่ยซานแล้วเอ่ย"ถ้าอย่างนั้นข้าจะรับเซี่ยซานไว้"

"ไม่" เซี่ยซานส่ายหัวด้วยความกลัว จากนั้นลุกขึ้นแล้วจะชนเสาบ้าน

ฉางเล่อเหยียนกรีดร้องด้วยความตกใจ "เซี่ยซาน..."

นางวิ่งไปหาเซี่ยซาน แล้วกอดเซี่ยซานจากด้านหลัง เป็นแรงหน่วงเซี่ยซานไว้

ทำให้เมื่อหัวของเซี่ยซานชนเสา มันเป็นเพียงการกระแทกและไม่ได้ทำให้เซี่ยซานเสี่ยงเสียชีวิต

เซี่ยซานล้มลงและคว้าแขนของฉางเล่อเหยียนด้วยความงุนงง "คุณหนู ไม่ไป ข้าไม่เต็มใจ"

ฉางเล่อเหยียนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด "เซี่ยซาน ทำไมเจ้าถึงโง่ขนาดนี้ ถ้าเจ้าตายไปข้าจะทำอย่างไรล่ะ"

" เจ้าไม่ต้องตาย คุณหนูของเจ้าจะพาเจ้าออกจากที่นี่"

"ท่านแม่" ดวงตาของฉางเล่อเหยียนมืดลงและน้ำเสียงของนางก็เย็นชาเล็กน้อย " เซี่ยซานไม่เต็มใจ"

ฮูหยินเฒ่าฉินนั้นรู้สึกเคืองนางเล็กน้อย แต่เมื่อคิดได้ว่านางตั้งครรภ์สายเลือดโดยตรง นางจึงห้ามตัวเองไว้ เอ่ย "ถ้าอย่างนั้น เจ้าจะจัดการกับเซี่ยซานอย่างไร เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ต้องทำให้เซี่ยซานไม่อยากอยู่ในจวนตระกูลฉินแน่นอน"

ไม่ยอมเป็นภรรยาน้อยของลูกชาย แล้วก็ไม่สามารถรั้งนางไว้ในจวนได้ ถ้าหากว่าเรื่องเพ่นพายออกไปทำให้คนสายเลือดชั้นต่ำพวกนั้นจับจุดอ่อนได้ ถ้าอย่างนั้นให้เซี่ยซานชนเสาตายไปเลยเสียดีกว่า

ฉางเล่อเหยียนเอ่ย "ข้าจะให้เซี่ยซานออกจากเมืองจิงโจว เมื่อถึงเวลานั้นก็จะมีคนมารับเซี่ยซานไป ขอท่านแม่ให้เวลาข้าด้วย"

ตระกูลฉินนั้นมีกิจการที่ยิ่งใหญ่ และผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในเรือนหลังนั้นก็จะทำสิ่งสกปรกและโหดร้ายเพื่อปกป้องผลประโยชน์และชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล

วันนี้อาจจะช่วยชีวิตเซี่ยซานได้ชั่วคราว แต่ก็ไม่ได้ประกันว่าฮูหยินเฒ่าฉินจะไม่ฆ่าเซี่ยซานอย่างลับๆ

เพราะสุดท้ายแล้ว ทั้งสองกลุ่มใหญ่นั้นต่างก็แย่งชิงเป็นผู้สืบทอดกิจการแบบเอาเป็นเอาตาย

ฉินหย่วนอี้นั้นต้องการทายาทสายเลือดโดยตรงมาก และฮูหยินเฒ่าฉินจำเป็นต้องเชื่อฟังนาง

"ได้ " ฮูหยินเฒ่าฉินรับปาก

ฉินหย่วนอี้ไม่พอใจ "ท่านแม่"

"เจ้าหุบปาก " ฮูหยินเฒ่าฉินตะโกนอย่างเย็นชา "เด็กในท้องของเล่อเอ๋อร์นั้นสำคัญกว่า ช่วงต่อจากนี้เจ้าห้ามไปเปี๋ยจวงอีก "

เปี๋ยจวง ที่นั่นเป็นที่พักของภรรยาน้อยของเขา

นางจะไม่ยอมให้มีอะไรผิดพลาดกับครรภ์ของฉางเล่อเหยียนนี้อีก

และคำพูดของฮูหยินเฒ่าฉินนั้นก็เป็นความต้องการของฉางเล่อเหยียนด้วย

หลังจากที่นางกลับมาถึงเรือน นางก็เขียนจดหมายให้ฉบับหนึ่งให้เซี่ยซาน " ข้าจะให้ทหารประจำตัวส่งเจ้าออกจากจวนตระกูลฉินอย่างลับๆ เจ้าไปหาท่านอ๋องที่เมืองชี แล้วให้เขาพาเจ้าเข้าวัง จากนั้นเจ้าก็ของท่านอ๋องให้เจ้าอยู่รับใช้นางสนมไป๋ "

" คุณหนู แล้วท่านล่ะ"