ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 823

อะไรนะ!

ใบหน้าของฉางเล่ออันซีดเผือด

แม้แต่เหอเหยก็ตกใจเช่นกัน และใบหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างลับๆ

หลานวานเอ๋อร์ มองไปที่ ไทเฮา และ ฮองเฮาโดยไม่รู้ตัว แต่พวกเขาไม่ได้หยุดองค์รัชทายา

ฉางเล่ออันกล่าวอย่างไม่เต็มใจว่า "ฝ่าบาท ข้าไม่รู้ว่าข้าไปรุกรานฝ่าบาทตรงไหน ที่ข้าพูดผิดไปไม่ถูกหรือ? มีคนงามมากมายที่เฝ้าดูอยู่ องค์รักชทายาไม่มีกันแยกแยะตำแหน่ง อย่างนี้จะทำให้คนงามเบื้องล่างแยกแยะความนับถือความถ่อมตัวยังไง หากภายหลังมีคนเลียนแบบ..."

"ไม่มีทาง!"

เออ……

ฉางเล่ออันโดยคำว่า "ไม่มีทาง" ของเขาทำให้ตัวเองสับสนไปเล็กน้อย

ไม่มีทางอะไร?

หรงเยี่ยยังคงไม่มองเธอ ดวงตาของเขาช่างลึกซึ้งและอ่อนโยน

ในชีวิตของเขาเขาจะไม่ทำอะไรที่ทำให้เธอต้องเสียใจ

จะไม่มีวันทรยศต่อคำสัญญาตอนแรกของพวกเขา

จะไม่มีผู้หญิงคนที่สองที่จะกลายมาเป็นนางสนมคนโปรดขององค์รัชทายาทคนต่อไปของเขา

จะไม่มีวันให้กำเนิดทายาทกับผู้หญิงคนอื่นอีก

และจะไม่มีวัน……ปล่อยให้เธอและลูกของพวกเขาต้องแข่งขันกันเพื่อชิงความโปรดปราน

ในเวลานี้ จู่ๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นและจ้องมองคนที่อยู่ด้านล่างบันไดด้วยสายตาเย็นชาและไม่มีความอดทนมากนักอีกต่อไป

“เอาตัวลงไป” หรงเยี่ยสั่งอย่างเย็นชาและโหดเหี้ยม

ขันทีตำหนักตงรีบเดินเข้าไปที่ฉางเล่ออันทันที

ฉางเล่ออันไม่เต็มใจที่จะคุกเข่าออกจากไป๋เล่อไถ เพราะยังไงแล้วยังมีคนงามมากมายจ้องมองเธออยู่ข้างหลังเธอ หากเธอคุกเข่าลงจริงๆ จะไม่มีใครเคารพเธอในอนาคตอีก

แต่ก็ช่วยไม่ได้ ขันทีก้าวไปข้างหน้าและก้มตัวเธอลง ฉางเล่ออัน พยายามดิ้นรนและพูดว่า: "พวกเจ้า... ปล่อยข้า ข้าคือซูอี๋ ของจักรพรรดิ องคืรัชทายาปฏิบัติต่อข้าเช่นนี้คือไม่ได้เอาจักรพรรดิไว้ในสายตาใช่ไหม!”

“หุบปาก” การแสดงออกของฮองเฮาเต๋อเปลี่ยนไปทันที

ฉางเล่ออันเห็นว่าจักรพรรดิยังไม่มาอีก และองค์รัชทายาก็จับเธอไว้ ดังนั้นเธอจึงแสร้งทำเป็นเป็นลม

ขันทีหันกลับมาพูดว่า “ฝ่าบาท สลบไปแล้ว”

"เอาลงไป"

ฉางเล่ออันถูกพาตัวออกจากไป๋เล่อไถ คราวนี้ ไป๋เล่อไถ ตกอยู่ในความเงียบและไม่มีใครกล้าพูดอีก

ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนต่างก็เห็นแล้วว่ากฎมารยาทเหล่านั้นใช้ไม่ได้กับกรณีขององค์รัชทายา

ไม่นานนักจักรพรรดิก็เสด็จมาถึง

ไม่มีใครกล้าพูดถึงเรื่องฉางเล่ออันให้เขาฟัง และจักรพรรดิก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเมื่อกี้

นอกจากนี้ เมื่อเห็นสิ่งสดใหม่จำนวนมากถูกเพิ่มเข้ามาในวังหลัง ดวงตาของเขาก็รู้สึกทึ่งกับคนงามที่นุ่มนวลอยู่ตรงหน้าเขา

หลังจากที่เขานั่งลง ทุกคนก็ทำความเคารพจักรพรรดิเหยา

จักรพรรดิเหยาจ้องมองไปที่คนงงามทันทีและพูดว่า: "ลุกขึ้นเถอะ"

หลังจากที่ทุกคนยืนขึ้น ไทเฮาก็หันกลับไปและพูดว่า: "จักรพรรดิ!"

จักรพรรดิเหยาหันกลับมาและพูดว่า: "ท่านแม่ ท่านรู้สึกดีขึ้นแล้วหรือยัง?"

"ดีขึ้นเยอะ..." ไทเฮามองไปที่ไป๋ชิงหลิงแล้วพูดว่า "ต้องขอบคุณ... เสวี่ย!"

