บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1268

บทที่ 1268 รางวัลตอบแทน

บทที่ 1268 รางวัลตอบแทน

เสียงของนางประหนึ่งเสียงของธรรมชาติ มันใสกังวาน ไพเราะ นุ่มนวล และน่าสัมผัส ชวนให้เคลิบเคลิ้ม จากนั้นฝนแสงสีม่วงอ่อนโปรยปรายลงมา ขณะที่ค่อย ๆ ก่อตัวเป็นร่างที่สง่างาม เพรียวบาง และดูแปลกตาราวกับอยู่คนละโลก

แม้แต่เฉินซีที่คุ้นเคยกับโฉมสะคราญมากมายก็ยังรู้สึกอึ้งอยู่เล็กน้อย เพราะหญิงสาวคนนี้งดงามจนหาที่เปรียบไม่ได้จริง ๆ

หลังจากนั้น เฉินซีก็ขมวดคิ้ว และพบว่าเซวียนหยวนอวิ่น วิปลาสหลิ่วหรือชีเซียวอวี่ พวกเขาต่างดูคล้ายกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง ตัวคนราวกับตกอยู่ในห้วงฝัน

“เจ้าทำอะไร?” จู่ ๆ หัวใจของเฉินซีก็สั่นไหว และเสียงทุ้มต่ำแฝงไปด้วยท่วงทำนองแห่งเต๋า ตั้งใจจะปลุกเซวียนหยวนอวิ่นและคนอื่น ๆ ให้ได้สติ แต่ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์

“อย่าได้กังวล พวกเขาแค่ไม่ได้ยินเราในตอนนี้” หญิงงามที่ปรากฏตัวจากมุมห้องหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะนั่งลงที่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะ มือเรียวหยิบไหสุราชั้นเลิศขึ้นมาดม พลันขมวดคิ้วและกล่าวว่า “สุรานี้ถือได้ว่าธรรมดา มันไม่มีกลิ่นแม้แต่น้อย”

“โอ้” เฉินซีจ้องมองนางด้วยสีหน้านิ่งสงบ แต่หัวใจกลับเต็มไปด้วยความระแวงระวัง เพราะหญิงสาวคนนี้ปรากฏตัวอย่างไร้สุ้มเสียง และหากไม่ใช่เพราะเนตรเทวะแห่งความจริง เขาแทบจะไม่สังเกตเห็นนางเลย

ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่นางปรากฏตัว นางยังแยกเซวียนหยวนอวิ่นและคนอื่น ๆ ออกจากเขาได้อย่างไร้สุ้มเสียง ซึ่งความสามารถดังกล่าวน่ากลัว และเห็นได้ชัดว่าหญิงสาวคนนี้แข็งแกร่งอย่างยิ่ง!

หญิงสาวคนนี้มีรูปลักษณ์ที่งดงาม รูปร่างสง่าเพรียวบาง ผมสีดำขลับปลิวไสว หน้าผากกลมเกลี้ยงเกลาดุจพระจันทร์ ดวงตาเปล่งประกายด้วยสติปัญญา คิ้วรูปทรงใบหลิว ดวงตาสีดำสดใส และความงามดั่งเทพธิดา

“ลองชิมสุราที่ข้านำมาสิ” หญิงสาวเม้มริมฝีปากสีแดงระเรื่อเบา ๆ เกิดเป็นรอยยิ้มเสี้ยวเล็ก ๆ จากนั้นก็พลิกฝ่ามือขึ้น ทำให้ไหหยกสีขาวปรากฏขึ้น นางเอียงไหเล็กน้อยและสุราที่ดูเหมือนอำพันสีเขียวก็ไหลออกมา จากนั้นจึงรินใส่จอกสุราให้เฉินซี

ทันใดนั้นกลิ่นหอมชวนมึนเมาก็ฟุ้งกระจายไปรอบ ๆ และดูเหมือนว่ามันจะแทรกซึมไปถึงส่วนลึกของกระดูก

เฉินซีสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด และสังเกตเห็นอย่างเฉียบขาดว่า พลังงานที่บรรจุอยู่ในสุรานี้ถือว่าเข้มข้นมากจริง ๆ เพียงแค่กลิ่นของมัน ก็ทำให้พลังชีวิตในร่างกายมีชีวิตชีวาขึ้น และมันก็ไม่ด้อยไปกว่าสมุนไพรอมตะชั้นเลิศเลยสักนิด

“สุราไว้ดื่มในภายหลัง ข้าแค่อยากทราบว่าด้วยความสามารถของแม่นาง มันไม่น่าเป็นเรื่องยากที่จะหลบหนีจากการไล่ล่าของคนเหล่านั้น แล้วเหตุใดถึงเจ้าถึงมาหลบในห้องนี้?”

