บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1205

บทที่ 1205 ก่อตั้งพันธมิตรดารา

บทที่ 1205 ก่อตั้งพันธมิตรดารา

ตามปกติแล้ว เฉินซีมีสหายมากมายที่ให้ตายอย่างไรก็โกรธไม่ลง แน่นอนว่าอาซิ่วก็เป็นหนึ่งในนั้น

เฉินซีจับจ้องหญิงสาวในอาภรณ์สีเขียวที่กำลังวางมือไพล่หลังทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก่อนจะถามอีกฝ่ายด้วยความประหลาดใจ “เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

หญิงสาวตอบอย่างตรงไปตรงมา “ก็ก่อนหน้านี้มีคนตั้งมากมายส่งเสียงชื่นชมยินดีแก่เจ้า ขืนข้ามาหาเจ้าตอนนั้น ก็ไม่แคล้วถูกกลืนหาย ไม่โดดเด่นสำคัญในสายตาเจ้าน่ะสิ”

เฉินซีลูบจมูกด้วยความขบขัน

“โอ้ จริงสิ หวังว่าเจ้าจะไม่ถือสาที่ข้ามารบกวนเวลาฝึกฝนหรอกนะ” อาซิ่วขยิบตาหนึ่งที

ชายหนุ่มไหวไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “เราสนิทกันเพียงนี้ ไยยังต้องมากพิธีเล่า?”

หญิงสาวหยุดหยอกเย้า หากรอยยิ้มของนางยังคงเปล่งประกายเจิดจ้า

…

“คราวนี้เจ้าทำได้ดีมาก ตอนนี้เจ้ามีทั้งชื่อเสียงและเกียรติยศ ข้ามาที่นี่ก็เพื่อแสดงความยินดีกับเจ้า แต่เหนือสิ่งอื่นใด ข้ามีเรื่องสำคัญต้องการคุยกับเจ้าด้วย”

หลังจากพูดคุยกันสักพัก อาซิ่วก็พูดถึงเหตุผลที่นางมาที่นี่ “ข้าได้ยินข่าวลือมาว่าตอนนี้มีหลาย ๆ สมาคมศิษย์กำลังพยายามรวบรวมผู้เยี่ยมยุทธ์ โดดเด่นในบรรดาศิษย์ใหม่ทั้งหลาย ข้าคิดว่าเจ้าเองก็ไม่ควรอยู่เฉยเช่นกัน บางทีเจ้าน่าจะลองสร้างสมาคมของตัวเอง ตีเหล็กน่ะต้องตีตอนร้อน ไม่แน่ว่าเจ้าอาจจะผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึงเชียวล่ะ”

นางหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ไม่เช่นนั้น หากเจ้าพลาดโอกาสในครั้งนี้ไป เจ้าอาจจะต้องอดทนรอไปจนกว่าจะได้เข้าไปเป็นศิษย์ฝ่ายใน ถึงตอนนั้น ศิษย์ใหม่ก็คงถูกดึงไปสมาคมอื่น ๆ จนแทบไม่เหลือแล้ว มันคงเป็นการยากที่เจ้าจะได้คนฝีมือฉกาจสักคนมาเป็นพวก”

เฉินซีชะงัก คิ้วขมวดมุ่นพลางความคิดเริ่มโลดแล่นภายในหัว “ตอนนี้ข้าไม่ได้มีความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้แต่น้อย ข้าเกรงว่าการสร้างสมาคมขึ้นมารังแต่จะ…” ชายหนุ่มพูดขึ้นหลังจากที่ทิ้งเวลาอยู่นาน

อาซิ่วขัดจังหวะด้วยรอยยิ้ม “อย่าได้กังวลไป เจ้ายังมีข้าอยู่ไม่ใช่หรือ? ข้าน่ะว่างแสนว่างด้วยไม่ต้องเข้าร่วมการสอบศิษย์ฝ่ายใน ดังนั้น ข้าจะเป็นคนช่วยเจ้าจัดการเรื่องนี้เอง!”

นัยน์ตาของเฉินซีว่างเปล่าด้วยไม่รู้จะพูดสิ่งใด

ตั้งแต่รู้จักกับอาซิ่วมา แทบไม่มีครั้งใดที่ตนไม่ได้รับความช่วยเหลือจากหญิงสาวผู้นี้ ทว่าเมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการจะตอบแทนนาง ชายหนุ่มกลับพบว่าตนไม่มีแม้คำพูด การกระทำ หรือสิ่งล้ำค่าใด ๆ พอจะสามารถตอบแทนในน้ำใจนี้ได้เลย

ด้วยเหตุนี้ หัวใจของเขาจึงบังเกิดความรู้สึกซับซ้อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“นี่ บอกข้ามาสิว่าเจ้าอยากตั้งชื่อสมาคมของเจ้าว่าอะไร? พอเจ้าตั้งชื่อเสร็จ ที่เหลือเจ้าก็ไม่ต้องกังวลใด ๆ แล้ว” อาซิ่วหมุนตัวไปมาด้วยต้องการจะหลบเลี่ยงสายตาของอีกฝ่ายพร้อมกับพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า

