บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1198

บทที่ 1198 ศึกที่ใกล้เข้ามา

บทที่ 1198 ศึกที่ใกล้เข้ามา

แน่นอนว่า ถังอิงต้องแพ้อย่างสิ้นเชิง!

หากรู้ว่าเฉินซีใช้กำลังน้อยกว่าครึ่งหนึ่งก็จัดการตนได้แล้ว ถังอิงคงรู้สึกโชคดีที่รีบแพ้ไปเช่นนี้

“ยอดเยี่ยม!” กู่เยวหมิงกับเหลียงเริ่นตะโกนอย่างตื่นเต้น “ให้พวกศิษย์รุ่นพี่รู้เสียบ้างว่าไม่สามารถมากร่างกับเด็กใหม่ตามใจชอบได้!”

เฉินซียิ้ม แต่เมื่อเห็นบาดแผลบนร่างกายของสหายตนก็เก็บรอยยิ้ม กลับคืนสู่ความสงบดังเดิม

ครั้งนี้เหล่าศิษย์อาวุโสดึงเหลียงเริ่นกับกู่เยวหมิงติดร่างแหมาเพื่อจัดการตน แล้วครั้งหน้าเล่า?

ดังนั้นจึงต้องสั่งสอนให้ไม่ลืมเลือน ไม่เพียงแต่อยากให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่อยากให้ทั้งสำนักศึกษาเข้าใจว่าใครก็ตามที่บังอาจล่วงเกินสหายของตนจะต้องรับผลที่หนักหนาอย่างใหญ่หลวง!

“ใครอยากลองอีก?” เฉินซีว่าพลางเหลือบมองหลิวอี่หมิง ซิงเยวียนหัง กงหยางหลงเฟ่ย และศิษย์รุ่นพี่คนอื่น ๆ แต่ไม่ว่ามองผ่านไปทางใด ศิษย์รุ่นพี่ทั้งหลายก็พร้อมเบือนหน้าหนี ไม่กล้าสบตา

สีหน้าหลิวอี่หมิงและคนอื่น ๆ อับเฉาลงกว่าเก่า ไม่มีใครกล้าตอบรับ

หากเซวียนเจิ้นแพ้เพราะความประมาท เช่นนั้นถังอิงก็แพ้เพราะไร้โชค

ตอนนี้ เหล่าศิษย์อาวุโสรู้ชัดเจนแล้วว่าอันดับหนึ่งของปีนี้ ไม่ใช่คนที่พวกตนจะจัดการได้โดยง่าย

ถึงขนาดที่ศิษย์อาวุโสหลายคนเริ่มเสียใจที่ฟังคำยุยงของหลิวอี่หมิงให้มาหาเรื่องคนผู้นี้ เพราะหากล่วงเกินยอดฝีมือ อนาคตอาจไม่ได้กินอิ่มนอนหลับก็เป็นได้

หลิวอี่หมิงเองก็รู้สึกเสียใจอยู่ภายในเช่นกัน นางกัดฟันแน่น รู้สึกว่าถูกจั่วชิวจวินหลอกใช้ เดิมทีนางคิดว่าเฉินซีไม่ใช่คนจากมหาอำนาจเหมือนเจ็ดตระกูลบรรพกาล จึงคิดว่าตนรับมือไหว ไม่คิดเลยว่าพลังต่อสู้ของคนผู้นี้จะโดดเด่นถึงเพียงนี้

บัดซบ! หากรู้แต่แรกก็คงไม่รับโอสถทิพย์เก้าชีพจรมา… หลิวอี่หมิงทั้งโกรธทั้งไม่พอใจ ใบหน้างดงามแปรเปลี่ยนไปมาไม่แน่นอน

“นี่คือฝึกฝีมือให้ศิษย์ใหม่หรือ?” เมื่อไม่มีใครตอบรับ รอยยิ้มเยาะเย้ยก็ปรากฏขึ้นที่มุมปาก

สีหน้าเหล่าศิษย์อาวุโสแปรเปลี่ยนไปเมื่อได้ยิน แต่ไม่ว่าในใจจะโกรธเพียงใดก็ไม่กล้าผลีผลามก้าวเท้าออกไป

“ก่อนหน้านี้ข้าบอกไปแล้วว่าจะเล่นด้วยจนถึงที่สุด ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็อย่าเสียเวลาแล้วเข้ามาพร้อมกันเลยดีกว่า” เฉินซีเอ่ยเสียงเรียบ

พูดจบก็เหมือนสายฟ้าฟาดลงศีรษะของทุกคน

อะไรนะ?

อยากจะให้รวมกลุ่มกันสู้กับคนเพียงคนเดียวอย่างนั้นหรือ?

ศิษย์อาวุโสได้ยินแล้วเบิกตากว้าง จ้องเฉินซีเขม็งราวกับเพิ่งได้ยินเรื่องตลกร้าย

พร้อมกันนั้นในใจก็รู้สึกถึงกระแสความโกรธเกรี้ยวก่อตัวขึ้น รู้สึกเหมือนถูกหมิ่นศักดิ์ศรี แน่นอนว่าอีกฝ่ายมีพละกำลังกล้าแข็ง แต่คิดหรือว่าคนอื่นเป็น ‘ลูกพลับนิ่ม’ ที่คิดจะบีบก็บีบได้โดยง่าย?

