บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1232

บทที่ 1232 สวรรค์ช่างเล่นตลกกับผู้คน

บทที่ 1232 สวรรค์ช่างเล่นตลกกับผู้คน

คำพูดของเฉินซีทำให้หม้อใบจิ๋วอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นมันก็ครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง แล้วจึงกล่าวว่า “ตามความรู้ของข้า สถานที่แห่งโชคลาภนั้นซ่อนตัวอยู่ในกระแสห้วงมิติ หากเข้าไปโดยไม่รู้รูปแบบของมัน ก็ไม่ต่างจากการเอาชีวิตไปทิ้ง”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “ผู้อาวุโส แล้วมีสิ่งใดซ่อนอยู่ในสถานที่แห่งนั้นกัน?”

หม้อใบจิ๋วนิ่งเงียบไปนาน ก่อนที่มันจะกล่าวขึ้นมาว่า “สุสานของผู้ยิ่งใหญ่ในยุคบรรพกาล”

น้ำเสียงของหม้อใบจิ๋วเจือกระแสซับซ้อนอยู่เล็กน้อย

ทว่าเฉินซีไม่ได้สังเกตเห็นมัน เพราะจิตใจของเขาจดจ่ออยู่กับคำพูดของหม้อใบจิ๋ว

“ผู้ยิ่งใหญ่จากยุคบรรพกาล…”

“สุสานหรือ?”

เฉินซีไม่สามารถจินตนาการได้อย่างแท้จริงว่า ขอบเขตการบ่มเพาะใดที่สามารถเรียกว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่หม้อใบจิ๋วกล่าวถึง!

“มาเถิด เจ้าจะเข้าใจเมื่อเข้าไปในสุสานแล้ว ข้าได้แต่หวังว่า… มันจะไม่ถูกคนอื่นเอาไปเสียก่อน” หม้อใบจิ๋วถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะมันตกอยู่ในความเงียบงัน

ในขณะเดียวกัน เฉินซีสังเกตเห็นว่า อารมณ์ของหม้อใบจิ๋วเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด สิ่งนี้ทำให้ชายหนุ่มคาดเดาอย่างเงียบ ๆ ว่าหม้อใบจิ๋วอาจมีความสัมพันธ์บางอย่างกับผู้ยิ่งใหญ่คนนี้มาตั้งแต่ยุคบรรพกาล

เฉินซีส่ายศีรษะและเลิกคิดถึงสิ่งนี้ เพราะคงไม่สามารถเข้าใจอะไรได้ แม้จะทำต่อไปก็ตาม

ต่อจากนั้น เฉินซีก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่อีกต่อไป ชายหนุ่มกวาดความมั่งคั่งของหลานถิงทั้งหมด ก่อนจะมุ่งลึกเข้าไปในดาวอสูรทันที

…

ดาวอสูรไม่เหมือนกับดาวดวงอื่น ๆ มันมีขนาดใหญ่กว่านับสิบเท่า หรืออาจมากกว่านั้น เทียบได้กับโลกใบใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้น มันเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการต่อสู้ที่ยากจะพรรณนาได้

ไม่ว่าจะเป็นภูเขาหรือที่ราบ ทุกหนทุกแห่งถูกปกคลุมไปด้วยซากปรักหักพัง แม่น้ำแห้งขอด พื้นดินแตกระแหง ภูเขาพังทลาย และทะเลหินหลอมเหลวพวยพุ่ง…

ดูเหมือนว่าท่ามกลางกาลเวลา ดาวดวงนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความอ้างว้าง ประสบกับสงครามมากมาย ถึงขนาดที่สามารถมองเห็นกองซากศพจากอากาศได้

“ช่างเป็นกลิ่นอายแห่งการเข่นฆ่าที่หนาแน่นเสียจริง!”

เฉินซีร่อนลงบนยอดเขาแห้งแล้งแห่งหนึ่ง กลิ่นอายของการเข่นฆ่าจู่โจมใบหน้าทันควัน มันเป็นกลิ่นอายของสงครามที่ไม่สามารถขจัดได้ด้วยกาลเวลา หากเป็นคนอื่นที่มา คนผู้นั้นคงรู้สึกหวาดกลัวจากก้นบึ้งของจิตวิญญาณ จนจิตใจพังทลายในทันที

ทว่ากลิ่นอายของการเข่นฆ่าเล็กน้อยนี้ไม่สามารถส่งผลกระทบต่อเฉินซีได้แต่อย่างใด

“โอ้ นั่นมัน…”

ดวงตาของเฉินซีกวาดมองไปรอบ ๆ ก่อนจะสะดุดกับบางสิ่ง มันคือสะพานลวงตาที่เชื่อมระหว่างฟ้าดินซึ่งอยู่ห่างออกไปไกลโพ้น ลำแสงส่องประกายเจิดจ้า และสาดส่องให้ทั้งฟ้าดินสว่างไสว

“สิ่งนั้นคงก่อตัวขึ้นจากพลังของกระแสห้วงมิติ เป็นประตูสู่สุสานที่ว่า เจ้าของสุสานได้ใช้ความสามารถสูงสุด เปลี่ยนกระแสห้วงมิติให้เป็นของตน น่าเสียดายที่เขามีเวลาเพียงแค่ตั้งประตูนี้ จึงใช้สิ่งนี้ปกป้องสถานที่ฝังอัฐิของตนเท่านั้น” หม้อใบจิ๋วถอนหายใจยาวเหยียด