จักรพรรดิเหยาเหลือบมองไป๋ชิงหลิงแล้วพูดว่า "นางสนมไป๋ทำหน้าที่ดูเเลไทเฮาได้ดี ให้รางวัลเป็นเงินเก้าร้อยตำลึง"

ทุกคนก็เงี่ยหูฟังทันที

เมื่อสักครู่นี้ องค์รัชทายาทรงเข้าข้างนางสนมไป๋ แต่ไม่นานหลังจากนั้น จักรพรรดิก็ทรงตอบแทนนางสนมไป๋ต่อหน้าทุกคน

สิ่งนี้ไม่เพียงแต่ทำให้นางสนมอื่นๆต่างอิจฉา แม้แต่คนงามด้านล่างก็ยังให้ความเคารพต่อนางสนมไป๋มากขึ้นอีกเล็กน้อย

เรียกว่าได้รวบรวมความโปรดปรานจากคนนับพัน คนงามเหล่านี้เคยได้ยินมาเป็นการส่วนตัวว่านางสนมไป๋ไม่เพียงได้รับความโปรดปรานจากองค์รัชทายาเท่านั้น แต่ยังชื่นชอบจากไทเฮาและฮองเฮาด้วย

นี่คือผู้ชนะที่แท้จริงในชีวิต

ขณะที่ไป๋ชิงหลิงกำลังจะยืนขึ้นเพื่อขอบคุณ จักรพรรดิเหยาก็มองดูท้องที่ปูดของเธอ แล้วโบกมือแล้วพูดว่า "ไม่ต้องทำความเคารพ"

"ขอบคุณจักรพรรดิ"

ไทเฮายิ้มด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่ง จากนั้นพยักหน้าไปทางฮองเฮาเต๋อ ส่งสัญญาณให้เริ่มประกวด

ฮองเฮาเต๋อกล่าวว่า "วันนี้เป็นวันคัดคนงงาม หลังจากที่อ๋องหราวแต่งงานกับพระชายาหราวแล้ว ขวนหราวก็ไม่ได้แต่งงานกับนางสนมในวังอีกเลย เหอเฟยจะเป้นคนช่วยคัดเลือกเอง"

คนงามลงไปแล้วคนก็ขึ้นมาแทนอีกคน

หลานวานเอ๋อร์ ยังคงถามนางสนมไป๋ต่อ

“นางสนมไป๋ คนงงามคนนี้เป็นยังไงบ้าง?”

"ดำเกินไป"

“คนงงามคนนี้ดูขาวสะอาด นางสนมไป่ว่ายังไง?”

“เธอมีดูเลือดจาง ผู้หญิงแบบนี้จะท้องได้ยาก”

“ถ้าอย่างนั้น คนงามคนนี้ก็มีผิวสีแข็งแรง ใบหน้าที่สวย และรูปร่างที่อวบอ้วน เธอมีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดเรื่องการตั้งครรถ์ในทุก ๆ ด้าน นางสนมไป๋คิดอย่างไรกับเธอ”

“หน้าตาธรรมดาไป จะลดรูปลักษณ์ของสายเลือดราชวงศ์ลง”

มุมปากของนางสนมทุกคนกระตุกอย่างรุนแรงหลายครั้ง

ในใจของหลานวานเอ๋อร์รู้สึกสบายใจมาก ยิ่งไป๋ชิงหลิงหาข้อแก้ตัวในการปฏิเสธมากเท่าไรคนก็จะเกลียดเธอมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อมีคงงามอีกคนเข้ามา หลานวานเอ๋อร์ ก็ยังคงถาม นางสนมไป๋ว่า: "นางสนมไป๋..."

“หากพระชายาองค์รัชทายาไม่มีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับตำแหน่งคักเลือกคนงงสม ก็ควรบอกข้าล่วงหน้า แม้ว่าข้าจะมีท้องที่ใหญ่โตอยู่ ข้าก็จะไม่ทำให้เป็นเรื่องยากสำหรับหญิงมีครรภ์”

การแสดงออกของหลานวานเอ๋อร์เปลี่ยนไป

ทุกคนมองที่ หลานวานเอ๋อร์ด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง

จักรพรรดิเหยาก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว และไทเฮาก็ยิ่งบูดบึ้งมากขึ้น

ไป๋ชิงหลิงยืนขึ้นและพูดว่า "ทำไมต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากถามทีละคนวคน องค์รัชทายา ให้ข้าช่วยท่านเลือกท่านว่ายังไง"

“อืม!” หรงเยี่ยจับถ้วยชาแน่นขึ้น และหลังจากตอบเธอแล้ว เขาก็จิบชา

ไป๋ชิงหลิงเหลือบมองคนงามที่อยู่ตรงหน้าเธอแล้วยกนิ้วขึ้น: "เจ้า เจ้า... เจ้า เจ้า... เจ้า แล้วก็พวกเจ้า..."

เธอคัดคนงงามเจ็ดคนในรอบเดียว

คนงามทั้งเจ็ดเดินออกจากคิวทีละคนและยืนเรียงกันเป็นแถว

นางกำนัลเหล่านี้ล้วนมีหน้าตาธรรมดาๆ หุ่นอวบเล็กน้อย และสูงกว่าคนงามที่อยู่ข้างหลังพวกเธอ

สรุปก็คือ พอดูแล้วมีรูปร่างที่ก้าวร้าว