บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1179

บทที่ 1179 เฉินซีคือใครกัน?

บทที่ 1179 เฉินซีคือใครกัน?

เฉินซีลืมเลือนเวลา และลืมทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว

ชายหนุ่มจดจ่ออยู่กับภารกิจที่ปรากฏในจินตภาพ หรืออาจกล่าวได้ว่าเขาจดจ่ออยู่กับการจัดการปัญหามากมายในเต๋าแห่งยันต์อักขระ จนลืมเลือนตัวเองและสิ่งรอบข้างไปอย่างสิ้นเชิง

เต๋าแห่งยันต์อักขระเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของชีวิต และมันส่งผลกระทบต่อทุกสิ่งที่ตนรู้ตั้งแต่เริ่มบ่มเพาะ นอกจากนี้ ยังเป็นเพราะเต๋าแห่งยันต์อักขระที่ทำให้เขาสามารถบรรลุความสำเร็จที่มีในทุกวันนี้ได้

เฉินซีไม่ทราบแน่ชัดว่าความสำเร็จในเต๋าแห่งยันต์อักขระจะไปถึงระดับใด แต่เขาทราบอย่างชัดเจนว่า ตั้งแต่ได้พบกับเต๋าแห่งยันต์อักขระ ความยากลำบากที่เกี่ยวข้องกับเต๋าแห่งยันต์อักขระหรือค่ายกลยันต์อักขระก็ไม่เคยทำให้เขาลำบากใจเลย

ตัวอย่างเช่น ค่ายกลเซียนในภพเซียนถูกแบ่งคร่าว ๆ เป็นระดับสวรรค์ ระดับลึกลับ ระดับทองคำ ระดับเซียนปราชญ์ และระดับราชัน ซึ่งสอดคล้องกับขอบเขตการบ่มเพาะทั้งห้าของเหล่าเซียน

สำหรับค่ายกลเซียนระดับสวรรค์ เห็นได้ชัดว่าถูกใช้โดยผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนสวรรค์ ในขณะที่ค่ายกลเซียนของระดับอื่น ๆ ก็เป็นในทำนองเดียวกัน

ตัวอย่างเช่น ค่ายกลอสนีบาตพิฆาตมาร และมหาค่ายกลอสนีบาตพิฆาตมาร ที่เฉินซีใช้ในระหว่างการทดสอบรอบที่สอง นั้นสอดคล้องกับขอบเขตเซียนลึกลับและขอบเขตเซียนทองคำ

ทว่าเนื่องจากการบ่มเพาะของเฉินซีไม่สูงพอ ดังนั้นมหาค่ายกลอสนีบาตพิฆาตมารจึงไม่สามารถสำแดงพลังที่แท้จริงออกมาได้ทั้งหมด มันจึงถือได้ว่าเป็นค่ายกลเซียนระดับทองคำเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้เป็นแง่ของการต่อสู้จริง หากเป็นในแง่ของความเข้าใจในทฤษฎีเต๋าแห่งยันต์อักขระแล้ว ไม่ต้องกล่าวถึงค่ายกลเซียนระดับทองคำ เฉินซียังสามารถทำลายและเข้าใจค่ายกลเซียนระดับเซียนปราชญ์ หรือระดับราชันได้อย่างสมบูรณ์

นี่คือความแตกต่างระหว่างการต่อสู้จริงกับทฤษฎี

สำหรับอุปสรรคเดียวที่ขัดขวางเฉินซีอยู่ คือการบ่มเพาะของตนเอง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เฉินซีเข้าใจเต๋าแห่งยันต์อักขระมาถึงระดับที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้แล้ว และอาจถือได้ว่าเป็นปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระชั้นยอด แต่เนื่องจากข้อจำกัดที่กำหนดโดยการบ่มเพาะของตน เขาจึงไม่สามารถสร้างค่ายกลเซียนขนาดใหญ่ที่เกินระดับทองคำได้

แต่ถึงอย่างนั้น เพียงพึ่งพาการบ่มเพาะในเต๋าแห่งยันต์อักขระ ณ ปัจจุบัน ก็เพียงพอที่จะจัดการกับภารกิตต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเต๋าแห่งยันต์อักขระได้ ท้ายที่สุด มันไม่ใช่การต่อสู้จริง เพียงแค่ต้องเตรียมวิธีการจัดการกับปัญหา

“อืม?” ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด เมื่อเฉินซีกำลังจะรับภารกิจชิ้นต่อไป เขากลับต้องตกตะลึงทันที เนื่องจากสังเกตเห็นว่าภารกิจที่อยู่ตรงหน้ามีรางวัลถึงแปดแสนแต้มดารา!

