บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1293

บทที่ 1293 การถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนัก

บทที่ 1293 การถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนัก

เวลาผ่านไปเหมือนสายน้ำ แค่ชั่วพริบตาก็ผ่านไปสามเดือน นับตั้งแต่ที่เฉินซีเข้าสู่การปิดด่านบ่มเพาะในโลกแห่งดาราเพื่อทะลวงสู่ขอบเขตเซียนทองคำขั้นสูง ในขณะที่โลกแห่งดาราได้ผ่านไปแล้วเกือบหนึ่งปีครึ่ง

ในช่วงเวลานี้ เฉินซีนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบงัน โดยไม่ขยับเขยื้อนประหนึ่งรูปปั้น ชายหนุ่มใช้ต้นอ่อนเงาทมิฬเพื่อขัดเกลาตนเองอย่างต่อเนื่องโดยที่ไม่หยุดพักแม้แต่น้อย

ภายใต้การบ่มเพาะเช่นนี้ จิตวิญญาณ พลังงาน แก่นแท้ พลังชีวิต และแม้แต่โลกทั้งใบภายในร่างกายก็มาถึงจุดสูงสุด

ต่อมา คล้ายเสียงของสายลมและสายฟ้าดังก้องอยู่ในร่างกาย มันกังวาน ทั้งยังเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของเต๋าที่ยิ่งใหญ่

ยิ่งกว่านั้น ทุกรูขุมขนบนร่างกายก็เปล่งแสงสีทองอันศักดิ์สิทธิ์ออกมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อมองจากระยะไกล มันก็ดูเหมือนถูกอาบด้วยแสงเจิดจรัสซึ่งสว่างไสวไปทั่วท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

นี่เป็นกระบวนการสะสมพลัง เพราะรากฐานของเฉินซีนั่นลึกและยิ่งใหญ่เกินไป หากต้องการก้าวไปสู่ขั้นที่สูงขึ้น จำต้องใช้พลังงานมหาศาล มิฉะนั้นก็ไม่อาจฟันฝ่าอุปสรรคที่ขวางกั้นระหว่างตนกับขอบเขตเซียนทองคำขั้นสูงได้

การสะสมพลังก็เพื่อรอจังหวะที่เหมาะสม เพื่อพุ่งไปข้างหน้าในรวดเดียวและทะลวงผ่านขีดจำกัดในชั่วพริบตาเพื่อบรรลุสู่ขอบเขตใหม่โดยสมบูรณ์!

เพื่อให้กระบวนการเหล่านี้สำเร็จอย่างราบรื่น เฉินซีจึงใช้เวลาทั้งหมดหนึ่งปีครึ่ง และถ้าผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนทองคำคนอื่นได้เห็นฉากนี้ พวกเขาก็จะต้องตกตะลึงอย่างแน่นอน

เพราะการสะสมพลังเป็นเวลานานเพียงเพื่อทะลวงขอบเขตนั้น เป็นสภาวะที่หาได้ยาก ทั้งนี่ก็เป็นการพิสูจน์ทางอ้อมว่ารากฐานของเฉินซีนั่นลึกและยิ่งใหญ่เพียงใด อีกทั้งยังไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง

ที่สำคัญที่สุด กระบวนการสะสมพลังนี้ยังคงดำเนินมาจนถึงตอนนี้…

…

ในช่วงสามเดือนที่เฉินซีอยู่ในการปิดด่านบ่มเพาะ มีเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นภายในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า

ตัวอย่างเช่น เจิ่นลู่ได้ก้าวเข้าสู่สิบอันดับแรกของเทียบอันดับทองคำตราดาราม่วงในรวดเดียว สิ่งนี้สร้างความตกตะลึงไปทั่วทั้งสำนัก และชั่วขณะหนึ่ง เขาก็กลายเป็นศิษย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในเขตฝ่ายใน

