ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 92

ไป๋ชิงหลิงเพิ่งจะกล่อมเด็กทั้งสองคนนอนหลับไป มู่ซินก็ได้มาเรียกนางที่ภายนอกตำหนัก

นางลุกขึ้นและเดินไปเปิดประตู จากนั้นจึงเห็นว่าข้างกายของมู่ซินยังมีนางกำนัลยืนอยู่อีกหนึ่งคน

มู่ซินกล่าวว่า "หมอหญิงไป๋เจ้าคะ นางคือสาวใช้คนสนิทขององค์หญิง มีชื่อว่าเหลียนซิน องค์หญิงสั่งให้นางมาส่งข่าวเจ้าค่ะ"

"ดึกดื่นเช่นนี้แล้วองค์หญิงยังมีเรื่องอะไรจะพูดกับข้าอย่างนั้นหรือ?" ไป๋ชิงหลิงเดินออกมาจากภายในตำหนัก และปิดประตูไปเบาๆ

เหลียนซินดวงตาแดงก่ำ น้ำเสียงของนางสั่นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่านางตกใจกับบางสิ่งบางอย่าง

นางก้มหน้าลงและพูดตะกุกตะกัก "แม่นางไป๋ องค์หญิงสั่งให้บ่ามาบอกท่านว่าวันนี้ท่านอ๋องหรงไปตำหนักเฟิ่งหลิวและใช้แส้ฟาดคุณหนูเสิ่น หลังจากนั้นท่านอ๋องหรงก็ไปคุกเข่าที่หน้าตำหนักเฉียนชิงของฝ่าบาท และสั่งให้อิงอู๋ใช้แส้ฟาดไปที่ร่างกายของเขายี่สิบที ใครก็ไม่สามารถห้ามปรามได้ องค์หญิงอยากให้แม่นางไป๋ไปรักษาบาดแผลให้กับท่านอ๋องหรงเจ้าค่ะ"

สีหน้าของไป๋ชิงหลิงซีดเผือด "ท่านอ๋องงหรงสั่งให้อิงอู๋ฟาดเขาด้วยแส้?"

เหลียนซินพยักหน้า

"เขาบ้าไปแล้วหรือ!" ตอนนั้นที่เขาฟาดแส้ไปที่แผ่นหลังของนาง นางก็รู้สึกเจ็บปวดแทบตาย

แต่วันนี้เขากลับสั่งให้คนใช้แส้ฟาดเขายี่สิบครั้ง

เขายังมีชีวิตต่อไปอีกหรือไม่?

"เขาใช้แส้ฟาดเสิ่นโหรวเม่ยเพื่ออะไรหรือ?" ไป๋ชิงหลิงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ชอบใช้ความรุนแรง นางยืนยันเสียงแข็งว่าจะไม่ยอมเป็นพระชายาของเขาอย่างแน่นอน

จะสู้ก็สู้เขาไม่ได้ หากวันใดเขาเกิดบ้าคลั่งอาการกำเริบขึ้นมา นางเกรงว่านางคงถูกเขาฆ่าตายเข้าสักวัน!

"องค์หญิงบอกว่า เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นที่อุทยานหลวงอวี้ฮวาวันนี้เจ้าค่ะ เพราะหมอหญิงไป๋"

"เป็นเพราะข้า!" ไป๋ชิงหลิงสูดลมหายใจเข้าและทำสีหน้าไม่เชื่อ จากนั้นจึงกล่าวขึ้นมา "เพราะข้า เขาจึงเอาแส้ฟาดเสิ่นโหรวเม่ย เขาทำให้ข้าต้องเดือดร้อนหนักอีกแล้ว"

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ฮองเฮาอู๋จะยังปล่อยนางไปอีกหรือ?

ตระกูลเสิ่นก็คงเห็นนางเป็นหนามยอกอก

ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ทำเรื่องดีๆ บ้างเลย กลับมีแต่เรื่องร้ายๆ ที่ถาโถมเข้ามาหานาง

"รีบพาข้าไปเดี๋ยวนี้" ไป๋ชิงหลิงกล่าวอย่างรีบร้อน

และขณะนี้เอง ฟางกงกงก็ได้เดินเข้ามาจากระเบียงทางเดิน