บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1048

บทที่ 1048 การแลกเปลี่ยน

บทที่ 1048 การแลกเปลี่ยน

ดินแดนจักรพรรดิยันต์อักขระ

ยันต์อักขระต้องห้ามทั้งเจ็ด

นับเป็นมาตรฐานที่แท้จริงของการทดสอบปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระ

เฉินซีที่ได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรกอดสงสัยไม่ได้ แต่ก่อนจะได้ถามเพิ่ม ชายหนุ่มพลันได้ยินเสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้นทั่วทั้งห้องโถง กลบบทสนทนาของเขากับเถิงหลานไปจนหมด

“สามสิบเจ็ดลมหายใจ!”

“สวรรค์โปรด! เขาสร้างยันต์ดาราเริงระบำขึ้นมาในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ได้ ความรอบรู้ในเต๋าแห่งยันต์อักขระของคุณชายอู๋ถึงขั้นปราชญ์มานานแล้วเป็นแน่”

“ในสายตาข้า ความรอบรู้ของคุณชายอู๋นั้นสูงกว่าปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระธรรมดาเสียอีก เพราะปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระธรรมดาจะสามารถทำเช่นนี้ภายในสามสิบเจ็ดลมหายใจได้อย่างไร?”

“ใช่แล้ว ที่สำคัญนี่คือยันต์ดาราเริงระบำของเขา ธารดาราทั้งสามสิบหก นับว่าแข็งแกร่งกว่าปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระธรรมดามาก”

บนสนามต่อสู้ อู๋อี้ฟ่านยืนขึ้นคลี่ยิ้มให้ทุกคนและไม่พูดอะไร

เพราะเสียงโห่ร้อง เสียงตกใจ และเสียงชื่นชมของทุกคนเป็นเครื่องพิสูจน์ผลลัพธ์แล้ว

เฉินซีเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าภายใต้แสงเรืองรองของโคมไฟวังขนาดเท่าฝ่ามือและยันต์อักขระเซียนสีเงินเหลือบขาวลอยอยู่กลางอากาศเหนือโต๊ะ พื้นผิวมันส่องแสงแห่งธารดาราจำนวนนับไม่ถ้วน มันพลิ้วไหวคล้ายมีดาวพร่างพราวอยู่ภายใน ดูลึกลับลึกล้ำยิ่งนัก

เมื่อลองคิดดูดี ๆ จำนวนธารดาราก็มีจำนวนสามสิบหกพอดี

เฉินซีชะงัก ให้ความรู้สึกคล้ายกับกลิ่นอายยันต์อักขระเล็กน้อย

ข้าเคยเห็นยันต์อักขระนี้ที่ไหนกันนะ?

ภาพหลากหลายวาดผ่านในใจเขาก่อนจะหยุดอยู่ ณ ชั้นที่เก้าก่อนจะถึงชั้นสูงสุดของเจดีย์ต้าเหยี่ยนแห่งพิภพยันต์อักขระ

ใช่แล้ว มันคล้ายกับแผนภาพค่ายกลยันต์อักขระที่ถูกทิ้งไว้บนขั้นที่เก้า… เฉินซีพลันเข้าใจขึ้นมา แต่ก็ยังสับสนอยู่บ้าง

เพราะเมื่อเทียบกับแผนภาพค่ายกลยันต์อักขระที่จดจำได้ ดาราเริงระบำของอู๋อี้ฟ่านนั้นเรียบง่ายกว่ามาก…

“สามสิบเจ็ดลมหายใจ เจ้าหนูนี่เตรียมตัวมาดี” เถิงหลานมีสีหน้าหนักใจ รู้สึกปวดหัวอยู่เล็กน้อย

“หมายความว่าอย่างไร?” เฉินซีถาม

“หากเป็นเรื่องเวลา ศิษย์ตระกูลเหลียงก็สามารถต่อสู้กับเขาได้อยู่ แต่หากเป็นเรื่องคุณภาพ ก็ยากที่จะมีใครสามารถสร้างยันต์ให้มีธารดาราทั้งสามสิบหกได้” เถิงหลานขมวดคิ้วมุ่น “เฉินซี เจ้าไม่เข้าใจ ปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระธรรมดาที่สามารถสร้างปรากฏการณ์สิบสองธารดาราขึ้นได้ก็นับว่ามีพรสวรรค์ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว แต่เขากลับสามารถ… ให้ตายเถอะ คงต้องปวดหัวกันสักหน่อยแล้ว”