เฉินซีจ้องมองที่หญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดวงตาลุ่มลึกดุจดวงจันทร์ในบ่อน้ำโบราณ เนื่องจากหญิงสาวคนนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ท่าทางของนางจึงดูวิเศษและมีชีวิตชีวา ครอบครองความงามเหนือโลก แต่ทุกการเคลื่อนไหวและการกระทำกลับมีเสน่ห์ตามธรรมชาติอย่างเหลือล้น นางเป็นเหมือนการหลอมรวมระหว่างเทพธิดาและนางปีศาจ ทำให้มีเอกลักษณ์มาก

ที่สำคัญที่สุด เขารู้สึกว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านั้นอันตรายอย่างยิ่ง จนถึงตอนนี้ เขายังไม่สามารถมองเห็นพลังที่แท้จริงของนางได้ ความระแวดระวังพวยพุ่งอยู่ในอก

“โอ้ ไม่เคยมีศิษย์จากเขาเทพพยากรณ์คนไหนที่ขี้ขลาดเหมือนเจ้ามาก่อน” ทันใดนั้นหญิงสาวก็ยิ้มอย่างอ่อนหวาน ซึ่งเผยให้เห็นฟันขาวเรียงตัวสวย นางจึงดูงดงามและน่าหลงใหล ยิ่งกว่านั้น เสียงของนางยังมีร่องรอยหยอกล้อไม่น้อย “หรือกลัวว่าข้าจะกินเจ้า?”

เฉินซีรู้สึกตกใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนเปิดเผยตัวตนของเขา!

‘หญิงสาวคนนี้คงจะไม่ใช่ผู้สืบทอดของตำหนักเต๋าหนี่หวาหรือนิกายอำนาจเทวะกระมัง?’ เฉินซีครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เขากล่าวอย่างใจเย็น “แม่นาง ไยไม่ลองดูว่าข้าขี้ขลาดหรือไม่?”

ในขณะเดียวกัน เฉินซีก็มั่นใจมากขึ้นว่าหญิงสาวคนนี้ดูเหมือนจะมาหาตนโดยเฉพาะ!

“โอ้ ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ากล้าหาญหรือไม่?” หญิงสาวกล่าวอย่างอยากรู้อยากเห็น ในขณะที่ริมฝีปากสีแดงระเรื่อเผยอเย้ายวน แสดงท่าทางที่น่าหลงใหลอย่างแปลกประหลาด

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เฉินซีก็ไม่ได้กล่าวอะไรอีก แต่หลังจากเงียบอยู่นาน จู่ ๆ ชายหนุ่มก็เหยียดมือออกไป นิ้วทั้งห้ากางออกจากกัน และเคลื่อนตรงเหมือนสายฟ้าคว้าคอของหญิงสาวตรงหน้า

ฟิ่ว!

การโจมตีครั้งนี้ค่อนข้างกะทันหัน และทันทีที่ลงมือ ตราศักดิ์สิทธิ์เบญจธาตุก็ระเบิดพลังออกมาอย่างดุร้าย ซึ่งในระยะใกล้เช่นนี้ เฉินซีมั่นใจว่านางคงยากจะหลบเลี่ยงได้

แต่หญิงสาวกลับยิ้มอย่างอ่อนหวาน ตั้งแต่ต้นจนจบ นางไม่ขยับเลยสักนิด แต่กระแสพลังที่ไร้รูปร่างได้หลั่งไหลออกมาจากร่างกายเพรียวบาง ทำให้ฝ่ามือของเฉินซีไม่อาจเคลื่อนไปถึงคอของนางได้!

ชายหนุ่มรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจ ทว่าในจังหวะที่รั้งมือกลับ ข้อมือของหญิงสาวก็พลิกขึ้นกะทันหัน และคว้าหมับเข้าที่ฝ่ามือของเฉินซี

เมื่อมือที่เรียวยาวดั่งหยกของหญิงสาวคว้าลงบนฝ่ามือของอีกฝ่าย มันให้ความรู้สึกที่เย็นเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ในที

ปลายนิ้วของนางขยับเบา ๆ ลูบไล้ฝ่ามือของชายหนุ่ม ทำให้ความรู้สึกตื่นเต้นพลุ่งพล่านไปทั่วกาย เฉินซีรีบรั้งแขนกลับทันที ในขณะที่แสดงสีหน้าโกรธเคือง พร้อมกับกัดฟันกล่าว “เจ้าเป็นใครกันแน่? มีธุระอันใด?!”

“ข้าล้อเล่น แค่นี้ก็โกรธหรือ?” หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ ร่างกายที่เย้ายวนสั่นไหวเล็กน้อย และร่างที่ขาวราวหิมะก็อบอวลไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์อันน่าหลงใหล นางเป็นเหมือนดอกบัวน้ำแข็งที่ส่ายไปมาตามสายลม เกิดเป็นภาพงดงามจับใจ