เฉินซีอ้าปากค้าง กระแสห้วงมิติเป็นสิ่งที่ทรงพลังอย่างยิ่ง มันถูกหลอมรวมเข้าด้วยกันเป็นรูปแบบของพลังงานทางโลกและอวกาศที่วุ่นวายที่สุด ซึ่งแม้แต่ตัวตนที่ขอบเขตราชันเซียนก็ไม่กล้ายืนยันว่าจะสามารถรวบรวมพลังงานนี้ได้ ไม่ต้องกล่าวถึงผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตอื่น ๆ พวกเขาจะต้องพินาศอย่างแน่นอน หากถูกพัดพาเข้าสู่กระแสห้วงมิติ

แต่เจ้าของสุสานแห่งนี้กลับใช้พลังของกระแสห้วงมิติเพื่อตนเอง เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของเขาน่ากลัวเพียงใด

“เดี๋ยวก่อน เหตุใดเขาถึงไม่หนีไป และเลือกสถานที่นี้เพื่อฝังตัวเองแทน? เป็นไปได้หรือไม่ว่า เขาจะรับรู้ถึงความตายของตน จึงสร้างสุสานให้ตัวเอง” เมื่อเฉินซีตระหนักถึงสิ่งนี้ ชายหนุ่มก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ

“ใช่แล้ว เขาไม่มีเวลาหนี” หม้อใบจิ๋วกล่าว “แม้ว่าสมรภูมิฝันร้ายแห่งนี้จะเป็นสนามรบขนาดกลาง แต่ผู้ยิ่งใหญ่หลายคนได้ต่อสู้อย่างดุเดือดกับคนต่างพิภพตั้งแต่ยุคบรรพกาล แม้เขาจะฆ่าผู้เยี่ยมยุทธ์จากต่างพิภพได้ แต่เจ้าของสุสานก็สูญเสียพลังแก่นแท้ทั้งหมดไป”

เมื่อกล่าวมาถึงจุดนี้ เสียงของหม้อใบจิ๋วก็เบาลงเล็กน้อย และดูไม่เต็มใจที่จะกล่าวถึงอดีต มันเปลี่ยนหัวข้อสนทนา กล่าวแนะนำเฉินซี “ในหลายปีหลังจากนั้น ผู้เยี่ยมยุทธ์จากภพทั้งสามหลายคนเคยพยายามก้าวผ่านประตูนั่น แต่เกือบทั้งหมดต้องกลับไปมือเปล่า ข้าก็ไม่กล้ายืนยันว่ายังไม่มีใครเข้าไปจนบัดนี้ อีกอย่างข้าก็ไม่ได้มาที่นี่นานมากแล้ว”

เฉินซีได้รับข้อมูลเพิ่มเติม หม้อใบจิ๋วเคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่งในอดีต!

“มาเถิด เราไปดูกัน” หม้อใบจิ๋วออกคำสั่ง

เฉินซีพยักหน้า ก่อนจะทะยานร่างออกไป

…

ขณะที่บินอยู่ เฉินซีสังเกตสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวัง แต่สิ่งที่สร้างความประหลาดใจ คือตอนนี้มีกลิ่นอายน่าเกรงขามมากมายรวมตัวกันอยู่ที่นี่

กลิ่นอายเหล่านี้ส่วนใหญ่ล้วนอยู่ในขอบเขตเซียนทองคำ การค้นพบนี้ทำให้หัวใจของเฉินซี

เครียดเขม็ง เพราะสัมผัสได้อย่างราง ๆ ว่าคนมากมายน่าจะมารวมตัวกันที่นี่ เพราะสุสานของผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังกระแสห้วงมิติ

“ข้าไม่คาดคิดเลยว่าการสอบของสำนักธรรมดา ๆ จะกลายเป็นการแข่งขันเพื่อชิงวาสนา เกรงว่าจะมีความหมายลึกล้ำอยู่เบื้องหลังเหตุผลที่จัดให้มีการสอบของสำนักฝ่ายในที่นี่…” เฉินซีครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง ก่อนจะตระหนักได้ว่าตนประเมินการสอบของสำนักฝ่ายในต่ำไป เพราะหากไม่ได้คำแนะนำของหม้อใบจิ๋ว เขาคงพลาดวาสนาครั้งนี้

ชายหนุ่มทราบอย่างชัดเจนว่า ตนมีข้อมูลน้อยเกินไป ไม่เหมือนศิษย์ของกองกำลังชั้นนำเหล่านั้น ที่สามารถรับการชี้นำจากกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังได้

ครืน!

ในขณะนี้ คลื่นพลังผันผวนของการต่อสู้ดังก้องไปทั่วบริเวณ และกวาดไปยังบริเวณโดยรอบด้วยแรงผลักดันอันทรงพลัง

เฉินซีหยุดเคลื่อนไหวทันที ดวงตาแนวตั้งที่หว่างคิ้วเปิดขึ้นอีกครั้ง มันกวาดมองอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาเห็นสถานการณ์ในสนามรบที่อยู่ไกลออกไปอย่างชัดเจน รอยยิ้มแปลก ๆ ปกคลุมมุมปากแวบหนึ่ง ชายหนุ่มพึมพำเบา ๆ “เป็นประสงค์ของสวรรค์จริง ๆ…”

ชู่ว!

ในช่วงเวลาถัดมา ร่างของเขาก็สว่างวาบ และหายไปในอากาศ

…

ที่นี่เป็นช่องเขาไร้ขอบเขต ซึ่งถูกปกคลุมอย่างหนาแน่นในหุบเขา มันทั้งอ้างว้างและแห้งแล้ง