เฉินซียังสับสนอยู่บ้าง ตระกูลเหลียงก่อตั้งมายาวนาน ทั้งยังเป็นตระกูลมีชื่อเรื่องเต๋าแห่งยันต์อักขระ จะไม่มีปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระที่เก่งกว่าอู๋อี้ฟ่านเลยหรือ?

เถิงหลานเหมือนอ่านความคิดเฉินซีออก เขาส่ายหน้ากล่าวว่า “มีแต่ศิษย์รุ่นเยาว์เท่านั้นที่จะสามารถเข้าร่วมได้ หากผู้อาวุโสในตระกูลเข้ามายุ่งเกี่ยว ก็ไม่ต่างจากรังแกเด็ก ไร้ความยุติธรรม”

เฉินซีจึงเข้าใจ

ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ ศิษย์ตระกูลเหลียงคนหนึ่งก็พุ่งขึ้นสู่สนามต่อสู้หมายจะทำการ ‘แลกเปลี่ยน’ กับอู๋อี้ฟ่าน

“เหลียงปิน! ไม่คิดเลยว่าเขาใจร้อนเยี่ยงนี้!”

“ได้ยินว่าในหมู่รุ่นเดียวกันของตระกูลเหลียง เหลียงปินมีเต๋าแห่งยันต์อักขระขั้นปราชญ์แล้ว มีความรอบรู้ลึกล้ำถึงขั้นที่นอกจากคุณหนูใหญ่เหลียงปิงก็ไม่มีใครทัดเทียมฝีมือได้อีก”

“ใช่แล้ว ได้ยินว่าเหลียงปินถูกส่งไปยังดินแดนลับเพื่อทำการร่ำเรียนเต๋าแห่งยันต์อักขระกับบรรพชนตระกูลเหลียงนี่ เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

“ฮ่า ๆ มีของดีให้ดูก็ดีแล้วมิใช่หรือไง?”

เมื่อทุกคนเห็นเหลียงปินในชุดสีเข้มซึ่งมีสีหน้าเย็นชายืนอยู่บนสนาม แขกทั้งหลายในห้องโถงก็พากันพูดคุยอย่างออกรส

เฉินซีเห็นดังนี้จึงถามว่า “ลุงหลาน เช่นนั้นคนนี้เป็นอย่างไร?”

“เหลียงปินเป็นคนมีความสามารถ พรสวรรค์ไม่เลว ตอนที่ขึ้นเป็นปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระเมื่อแปดปีก่อน เขาสามารถสร้างยันต์ดาราเริงระบำให้เกิดยี่สิบแปดธารดาราได้ ทั้งยังปิดด่านบ่มเพาะและร่ำเรียนมาอีกแปดปี ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเก่งกาจถึงเพียงไหนแล้ว” เถิงหลานคลายสีหน้าลงเล็กน้อยเมื่อเห็นเหลียงปินปรากฏตัวขึ้น ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งถึงเอ่ยออกมา

เฉินซีถอนหายใจแรง ๆ นี่คือทรัพยากรของตระกูลมีชื่อในเต๋าแห่งยันต์อักขระ สามารถพบเห็นปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระรุ่นเยาว์จำนวนมากได้ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ขุมพลังธรรมดาจะมี

ไม่นาน เหลียงปินก็เริ่มสร้างยันต์อักขระ สีหน้ายังคงมีสีหน้าสุขุมนุ่มลึกดังเดิม แต่ก็ไม่เหมือนกับอู๋อี้ฟ่าน เพราะถึงแม้การเคลื่อนไหวจะไม่ได้ลื่นไหลอะไรนัก แต่ก็มีกลิ่นอายเฉพาะตัวและรวดเร็วดั่งสายฟ้า