“ชื่ออย่างนั้นหรือ?” ความสนใจของเฉินซีถูกเบี่ยงเบนไปในทันที ชายหนุ่มครุ่นคิดเกี่ยวกับมันอยู่นาน ทว่า คำตอบที่ออกมากลับมีเพียงเสียงหัวเราะ ฟังดูขื่นขม “ไม่ไหวหรอก จนถึงตอนนี้ไป๋คุยยังรู้สึกว่าชื่อที่ข้าตั้งให้มันน่าเกลียดอยู่เลย…”

อาซิ่วระเบิดเสียงหัวเราะ รอยยิ้มเจิดจ้าประดับบนใบหน้างาม “เรื่องนี้ข้าไม่เถียง โถ่ ไป๋คุยผู้น่าสงสาร มันน่าเกลียดจริง ๆ นั่นแหละ”

“ถ้าอย่างนั้นทำไมเราไม่เรียกพันธมิตรเฉินไปเลยล่ะ?” อาซิ่วมองเฉินซีด้วยสายตาคาดหวัง

“พันธมิตรเฉินเนี่ยนะ?” เฉินซีส่ายหน้าเป็นระวิง “ข้าไม่ใช่คนเดียวในสำนึกศึกษาที่แซ่เฉินเสียหน่อย ขืนทำเช่นนั้นมีหวังได้สร้างความไม่พอใจให้ศิษย์คนอื่น ๆ ที่แซ่เฉินเหมือนกันแน่…”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ อาซิ่วก็เหมือนจะนึกบางอย่างออก ดวงตาหญิงสาวสว่างวาบขึ้นทันที แล้วพูดถึงสิ่งที่คิดในใจ “เช่นนั้น เราจะเรียกมันว่าพันธมิตรดารา! คำว่า ‘辰 (เฉิน)’ นั้นแปลว่าดวงดาว*[1] นอกจากจะพ้องเสียงกับแซ่ของเจ้าแล้ว มันยังสื่อความหมายถึงหมู่ดาราจำนวนเหลือคณานับที่มารวมกันเพื่อส่องแสงอันเจิดจ้า!”

พันธมิตรดารา…

สายตาของเฉินซีกลับมาว่างเปล่าอีกครั้ง ชายหนุ่มทั้งสะท้อนใจและงุนงง จำได้ว่าตนนั้นได้รับเคหาดารา ได้บ่มเพาะวิชาร่างแปลงดาราสังหารเอกภพ ไม่เพียงเท่านั้น ยังได้รับสืบทอดพลังอิทธิฤทธิ์ต่าง ๆ มาจากปรมาจารย์แห่งเคหาบ่มเพาะ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ามือมหาดารา หรือปีกนภาดารกะ…

ดูเหมือนข้าจะมีชะตาเกี่ยวพันกับดวงดาวจริง ๆ

“ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าเป็นอันตกลงแล้วนะ” อาซิ่วถือวิสาสะตอบเองด้วยเห็นว่าเฉินซีมีสีหน้าค่อนข้างประทับใจในความคิดนี้ไม่น้อย เมื่อได้อย่างที่ต้องการ หญิงสาวก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วคล้ายกำลังเร่งรีบอย่างมาก เห็นทีนางคงตั้งใจจะใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มค่าที่สุดไปกับการเผยแพร่ความนิยมในตัวเฉินซี และดึงดูดผู้คนเข้ามาเป็นพันธมิตรของเขา

เด็กสาวตัวน้อยผู้นี้ขยันในเรื่องเช่นนี้จริง ๆ… ความอบอุ่นที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้พลุ่งพล่านออกมาจากหัวใจ ขณะที่เฝ้าดูแผ่นหลังของอาซิ่วค่อย ๆ เลือนหายไป

เฉินซีไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจของเขาและอาซิ่วผ่านคำพูดเพียงไม่กี่คำจะส่งผลสั่นสะเทือนต่อภพทั้งสามอย่างไรบ้าง

บัดนี้ เขายังเป็นเพียงศิษย์ฝ่ายนอกของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าที่กำลังพากเพียร และกระเสือกกระสนเพื่อสร้างอนาคตของตัวเอง

หลังจากอาซิ่วกลับไป เฉินซีก็เข้าสู่การปิดด่านฝึกวิชาอย่างเต็มตัว

…

ภายในเคหา หม้อใบจิ๋วกำลังดูดซับปราณบรรพกาลโกลาหลอย่างเงียบงัน

ในอีกด้านหนึ่ง ร่างอวตารก็กำลังทำภารกิจเกี่ยวกับเต๋าแห่งยันต์อักขระแทบทั้งวันทั้งคืนเพื่อสั่งสมแต้มดารา ด้วยเหตุนี้เอง ผู้คนในโลกภายนอกจำนวนมากจึงเข้าใจผิดว่าเฉินซีคงไม่คิดจะเข้าร่วมการสอบของศิษย์ฝ่ายในที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกสองปีต่อจากนี้ และมีเพียงความตั้งใจในการรวบรวมแต้มดาราเท่านั้น

บางคนถึงกับถอนใจด้วยความโล่งอกต่อเรื่องนี้ เนื่องจากพวกเขารู้สึกว่าคู่แข่งที่น่ากลัวได้ออกจากสอบครั้งนี้ไปแล้วคนหนึ่ง