“ภารกิจซ่อมแซมหม้อสมบัติเก้าลึกล้ำ หม้อสมบัติไม่สมบูรณ์ เนื่องจากค่ายกลยันต์อักขระภายในได้รับความเสียหาย มันต้องได้รับการบูรณะและทำให้สมบูรณ์ ข้อกำหนด จะต้องเป็นปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระ รางวัล แปดแสนแต้มดารา”

เมื่ออ่านเนื้อหาของภารกิจจบ เฉินซีก็เข้าใจได้ทันทีว่า แต้มดาราแปดแสนแต้มไม่ได้ถูกเตรียมไว้สำหรับบุคคลเพียงคนเดียว “แม้ว่าปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระชั้นยอดสิบคนจะต้องแบ่งแต้มดาราให้เท่า ๆ กัน พวกเขาก็ยังได้รับแต้มดาราถึงแปดหมื่นแต้มต่อคน และนั่นเป็นความมั่งคั่งที่น่าตกใจ”

ในบรรดาภารกิจที่เฉินซีได้รับก่อนหน้านี้ เกือบทั้งหมดเป็นภารกิจเล็กน้อยที่ให้รางวัลประมาณหนึ่งพันแต้มดารา มากที่สุดคือสามพันแต้มดารา ซึ่งไม่มีภารกิจใดให้รางวัลมากกว่าหนึ่งหมื่นแต้มดาราเลย

ทว่าในขณะนี้ ภารกิจที่มีรางวัลสูงถึงแปดแสนแต้มดาราก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน และมันดึงดูดใจอย่างยิ่ง แต่น่าเสียดาย งานนี้กำหนดว่าต้องทำให้เสร็จด้วยตนเอง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันไม่เพียงแค่ทดสอบความรู้ในทางทฤษฎี แต่ยังทดสอบความสามารถในการนำไปใช้จริง

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินซีก็ส่ายศีรษะ และยอมแพ้ ก่อนจะรับภารกิจอื่นซึ่งไม่จำเป็นต้องนำทฤษฎีมาใช้จริง

…

“เอ๊ะ? ภารกิจที่ข้าเพิ่งปิดประกาศกลับเสร็จสิ้นภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งถ้วยชา??” ภายในที่พักลานชั้นในของสำนึกศึกษา จู่ ๆ ชายหนุ่มผู้สวมชุดสีขาวก็ลืมตาขึ้น และดึงตราดาราม่วงออกมา เมื่อเห็นข้อมูลที่ส่งผ่านตราดาราม่วง ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความตกใจ

“ปัญหาที่แม้แต่สหายของข้าผู้มาจากตระกูลมีชื่อเสียงในเต๋าแห่งยันต์อักขระก็ไม่สามารถแก้ไขให้สำเร็จได้ แท้จริงแล้วกลับเสร็จสมบูรณ์ในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้? หรือว่าปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระจะเป็นคนแก้ไขมัน?”

“แต่บุคคลที่สามารถเป็นปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระได้นั้น ล้วนแล้วแต่เป็นบุคคลชั้นนำของสำนึกศึกษาฝ่ายใน ดังนั้นพวกเขาจะเหลือบแลรางวัลเพียงแค่หนึ่งพันแต้มดาราได้อย่างไร? เรื่องนี้…ช่างน่าแปลกจริง ๆ”

ชายหนุ่มชุดขาวกล่าวพึมพำ เดิมทีเขาคิดจะขอบคุณฟ้าดิน หากภารกิจของตนสามารถเสร็จสิ้นได้ภายในหนึ่งเดือน ทว่าตอนนี้ มันกลับเสร็จสมบูรณ์หลังจากปิดประกาศได้ในเวลาไม่นาน!

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเชื่อว่าภารกิจนี้ไม่เพียงแต่เสร็จสมบูรณ์เท่านั้น แต่ยังเสร็จสมบูรณ์อย่างสวยงามอีกด้วย และเรียกได้ว่าไร้ที่ติ!

ทั้งหมดนี้ทำให้เขารู้สึกถึงปาฏิหาริย์ราวกับความฝัน

ในเวลาเดียวกัน พื้นที่ต่าง ๆ ของสำนึกศึกษา เสียงอุทานมากมายที่สื่อถึงความตกใจและงุนงงก็ดังก้องไม่หยุดหย่อน

“สวรรค์! มีคนรู้วิธีการบูรณะผังอักขระยันต์ที่เสียหายที่ข้าให้ไว้จริง ๆ”

“ฮ่า ฮ่า! ข้าไม่เคยคาดหวังว่ามันจะเสร็จเร็วถึงเพียงนี้ ด้วยผังข้อจำกัดที่แก้ไขแล้ว ใครจะหยุดข้าได้ เมื่อข้าเข้าไปในพื้นที่หวงห้ามอีกครั้ง!”

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ กระดูกของสัตว์อสูรเซียนวาตะยมโลกนั้นสกัดด้วยวิธีนี้ มารดามัน! ข้าต้องครุ่นคิดอย่างขมขื่นถึงสามเดือน และต้องอ่านตำราไปมากมายนับไม่ถ้วน แต่ข้ากลับคิดไม่ถึงวิธีที่ง่ายดายแต่แสนแยบยลเช่นนี้!”