ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 834

กู้เฉิงวั่งลูบศีรษะ หลังจากนั้นก็ส่ายหน้า บ่งบอกว่าไม่สามารถอธิบายได้

ไป๋ชิงหลิง:"ท่านแม่มีจดหมายมา เจ้าจะดูสักหน่อยหรือไม่"

กู้เฉิงวั่งในใจสั่นไหว แล้วพยักหน้า

ไป๋ชิงหลิงให้คนหยิบจดหมายส่งให้กู้เฉิงวั่ง กู้เฉิงวั่งอ่านเนื้อหาในจดหมายด้วยความตั้งใจ สีหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย

ไป๋ชิงหลิงรู้ถึงเนื้อหาในจดหมาย เธอเอามือวางบนท้องที่ใหญ่ของเธอ แล้วพูด:"เฉิงวั่ง ท่านพ่อท่านแม่คิดว่าอายุของเจ้าควรจะแต่งงานได้แล้ว คนรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้า ลูกเขาโตจนทำอะไรได้ด้วยตนเองกันหมดแล้ว หากเจ้ามีหญิงสาวที่ชอบพอ บอกข้า ข้าจะช่วยเจ้าสู่ขอเอง"

ขณะที่กู้เฉิงวั่งอ่านจดหมายนั้น ในสมองมีแต่เงาของอีผิงถิงโผล่ขึ้นมา แต่เขาคิดว่าสภาพของตนเองนั้น ไม่คู่ควรกับผู้ใด

คนใบ้อย่างเขา หนังสือก็ไม่ได้เรียน แถมยังหน้าตาอัปลักษณ์ ตาบอดข้างเดียวอีกด้วย

อีผิงถิงเป็นถึงหมอหญิงที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงนี้

หน้าตาดี นิสัยดี นางควรค่าที่จะได้คนที่ดีกว่า

คิดถึงตรงนี้ สายตาของกู้เฉิงวั่งก็ค่อยๆมืดมนลง แล้วส่ายหน้า

"ไม่มีคนที่ชอบเลยหรือ?"

กู้เฉิงวั่งส่ายหน้าอีกครั้ง

"ข้านึกว่า เจ้าชอบผิงถิงเสียอีก"

พอกู้เฉิงวั่งได้ยินชื่อ"ผิงถิง" ก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ

ประสานสายตาเข้ากับไป๋ชิงหลิงพอดี กู้เฉิงวั่งรีบเบนสายตาออก แล้วใช้ภาษามือ:【รอให้เจ้าคลอดลูกออกมาเสียก่อน ข้าจะไปอยู่เขารกร้างกับท่านพ่อท่านแม่ที่ ปรนนิบัติชีวิตวัยชราให้พวกเขา】

"เห้อ ในเมื่อเจ้าคิดเช่นนี้ เช่นนั้นก็แล้วแต่เจ้า" ไป๋ชิงหลิงปัดป่ายมือ ไม่ได้โน้มน้าวเขาแต่อย่างใด

กู้เฉิงวั่งออกจากหอเทียนสุ่ยพร้อมกับจดหมาย

อิงเหลียนกลับมาจากข้างนอกพอดี

ไป๋ชิงหลิงถาม:"ในวังมีข่าวอะไรมาบ้างไหม?"

"หมอเทวดาซูอยู่ข้างกายฝ่าบาทในนามหมอหลวง เพื่อรักษาอาการป่วย ร่างกายของฝ่าบาทดีขึ้นเล็กน้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ" อิงเหลียนรายงาน

"ทางด้านองค์รัชทายาทล่ะ มีข่าวคราวอะไรบ้าง?"

อิงเหลียนขมวดคิ้ว คิดสักพัก แล้วรายงานเรื่องที่ได้ยินช่วงไม่กี่วันมานี้:"พระชายาองค์รัชทายาทช่วงนี้สนิทกับองค์รัชทายาทมากพ่ะย่ะค่ะ"

"งั้นเหรอ!" ไป๋ชิงหลิงยกแก้วน้ำขึ้น แล้วจิบ:"ข่าวลือกันว่าอย่างไร?"

"เรื่องนี้......" อิงเหลียนเหลือบมองครรภ์ที่ใหญ่ของเธอ:"ฝ่าบาททรงให้พระชายาองค์รัชทายาทอยู่วาดรูป รับประทานอาหาร อนุญาตให้พระชายาเข้าออกตำหนักเจาหยางตามใจชอบ ส่วนพระชายาแทบจะอยู่กับฝ่าบาททั้งวันทั้งคืนแล้วพ่ะย่ะค่ะ ขาดก็แต่......หลับนอน"

ไป๋ชิงหลิงหายใจสะดุดเล็กน้อย แต่บนใบหน้านั้นไม่ได้มีสีหน้าอะไรเกิดขึ้น

เธอรู้ดี ทั้งหมดนี้เพื่ออะไร

คนคนนั้นช่างอดทนเสียจริง

แต่เธอไม่เชื่อ ว่านางจะยอมให้เธอคลอดเด็กในท้องออกมา

ฆ่าเธอให้ตาย ถึงจะตัดความคิดของฝ่าบาทที่มีต่อเธอกับลูกได้

"นายหญิง ฝ่าบาทจะต้องทำการใหญ่เป็นแน่ ถึงทำเช่นนี้ ท่าน......"

"เจ้าจับตาดูประตูตำหนักให้ดี ถ้ามีคนน่าสงสัยออกมา ห้ามปล่อยไปเด็ดขาด"

"พ่ะย่ะค่ะ" อิงเหลียนถอยไป