บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1007

บทที่ 1007 ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์

บทที่ 1007 ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์

“เก็บเกี่ยวผลประโยชน์หรือขอรับ?”

เฉินซีตกตะลึง ในขณะที่เขาจ้องมองไปยังการต่อสู้อันน่าสะพรึงกลัวบนท้องฟ้าที่ดูเหมือนว่ามันจะสามารถทำลายล้างโลกได้ และชายหนุ่มไม่กล้าจินตนาการแม้แต่น้อยว่า เขาจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากมันอย่างไรภายใต้สถานการณ์เช่นนี้

นี่ไม่แตกต่างกับการหยิบเกาลัดออกจากกองไฟ ที่ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจจบลงด้วยความตาย!

โอม!

ก่อนเฉินซีจะฟื้นตัวจากอาการตกใจ หลียางก็ได้ลงมือแล้ว ตาข่ายโปร่งแสงขนาดใหญ่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นลำแสงพุ่งเข้าสู่สมรภูมิเหนือนภา

ตาข่ายใหญ่นั้นโปร่งแสงราวกับผลึก มันส่องประกายแวววาวด้วยแสงดาวที่เย็นยะเยือก ทำให้มันดูราวกับเป็นภาพลวงตา และบางเบาราวกับไม่มีอยู่จริง ยิ่งกว่านั้น มันยังอบอวลไปด้วยกลิ่นอายที่ทำให้หัวใจต้องมนต์เสน่ห์

แต่สิ่งที่น่าแปลกใจคือ ทุกที่ที่ตาข่ายนี้ผ่านไป ร่างอันทรงพลังกับตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวและลึกลับเหล่านั้น ซึ่งกำลังต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายในสนามรบ กลับไม่สังเกตเห็นมันเลยแม้แต่น้อย และปล่อยให้ตาข่ายยักษ์ทะยานผ่านด้านข้างไปได้

เฉินซียังมองเห็นมือขนาดใหญ่ที่สามารถทำลายท้องฟ้าซึ่งยื่นออกมาจากจักรวาล กวาดผ่านทะเลดวงดาว ในขณะที่นิ้วของมันท่วมท้นไปด้วยพลังกฎที่ลึกล้ำ บดขยี้เวลาและห้วงมิติเป็นเสี่ยง ๆ พร้อมเคลื่อนผ่านตาข่ายใหญ่โดยตรง

อย่างไรก็ตาม ราวกับมือนั่นพุ่งผ่านเงา บังเกิดเป็นระลอกคลื่นจากตาข่ายขนาดใหญ่ จากนั้นมันก็กลับสู่สภาพเดิมโดยไม่มีความเสียหายใด ๆ จะมีก็เพียงมือใหญ่ที่จู่ ๆ ก็หยุดนิ่งไปชั่วครู่

“เอ๊ะ?” เสียงศักดิ์สิทธิ์ที่น่าตกตะลึงดังก้องมาจากห้วงจักรวาล และดูเหมือนว่าเจ้าของมือใหญ่จะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง แต่ในไม่ช้า อีกฝ่ายก็ไม่ใส่ใจกับเรื่องทั้งหมดนี้ และพลิกฝ่ามือเพื่อโจมตีศัตรูที่อยู่ตรงหน้าแทน

ตาข่ายขนาดใหญ่ยังคงเคลื่อนไปยังส่วนลึกของจักรวาลแทน มันดูเหมือนแสงมายาที่เคลื่อนคล้อยดุจความฝัน ซึ่งไม่ได้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อม

“สิ่งนั้นคือ?” เฉินซีเหม่อมองตาข่ายอย่างว่างเปล่า

“ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์ มันหล่อหลอมจากทรายวิญญาณดาราและศิลาห้าสีแห่งความโกลาหล มันเป็นหนึ่งในสมบัติวิญญาณธรรมชาติที่ท่านอาจารย์ได้ทิ้งไว้ ดังคำกล่าวที่ว่า แม้ตาข่ายแห่งสวรรค์จะมีช่องตาข่ายขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่มีสิ่งใดจะทะลุผ่านไปได้ ดังนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าสมบัติชิ้นนี้ แม้แต่เต๋ารู้แจ้ง กฎ รวมถึงกรรมที่ไม่มีตัวตนและไม่ชัดเจน ก็จะสามารถดักจับได้” หลียางคลี่ยิ้มบาง ซึ่งเผยถึงกำลังใจที่ฮึกเหิม

“สมบัติวิญญาณธรรมชาติ!”

ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์!

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินซีได้ยินเกี่ยวกับสมบัติดังกล่าว และเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึง เมื่อคิดว่าสมบัติชิ้นนี้สามารถดักจับเต๋ารู้แจ้ง กฎ กรรม หรือสิ่งที่ไม่มีตัวตนและไม่ชัดเจนอื่น ๆ อีกมากมายได้ ชายหนุ่มไม่กล้าเชื่อว่าสมบัติในโลกชิ้นนี้ จะมีผลที่น่าอัศจรรย์เช่นนั้นจริง ๆ

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ดวงตาของหลียางเป็นประกาย ก่อนที่นางจะกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ปลาเข้ามาในร่างแหนแล้ว ศิษย์น้อยเล็ก รีบนั่งสมาธิเร็วเข้า เพราะปลาตัวนี้เป็นเศษเสี้ยวที่แตกสลายของกฎเต๋าแห่งสวรรค์!”

“กฎเต๋าแห่งสวรรค์!”

เฉินซีประหลาดใจอีกครั้ง “ศิษย์พี่หญิงของข้าคนนี้ ทำให้ประหลาดใจมากเกินไปจริง ๆ”

หากเฉินซีไม่ได้ตกลงที่จะตามหลียางมาที่นี่ เพื่อร่วมเป็นสักขีพยานในการต่อสู้ระหว่างผู้ยิ่งใหญ่ของภพทั้งสาม เขาคงไม่เชื่อว่าทุกสิ่งที่เห็นและได้ยินที่นี่จะเป็นเรื่องจริง

แต่ในขณะนี้เฉินซีไม่มีเวลาครุ่นคิดมากนัก เขารีบกลั้นหายใจพร้อมกับทำจิตใจให้สงบ ก่อนจะนั่งขัดสมาธิ จากนั้นก็ละทิ้งความคิดฟุ้งซ่านในจิตใจ เริ่มทำสมาธิ

เปรี้ยง!

ทันทีที่เฉินซีเพิ่งเข้าสู่สภาวะการทำสมาธิ เขารู้สึกว่าร่างกายกำลังถูกผูกมัดด้วยกระแสพลังที่ร้อนแรง พลังที่อยู่ภายในกระแสนั้นทั้งบริสุทธิ์ กว้างใหญ่ และหมุนวนด้วยพลังของกฎเต๋าแห่งสวรรค์นับไม่ถ้วน

มันเหมือนกับสุรารสเข้มที่บ่มจากกฎนับไม่ถ้วน และเต๋ารู้แจ้งได้เข้าสู่ร่างชายหนุ่มผ่านทางรูขุมขน ทำให้เส้นเอ็นและกระดูกในร่างกายของเฉินซีเปล่งเสียงคำรามของราชสีห์กับมังกร บังเกิดเป็นระลอกคลื่นที่แผ่ขยายไปทั่วทั้งร่างกาย ก่อตัวเป็นวงแหวนเต๋าที่เรืองรองออกมา

หลังจากนั้น พลังงานที่น่าอัศจรรย์และอธิบายไม่ได้นี้ก็เริ่มซึมเข้าสู่เลือด เส้นลมปราณ อวัยวะทั่วกาย… ในชั่วพริบตา มันเหมือนกับหยดน้ำที่ตกลงในกระทะน้ำมัน ซึ่งระเบิดอย่างโครมคราม

แดนฮุ่นตุ้นในท้องทะเลแห่งลมปราณของเฉินซีไหลเวียนอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่อักขระยันต์มากมายเดือดพล่านและเปล่งประกายแสงเจิดจ้าอันไร้ขอบเขต ในชั่วพริบตานั้น แม้แต่ปราณเซียนในสภาพแวดล้อมก็เริ่มไหลเวียน

เฉินซีในยามนี้ดูจะกลายเป็นมหาสมุทรแห่งอักขระยันต์ ทุกรูขุมขนในร่างกายของเขาเปล่งลำแสงเต๋าที่เรืองรอง ในขณะที่ปราณเซียนต่างส่งเสียงดังกึกก้องและไหลเวียนโดยไม่มีที่สิ้นสุดภายในเส้นลมปราณ อวัยวะภายใน จุดชีพจรและแดนฮุ่นตุ้น ซึ่งกลิ่นอายของเต๋าที่อธิบายไม่ได้กำลังพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเขาเช่นกัน

