บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1021

บทที่ 1021 บดขยี้พวกมันทีละคน

บทที่ 1021 บดขยี้พวกมันทีละคน

ชู่ว!

ภายในอุโมงค์ ชั้นของปราณวิญญาณครามอันหนักอึ้งได้ลดลงอย่างฉับไวดุจกระแสน้ำ ทำให้วิสัยทัศน์ของเฉินซีเปิดขึ้น เผยให้เห็นเงาร่างหนาแน่น

ด้านหน้าคือกลุ่มผู้ข้ามผ่านจำนวนมาก และผู้ที่เดินนำคือเซียวอวิ๋น ด้านหลังคือกลุ่มองครักษ์ในชุดเกราะสีดำประมาณร้อยคน พวกเขาทั้งหมดต่างมีท่าทางดุร้าย ทุกคนคำรามและสาปแช่งไม่จบสิ้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองเห็นร่างสูงในระยะไกล เสียงทั้งหมดพลันหยุดชะงัก ฝีเท้าของพวกเขาก็หยุดลงเช่นกัน

“เฉินซี! ชายคนนั้นคือเฉินซี! ฮ่า ฮ่า! เขายังมีชีวิตอยู่จริง ๆ!” เซียวอวิ๋นตกตะลึงเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มหัวเราะดังลั่น และถอยกลับไปทางด้านหลังของกลุ่มคนแทน ช่วยไม่ได้ เพราะเจ้าตัวตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งของเฉินซี

“ชายคนนั้นคือเฉินซีหรือ?”

สายตาของผู้ข้ามผ่านทั้งหมดมองเฉินซีด้วยความรู้สึกซับซ้อน

พวกเขาพอจะคาดเดาได้ว่า การที่ทุกคนถูกจับและถูกนำตัวมายังเหมืองวิญญาณคราม เป็นเพราะถูกชายหนุ่มตรงหน้าลากเข้าไปพัวพันกับความขัดแย้งบางอย่าง อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ และได้รับการปฏิบัติที่ไม่ยุติธรรมอย่างยิ่ง จึงอดรู้สึกโกรธแค้นและเกลียดชังในใจไม่ได้

แต่เมื่อหวนนึกถึงหวงซินผู้เป็นเซียนสวรรค์ และหมอกวิบัติเบญจพิษไม่สามารถทำอะไรกับชายหนุ่มคนนี้ได้ ทุกคนพลันรู้สึกทั้งหวาดผวาและเกรงกลัว ความรู้สึกของพวกเขาซับซ้อนอย่างยิ่ง

“โอ้ เจ้าเด็กนี้เป็นคนที่ฆ่าใต้เท้าหวงซินเหรอ?”

“จะเป็นไปได้อย่างไร? แน่นอนว่ามันต้องใช้วิธีลับ เพื่อฆ่าใต้เท้าหวงซิน!”

“ฮ่า ฮ่า! สวรรค์เมตตาเราแล้ว ในเมื่อเราพบมันแล้ว จับตัวมัน แล้วไปรับรางวัลจากใต้เท้าเหวยเจิ้ง!”

องครักษ์ทุกคนเผยสีหน้าอำมหิตออกมา ขณะวิจารณ์เฉินซีตั้งแต่หัวจรดเท้า

“เร็วเข้า! พวกเจ้าทุกคนจงไปฆ่าคนผู้นั้นซะ! เมื่อใดที่พวกเจ้าทำภารกิจนี้สำเร็จ เราจะปล่อยตัวพวกเจ้าไป!”

องครักษ์คนหนึ่งเหวี่ยงแส้เหล็กในมือ ขณะออกคำสั่งเสียงดัง

“เราจะได้รับการปล่อยตัวหากเราฆ่าเขาได้หรือ?”

ดวงตาของผู้ข้ามผ่านทั้งหมดเป็นประกาย พวกเขาจ้องเฉินซีด้วยแววตาโหดเหี้ยม

เฉินซีประเมินความสามารถคนเหล่านี้อยู่ตลอดเวลา และส่ายศีรษะเมื่อเห็นสิ่งนี้ “ทุกคน ในเมื่อพวกเจ้าก็ถูกจับและถูกนำตัวมาเป็นทาสอยู่ที่นี่เช่นกัน หรือพวกเจ้าคิดจะช่วยคนชั่วทำเรื่องต่ำช้าและเป็นศัตรูกับข้า?”

เมื่อกล่าวมาถึงตรงนี้ ร่างของเฉินซีก็เหยียดตรง ดวงตาเปล่งประกายด้วยแสงเจิดจ้า ทั้งร่างเปล่งแสงประกายระยิบระยับเช่นกัน กลิ่นอายอันหนาแน่นเริ่มส่งเสียงดังกังวาน ส่งให้ชายหนุ่มเป็นเหมือนเทพอสูรโบราณที่ตื่นขึ้นจากการหลับใหล และพลังของเขาก็น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

“พวกเจ้าคิดว่าไอ้สารเลวพวกนี้จะปล่อยพวกเจ้าไปหลังจากสังหารข้าเฉินซีผู้นี้จริงหรือ? ลองทบทวนดู พวกเจ้าล้วนเคยเห็นหมอกวิบัติเบญจพิษมาแล้ว ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรพวกมันก็จะปิดปากพวกเจ้าทุกคนด้วยความตาย และไม่มีวันปล่อยพวกเจ้าคนใดออกไป!”