ส่วนจ้าวเมิ่งหลีและจี้เซวียนปิงได้ทำลายสถิติในแดนเซียนสวรรค์มายา ซึ่งนางอยู่ในอันดับที่ห้า จี้เซวียนปิงอยู่ในอันดับที่หก และเฉินซีอยู่อันดับที่เจ็ด

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในเวลาไม่ถึงหนึ่งปี ศิษย์สามคนที่เพิ่งเข้าสู่เขตฝ่ายใน ได้ทำลายสถิติบนศิลาวิถีของด่านที่สามสิบเจ็ดไปจนถึงด่านที่เจ็ดสิบสองของแดนเซียนสวรรค์มายา ดังนั้นเหตุการณ์ดังกล่าวจึงสร้างความแตกตื่นในสำนักอย่างมาก แม้แต่อาจารย์และผู้อาวุโสหลายคนยังต้องเดาะลิ้นเอ่ยชมเชยอย่างไม่รู้จบ

บางคนเดาว่าถ้าเจิ่นลู่ท้าทายแดนเซียนสวรรค์มายา บางทีเขาอาจทำลายสถิติได้เช่นกัน แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ เจิ่นลู่ยังไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปในแดนเซียนสวรรค์มายาเลยสักครั้ง ดังนั้นมันจึงกลายเป็นปริศนาที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้

นอกจากเรื่องเหล่านี้แล้ว ข่าวชิ้นหนึ่งที่แพร่กระจายเมื่อเร็ว ๆ นี้ ได้กลายเป็นหัวข้อที่ทั้งสำนักให้ความสนใจมากเป็นที่สุด นั่นคือการถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนัก

ตามชื่อของมัน มันเป็นการถกวิถีเต๋า และเป็นการประลองระหว่างศิษย์ของทั้งเจ็ดสำนักศึกษา

นี่เป็นประเพณีที่สืบทอดกันมา นับตั้งแต่สำนักที่ยิ่งใหญ่ทั้งเจ็ดได้ก่อตั้ง พวกเขาจะจัดงานเช่นนี้ในทุก ๆ สองสามปี โดยทั้งเจ็ดสำนักจะผลัดกันเป็นเจ้าภาพในการจัดงาน และศิษย์ที่เข้าร่วมจะต้องเป็นศิษย์ขอบเขตเซียนทองคำที่โดดเด่นที่สุด

โดยที่งานดังกล่าวมีวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียว นั่นคือการทดสอบความแข็งแกร่งของศิษย์รุ่นใหม่ และกระตุ้นให้เหล่าศิษย์ทุ่มเทบ่มเพาะ

ทว่าเมื่อเวลาผ่านไป วัตถุประสงค์ดั้งเดิมของงานนี้ได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง และกลายเป็นสังเวียนสำหรับศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดในเจ็ดสำนักศึกษา เพื่อชิงชัยให้ได้มาซึ่งอำนาจอันสูงสุด

ถึงขนาดที่ผลลัพธ์ของงานถกวิถีเต๋าทุกครั้ง จะส่งผลต่อชื่อเสียงของสำนักศึกษาทั้งเจ็ด และเป็นที่รู้กันทั่วทั้งสี่พันเก้าร้อยทวีปของภพเซียนทั้งหมด

ซึ่งในครั้งนี้ ถึงคราวของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าที่เป็นเจ้าภาพในการจัดงานถกวิถีเต๋าของทั้งเจ็ดสำนัก

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนในอดีต เพราะมีโอกาสสูงที่การต่อสู้ระหว่างเจ็ดสุริยันอันเจิดจ้าจะปะทุขึ้นระหว่างงานถกวิถีเต๋าขอบเจ็ดสำนักครั้งนี้!

เนื่องจากตามข่าวลือ หนึ่งในเจ็ดสุริยันอันเจิดจ้าอย่างว่านเจี้ยนเซิง ซึ่งมาจากสำนักศึกษานภาไพศาล จะเข้าร่วมในการถกวิถีเต๋าในครั้งนี้ด้วย

ว่านเจี้ยนเซิง!