ร่างกายของเฉินซีได้หลอมรวมเข้ากับเต๋ารู้แจ้งและผสานเข้ากับฟ้าดิน

จิตใจและร่างกายของเฉินซีได้เข้าสู่เต๋า และเต๋าก่อตัวเป็นอักขระยันต์

“ศิษย์น้องเล็กไม่ธรรมดาจริง ๆ เขาจารึกอักขระยันต์บนเส้นลมปราณทั่วทั้งร่างกายและแดนฮุ่นตุ้นของเขา ทำให้พวกมันสร้างกลิ่นอายของเต๋า ด้วยวิธีนี้ ภายในร่างกายของเขาจะสว่างไสวด้วยเปลวไฟแห่งพลังชีวิต ในขณะที่ภายนอกสะท้อนถึงการไหลเวียนของโลก ถ้าเขาบรรลุขอบเขตเซียนสวรรค์ เขาอาจจะสามารถควบแน่นพลังของกฎได้ในระยะเวลาอันสั้นมาก…” ใบหน้าของหลียางที่อยู่ใกล้ ๆ นั้นดูซีดเซียวเล็กน้อย ในขณะที่ความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของนางก็ยากจะปกปิด แต่สายตาที่นางมองไปยังเฉินซีกลับเต็มไปด้วยความสุขและความพึงพอใจแทน

เศษเสี้ยวของเต๋าแห่งสวรรค์นี้ เป็นพลังงานของระเบียบสูงสุดที่คอยรักษาโลก มันเป็นตัวแทนของพลังแห่งสวรรค์ ซึ่งทั้งไร้ความรู้สึกและยิ่งใหญ่มาก เต๋ารู้แจ้งและพลังกฎที่สรรพสิ่งในโลกเข้าใจนั้นล้วนมาจากภายในเต๋าแห่งสวรรค์

ในตอนนี้ หลียางได้คว้าโอกาสเมื่อภัยพิบัติปะทุขึ้น ซึ่งในขณะที่เต๋าแห่งสวรรค์พังทลายลงและแตกเป็นเสี่ยง ๆ นางได้ดักจับเศษเสี้ยวของเต๋าแห่งสวรรค์ที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ด้วยตาข่ายครอบคลุมสวรรค์ เพื่อให้เฉินซีได้ใช้ประโยชน์จากมัน โดยไม่สนใจว่าสิ่งนี้จะเผาผลาญพลังของนางไปมากสักปานใด

สิ่งนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า พลังที่อยู่ภายในเศษเสี้ยวของเต๋าแห่งสวรรค์นั้นน่ากลัวเพียงใด

คงไม่ใช่เรื่องเกินจริง หากจะบอกว่าเศษเสี้ยวของเต๋าแห่งสวรรค์ดังกล่าวคือ สมบัติล้ำค่าที่ผู้เป็นเซียนยังใฝ่ฝันถึงแม้แต่ในภพเซียน!

เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ

ภายใต้พลังของเต๋าแห่งสวรรค์ที่พลุ่งพล่านราวกับมหาสมุทร พลังชีวิตและปราณเซียนของเฉินซีได้บรรลุจุดสูงสุดของขอบเขตเซียนปฐพี มันสมบูรณ์และไร้ที่ติ ซึ่งในแง่ของความหนาแน่นของปราณเซียน มันหนาแน่นกว่าตัวตนในขอบเขตเซียนปฐพีทั่วไปถึงร้อยเท่า!

ในเวลาเดียวกัน ความเข้าใจต่อเต๋ารู้แจ้งประเภทต่าง ๆ ของเขาได้เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ตัวอย่างเช่น เต๋ารู้แจ้งเบญจธาตุ เต๋ารู้แจ้งของหยินและหยาง เต๋ารู้แจ้งแห่งวายุ เต๋ารู้แจ้งแห่งอัสนี เต๋ารู้แจ้งแห่งดารา เต๋ารู้แจ้งแห่งปารมิตา เต๋ารู้แจ้งแห่งการลืมเลือน และอื่น ๆ ที่ได้บรรลุขอบเขตสมบูรณ์เมื่อนานมาแล้ว ตอนนี้พวกมันเริ่มควบแน่นและแสดงสัญญาณของการเปลี่ยนแปลงเป็นโซ่ศักดิ์สิทธิ์ของกฎอยู่จาง ๆ