กู่เยวหมิงกับเหลียงเริ่นชะงัก เหมือนเพิ่งรู้จักเฉินซีวันนี้เป็นวันแรก เพราะท่าทีของเจ้าตัวทั้งน่าเกรงขามและเย่อหยิ่งจองหองเป็นอย่างยิ่ง

“สหายผู้นี้ทะนงตัวเกินไปแล้ว…” กู่เยวหมิงเต็มไปด้วยความกังวล

“ข้าว่าเฉินซีทำได้!” เหลียงเริ่นเผยสีหน้าตื่นเต้นที่หาได้ยากออกมา “ตั้งแต่ได้รู้จักเขา ยังไม่เคยเห็นเขาทำสิ่งใดไม่สำเร็จเลย!”

กู่เยวหมิงชะงักงัน เมื่อลองคิดดูดี ๆ ก็เป็นจริงตามนั้น ใครจะคิดว่าเฉินซีจะขึ้นเป็นห้าอันดับแรกบนเทียบอันดับเซียนภาคพื้นทวีปทักษิณาภายในระยะเวลาอันสั้นได้? ใครจะจินตนาการว่าไม่เพียงผ่านบททดสอบรับศิษย์ทั้งสามรอบของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าได้ แต่ยังได้อันดับหนึ่งมาครอง?

ไม่เคยมีใครคาดคิดถึงเรื่องนี้ได้!

เจ้าหมอนี่เป็นเหมือนตัวประหลาดที่ใช้หลักเหตุและผลมาตัดสินไม่ได้ เฉินซีทำให้ผู้อื่นประหลาดใจอยู่ตลอดก็คงเป็นเพราะเช่นนี้กระมัง? กู่เยวหมิงถอนหายใจ ความกังวลที่หว่างคิ้วลดลงไปมาก

“เจ้าเด็กนี่…” ชายแก่ผมขาวที่อยู่ใกล้เคียงรู้สึกคอแห้งอยู่เล็กน้อย และตกตะลึงเช่นกัน ในความตกตะลึงนั้นเหมือนได้เห็นเงาร่างอันคุ้นเคยจากเด็กหนุ่ม มันคือความมั่นใจที่มีแต่ผู้นำผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้นจึงจะมีได้ …เป็นหัวใจที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิ!

อย่างน้อยชายแก่ผมขาวก็ดูแลฝ่ายบำเพ็ญเต๋ามานาน แต่น้อยคนนักที่จะมีจิตวิญญาณเช่นนี้ และปัจจุบันหนุ่มสาวเหล่านั้นก็ได้กลายเป็นเสาหลักช่วยค้ำจุนภพเซียน มีอำนาจเหนือใครไปแล้ว!

เฉินซีทำเป็นไม่เห็นตาแดงก่ำของเหล่าศิษย์อาวุโส ยังคงเอ่ยเสียงเรียบ “อะไรกัน? ต่อสู้กันเป็นกลุ่มแล้วจะเสียศักดิ์ศรีอย่างนั้นหรือ?”

ศิษย์อาวุโสคนหนึ่งยับยั้งตนเองไม่ไหว คำรามลั่น “อวดดี! อย่าได้ทำตัวจองหองนัก!”

“ในเมื่อเจ้ายืนกราน ข้าก็จะสนองให้เอง!” หลิวอี่หมิงได้ยินกลับรู้สึกดีใจ รีบฉวยโอกาสเอ่ยคำทำให้ฝ่ายตนฮึกเหิมขึ้น

หากเป็นการสู้ตัวต่อตัว นางไม่รู้ว่าจะมีใครที่นี่มีฝีมือทัดเทียมกับอีกฝ่ายได้หรือไม่ แต่หากสู้รวมเป็นกลุ่มก็ไม่แน่!

เฉินซีเป็นเซียนทองคำหรือ?

ก็ไม่!

เขาอยู่เพียงขอบเขตเซียนลึกลับขั้นสูง ไม่ว่าจะมีพลังต่อสู้น่ากลัวเพียงใด มีหรือจะรับมือพลังจากหลายคนพร้อมกันได้?

หลิวอี่หมิงพูดจบ ศิษย์อาวุโสคนอื่น ๆ ก็พร้อมเข้าร่วม จิตใจเต็มไปด้วยความกระหายอยาก

“แน่ใจแล้ว… หรือ?” ชายแก่ผมขาวอดถามไม่ได้

เฉินซีพยักหน้า “ผู้อาวุโสได้โปรดเป็นพยานและบันทึกแต้มดาราอย่างที่พวกเขาเดิมพันไว้ด้วย อย่าให้ข้าต้องเสียแรงเปล่า”

ชายแก่ผมขาวอ้าปากค้าง เด็กนี่ห่วงแต่แต้มดารา ดูท่าทางมั่นใจไม่น้อยทีเดียว