ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 856

สีหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าสวี่เปลี่ยนไปทันที และลูกสะใภ้สองคนที่อยู่ข้าง ๆ นางก็ตกตะลึงเล็กน้อยเช่นกัน

แม่นางซุนและแม่นางจางมองหน้ากัน แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะพูดโน้มน้าว

ฮูหยินผู้เฒ่าสวี่ขมวดคิ้วรู้สึกรำคาญกับคำพูด “ไม่ดี” ของไทเฮาเต๋อ แต่นางไม่กล้าแสดงความโกรธในที่สาธารณะ

อย่างไรก็ตาม นางซึ่งเป็นนางสนม ในตอนนี้ก็กลายเป็นไทเฮา ฝ่าบาทและฮองเฮาก็ต้องเคารพนาง นางเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลเทียน

แม้ว่านางจะเป็นแม่ที่ชอบด้วยกฏหมาย แต่ก็ยังต้องควบคุมตัวเอง

แต่มีคนหนึ่งที่สามารถรักษานางได้เสมอ “นี่คือสิ่งที่ท่านพ่อของพระองค์หมายถึง！”

ไทเฮาเต๋อขมวดคิ้ว นี่เป็นประโยคที่นางได้ยินมากที่สุด นับตั้งแต่นางขึ้นตำแหน่งสูง

ทุกครั้งที่นางต้องการบรรลุผลสำเร็จบางอย่าง นางจะย้ายพ่อของนาง ป้าของนางรู้ดี ว่านางไม่อาจปฏิเสธพ่อของนางได้

แม่นมเลี่ยวเห็นทุกอย่าง แต่ในใจนางรู้สึกเสียใจกับเจ้านายของตัวเอง……”

ในตอนนั้นเนื่องจากเรื่องของตระกูลสวี่ ตระกูลสวี่จึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะบีบบังคับนายหญิง และในที่สุดก็ทำให้จักรพรรดิผู้ล่วงลับไปแล้วก็เพิกเฉยต่อไทเฮาเต๋อ เพราะเรื่องของตระกูลสวี่

ตอนนี้เมื่อเห็นว่านายหญิงได้กลายเป็นป้าที่ถูกต้องตามกฏหมายของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน จึงพยายามบีบบังคับใช้คุณค่าของนายท่านอีกครั้ง ทำไมตระกูลสวี่ถึงไร้ยางอายขนาดนั้น !

ไทเฮาทรงตรัสตอบว่า “ท่านพ่อหมายความว่าอย่างไร？”

“แน่นอนว่าใช่！”ฮูหยินถูกทิ้งไว้ผู้เฒ่าสวี่ตอบอย่างหนักแน่น “พระองค์ก็รู้ด้วยว่า พ่อของพระองค์เป็นห่วงพี่สาวคนโตมาก แต่พี่สาวคนโตของพระองค์เสียชีวิตเร็ว ปี้อวี้ถูกทิ้งให้อยู่ในตระกูลแม่คนเดียวที่นั่น และแม่เลี้ยงของนางก็ปฏิบัติต่อนางอย่างเลวร้ายค่อนข้างรุนแรง และจะหาครอบครัวที่ดีสำหรับนางได้อย่างไร”

ในใจไทเฮาเต๋อรู้สึกเย็นชา “ข้าสามารถหาครอบครัวที่ดีสำหรับปี้อวี้ได้ ปัจจุบันมีชายโสดที่โดดเด่นมากมายในหมู่ผู้มีอำนาจในเมืองหลวง ด้วยภูมิหลังและภาพลักษณ์ของครอบครัวปี้อวี้……”

“ไทเฮา！” ฮูหยินผู้เฒ่าสวี่ได้ยินเรื่องผิดปกติมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงรีบขัดจังหวะ

ไทเฮาเต๋อเลิกคิ้วแล้วถามว่า “มีอะไรหรือ？”

“สิ่งที่หม่อมฉันหมายถึงคือ……”ฮูหยินผู้เฒ่าสวี่เหลือบมองไปที่พระราชวังใหญ่ขนาดนี้ “หม่อมฉันคิดมาสักพักแล้ว ไม่ว่าตำแหน่งขุนนางแห่งราชวงศ์ในเมืองหลวงจะดีแค่ไหน มันจะดีกว่าไหมถ้ามีที่อาศัยที่ทำจากทองคำและหยก ! “

เข้าใจแล้ว !

ฮูหยินผู้เฒ่าสวี่ต้องการส่งใครสักคนเข้าวัง เพื่อเป็นนางสนมของฝ่าบาท

แม่นมเลี่ยวตอบด้วยสีหน้าที่ไม่ดีทันที “ฮูหยินผู้เฒ่าสวี่ เรื่องของวังหลังไ ด้รับการดูแลจากไทเฮามาโดยตลอด แต่ตอนนี้ไทเฮาไม่สนใจที่จะดูแลเรื่องวังหลังแล้ว”

“เจ้าจะเพิกเฉยได้อย่างไร พระองค์ดูสิตอนนี้สิมันดีขนาดไหน ทั้งพระราชวังนี้พระองค์มีสิทธิ์พูดอะไรก็ได้！”

“ท่านแม่！” ไทเฮาเต๋อมีสีหน้าเคร่งขรึม

ฮูหยินผู้เฒ่าสวี่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และเมื่อนางมองไปที่ไทเฮาเต๋อ นางก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสีหน้าของไทเฮาเต๋อ

ไทเฮาเต๋อพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “อยู่ในพระราชวัง ไม่ดีเท่าอยู่บ้านของตัวเอง ระวังปัญหาที่มาจากปากของท่าน เมื่อถึงตอนนี้นข้าก็ไม่สามารถช่วยท่านได้”

“นี่……” ฮูหยินผู้เฒ่าสวี่ยังไม่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ นางจึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยความโกรธ สิ่งที่ข้าพูดไปมีอะไรผิดปกติ ในพระราชวังนี้นอกจากพระองค์ ฮองเฮา และฝ่าบาทแล้ว ยังมีใครอีก หากพระองค์ต้องการยึดอำนาจของวังหลัง ข้าไม่เชื่อว่าฝ่าบาทจะไม่ตอบตกลง”

“ได้ยินมาว่าไทเฮาก็ไม่ชอบดูแลเรื่องต่าง ๆ อย่างนั้นก็ดี ปี้อวี้เก่งที่สุดในการจัดการบ้านและเรือนหลังได้ดีที่สุด พระองค์สามารถเก็บนางไว้ และช่วยไทเฮาดูแลวังหลังในอนาคต”