เสียงของเฉินซีทุ้มเหมือนเสียงฟ้าร้องดังก้องข้างหู และกระแทกตรงใจของทุกคน ณ ที่แห่งนี้

ทุกคนที่ได้ยินเรื่องนี้ต่างมีสีหน้าเคร่งขรึม เพราะคำพูดของเฉินซีตรงกับสิ่งที่พวกเขากังวล

“ตามข้ามาและฆ่าไอ้สารเลวพวกนี้ให้ดับดิ้น บางทีพวกเจ้าอาจจะมีโอกาสรอด ข้าขอถามพวกเจ้า สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้พวกเจ้าเต็มใจหรือไม่!?”

ดวงตาของเฉินซีเหมือนสายฟ้าที่ฟาดผ่านใบหน้าของผู้ข้ามผ่านทั้งหมด

พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง “เข่นฆ่าพวกมันออกไปให้พ้นทางหรือ?”

ขณะเดียวกัน ทุกคนต่างคิดในใจ ‘ใช่แล้ว เฉินซีสามารถฆ่าหวงซินได้ และไม่เกรงกลัวต่อหมอกวิบัติเบญจพิษ เขาอาจมีไพ่ตายอยู่ ดังนั้นอาจมีโอกาสที่เราจะปลดแอกจากการเป็นทาส หากเราต่อสู้เคียงข้างเขา’

“อย่าฟังวาจาไร้สาระของมัน อย่าลืมว่าที่เราตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ เป็นเพราะเราถูกคนผู้นี้ลากเข้ามาเกี่ยวพันกับปัญหา มีแต่ต้องจับตัวมันเท่านั้น เราจึงจะมีโอกาสรอดออกไปได้!” เซียวอวิ๋นตะโกนออกมาทันทีด้วยเสียงอันน่ากลัว “ลองทบทวนเสียก่อน มีเซียนสวรรค์อีกสามคนที่ควบแน่นพลังของกฎและเซียนลึกลับผู้ยิ่งใหญ่อยู่ด้านนอก พวกเจ้าทุกคนคิดว่าคนผู้นี้จะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้หรือ?”

ทันทีที่กล่าวออกไป ราวกับถังน้ำเย็นถูกราดลงบนผู้ข้ามผ่านทุกคน และทำให้แรงกระตุ้นในใจของพวกเขาดับลงทันที

เป็นอย่างที่เซียวอวิ๋นกล่าว มีเซียนลึกลับเฝ้าระวังอยู่ด้านนอก และเฉินซีอาจยังไม่ได้ควบแน่นพลังของกฎด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจะเป็นคู่ต่อสู้กับเซียนลึกลับได้อย่างไร?

เซียนลึกลับ คือผู้ที่ก้าวข้ามอุปสรรคของความลึกลับทั้งสาม ทั้งยังเป็นการดำรงอยู่อันน่าสะพรึงกลัวที่สามารถควบคุมจิตวิญญาณแห่งสวรรค์ โลก และพลังชีวิตได้อย่างสมบูรณ์!

ช่องว่างในขอบเขตการบ่มเพาะของพวกเขา ทำให้เซียนลึกลับสามารถบดขยี้ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนสวรรค์ทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

ดวงตาของเฉินซีหรี่ลง และคมกริบประดุจดาบ ขณะจ้องเซียวอวิ๋นอย่างเย็นชา “เพื่อจะฆ่าข้า คนผู้นี้ไม่ลังเลเลยที่จะหลอกลวงคนอื่น เขาสมควรตายอย่างแท้จริง!”

เมื่อเผชิญกับการจ้องมองของเฉินซี เซียวอวิ๋นเริ่มยิ้มด้วยความอิ่มเอมใจ ในขณะที่ริมฝีปากของเขาแยกออกเล็กน้อย และขยับปากกล่าวโดยไร้เสียง “เจ้าตายแล้ว!”

เพี๊ยะ!

เสียงหวดแส้เหล็กดังก้องไปทั่วท้องฟ้า องครักษ์ตะโกนอย่างหมดความอดทน “ไอ้พวกสารเลวนี่! ข้าแนะนำว่าพวกเจ้าทุกคนจงเชื่อฟังและฆ่าชายคนนั้นเดี๋ยวนี้ซะ! มิฉะนั้น…”

อีกฝ่ายยังกล่าวไม่ทันจบ เป็นเฉินซีที่ก้าวออกมาอย่างกล้าหาญ กดไหล่ลงเล็กน้อย กระแสปราณจ้าววิญญาณอมตะพวยพุ่งอย่างบ้าคลั่งภายในท่อนแขน จากนั้นก็เกิดแสงลุกโชนราวกับแสงของดวงดาวนับไม่ถ้วนกลืนกินทั้งฝ่ามือ เพียงครู่ ดวงดาวนับไม่ถ้วนได้หลุดจากฝ่ามือและโบยบินออกไป

ปัง! ปัง! ปัง!

พลังฝ่ามือขนาดใหญ่จำนวนมากลอยขึ้นท้องฟ้า เฉินซีฟาดฝ่ามือมหาดาราหลายสิบครั้ง!

ทุก ๆ ฝ่ามือมหาดาราที่ซัดออกไปในครั้งนี้ แฝงด้วยปราณจ้าววิญญาณอันน่าสะพรึงกลัวพลุ่งพล่านเหมือนมหาสมุทร ความล้ำลึกมากมายไหลเวียนอยู่ภายในฝ่ามือ และรวมตัวเป็นดวงดาว ทำให้ดูเหมือนฝ่ามือดวงดาวมาบรรจบกัน

สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดคือ พลังฝ่ามือมากมายเหล่านี้ แท้จริงแล้วซ้อนทับกันเป็นชั้น ๆ เหมือนกับฝ่ามือหมื่นคลื่นใต้พิภพ พวกมันเหมือนคลื่นมหึมาระลอกแล้วระลอกเล่าส่งเสียงหวีดหวิว ตั้งใจบดขยี้ทุกสิ่งที่อยู่รอบข้าง