ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 82

ไป๋ชิงหลิงหันหลังกลับและพาเด็กทั้งสองคนเดินไปหาฮองเฮาอู๋ จากนั้นได้แสดงความเคารพฮองเฮาอู๋อย่างนอบน้อม "หม่อมฉันไป๋เจาเสวี่ยคารวะฮองเฮาเพคะ"

ไป๋ชงเซิงเงยหน้าขึ้นมองท่านแม่ของตัวเองเล็กน้อย จากนั้นจึงได้แสดงความเคารพตาม

หรงจิ่งหลินกล่าวด้วยเช่นกัน "จิ่งหลินคารวะเสด็จย่าพ่ะย่ะค่ะ"

เมื่อฮองเฮาเดินเข้ามาใกล้ สายตาของฮองเฮาจับจ้องไปที่ไป๋ชิงหลิง โดยมีเด็กทั้งสองคนก็ยืนอยู่ทั้งสองข้างของนาง

ทั้งสามคนยืนเรียงกันเป็นแถว ทำให้ฮองเฮาอู๋หลงคิดไปว่าไป๋ชิงหลิงคือแม่ของเด็กทั้งสองคน

และสิ่งที่สำคัญก็คือ คิ้วและดวงตาของหรงจิ่งหลินเช่างเหมือนกันกับเด็กคนนี้อย่างมาก

นางแอบตกใจเล็กน้อย หากไม่รู้ว่าใครเป็นคนให้กำเนิดหรงจิ่งหลิน นางก็คงคิดว่า......ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้เป็นแม่ของหรงจิ่งหลินอย่างแน่นอน

"ไป๋เจาเสวี่ย ข้าเคยเจอเจ้าที่ตำหนักฮุ่ยหนิง"

ไป๋เจาเสวี่ยยืนตรงและตอบกลับไปอย่างถ่อมตัว "เพคะ หม่อมฉันเองเพคะที่ทำการผ่าตัดรักษาพระอาการประชวรของไทเฮา"

"ข้ารู้ เจ้าไม่จำเป็นต้องมาโอ้อวดเรื่องนี้ต่อหน้าของข้า" น้ำเสียงของฮองเฮามีความจิกกัดแอบซ่อนอยู่ จากนั้นได้โบกมือให้กับหรงจิ่งหลิน "จิ่งหลิน มาหาย่าสิ"

หรงจิ่งหลินถอยหลังไปหนึ่งก้าวและส่ายหน้า "เสด็จย่า วันนี้กระหม่อมไม่สามารถอยู่กับเสด็จย่าได้ เสด็จย่าทวดบอกให้กระหม่อมคอยดูแลท่านแม่พ่ะย่ะค่ะ"

ท่านแม่......เมื่อคำนี้ถูกพูดออกไป แววตาของฮองเฮาอู๋ก็หรี่ลง และกล่าวตำหนิหรงจิ่งหลินออกมาด้วยน้ำเสียงดุ "จิ่งหลิน อย่าได้พูดจาเหลวไหล ท่านแม่ของเจ้าได้ตายจากโลกนี้ไปนานแล้ว จะเรียกหมอหญิงคนหนึ่งเป็นท่านแม่ของเจ้าตามอำเภอใจได้อย่างไร เสด็จแม่ของเจ้าจะต้องเป็นผู้ที่จะแต่งงานกับเสด็จพ่อของเจ้าในอนาคต ไม่ใช่นาง"

หรงจิ่งหลินไม่ยอมและจับมือของไป๋ชิงหลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง "นางคือท่านแม่ของกระหม่อม เสด็จพ่อจะแต่งงานกับนางและให้นางเป็นพระชายา นอกจากนางแล้ว กระหม่อมไม่มีทางยอมรับคนอื่นเป็นแม่ของกระหม่อมได้อีกพ่ะย่ะค่ะ"

"จิ่งหลิน!" ฮองเฮาอู๋ดุออกมา และเมื่อเงยหน้าขึ้น สายตาอันเยือกเย็นก็ได้จ้องมองไปยังไป๋ชิงหลิง "แม่นมจ้าน นำตัวซื่อจื่อจิ่งมาเดี๋ยวนี้"