เขาเป็นหนึ่งในสุริยันอันเจิดจ้า ซึ่งมีชื่อเสียงเลื่องลือมาก่อนหลิงชิงอู๋ เยี่ยถัง และมู่จวินหลิน ซึ่งบรรดาสุริยันอันเจิดจ้าทั้งหก ในแง่ของชื่อเสียง คงมีแค่จั่วชิวคงกับเซวียนหยวนฉิงเฟิงเท่านั้นที่เทียบเคียงเขาได้

คนอื่น ๆ รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเมื่อสนทนาถึงเรื่องของว่านเจี้ยนเซิง เพราะในฐานะปรมาจารย์สูงสุดในเต๋าแห่งกระบี่ที่หาตัวจบยาก และยังมีข่าวลือที่กล่าวว่าการบ่มเพาะในเต๋าแห่งกระบี่ของเขาได้บรรลุถึงระดับเซียนกระบี่แล้ว!

ด้วยเหตุนี้ ตามข่าวลือในปัจจุบัน ว่านเจี้ยนเซิงจะต้องเข้าร่วมในการถกวิถีเต๋า และแน่นอนว่ามีเพียงสุริยันอันเจิดจ้าเท่านั้นที่สามารถต่อกรกับเขาได้

แต่ฉือฉางเซิงกลับมีความสุขและพอใจกับมัน ตั้งแต่เป็นอาจารย์ใหญ่ฝ่ายใน สถานที่แห่งนี้ก็กลายเป็นที่พำนักของเขามาโดยตลอด และไม่เคยเปลี่ยนแปลง

ไม่มีใครสามารถเข้าใจได้อย่างแน่ชัดว่า เหตุใดชายชราที่ดุร้ายและอารมณ์ร้อนคนนี้ถึงทำเช่นนี้ ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยบอกเหตุผลกับใครเช่นกัน สรุปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์หรือการกระทำต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับฉือฉางเซิง ล้วนมีกลิ่นอายแปลกประหลาด และเมื่อเวลาผ่านไปทุกคนก็คุ้นเคยกับมัน

ในขณะนี้ ฉือฉางเซิงกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นหน้ากระท่อม นอกจากนี้ยังมีคนอีกสองคนกำลังนั่งสบาย ๆ อยู่บนพื้นไม่ใกล้ไม่ไกล น่าแปลกที่พวกเขาคือหัวหน้าอาจารย์ฝ่ายในหวังต้าวหลูและจั่วชิวไท่อู่

“เป็นที่แน่นอนแล้วว่า พิสดารเฟิงแห่งสำนักศึกษานภาไพศาลจะพาว่านเจี้ยนเซิงมาด้วย” หวังต้าวหลูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าว “แม้ว่าการถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนัก จะเป็นงานใหญ่ที่ศิษย์รุ่นใหม่จะมาประลองฝีมือกัน ทว่าหากว่านเจี้ยนเซิงเข้าร่วมในครั้งนี้ ก็คงจะแตกต่างออกไป”

ฉือฉางเซิงหัวเราะเสียงเย็น “ยังไม่ชัดเจนอีกหรือ? ไอ้แก่พิสดารเฟิงนั่น ไม่เต็มใจที่จะยอมรับความเหนือกว่าของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋ามาโดยตลอด เห็นได้ชัดว่าการที่เขาพาเจ้าหนูนั้นมาด้วยในครั้งนี้ ก็เพื่อที่จะทำให้สำนักของเราขายหน้า”

หวังต้าวหลูถอนหายใจ “นั่นก็จริง แต่ว่านเจี้ยนเซิงเป็นเด็กหนุ่มที่ไม่ธรรมดา ปัจจุบัน หลิงชิงอู๋จากสำนักของเราได้ไปขัดเกลาตนเองที่นอกสำนัก และยังไม่กลับมาจนถึงตอนนี้ ดูท่าคงจะไม่สามารถกลับมาทันก่อนงานใหญ่ได้ ดังนั้น ในบรรดาศิษย์ที่สามารถต่อกรกับว่านเจี้ยนเซิงได้ก็มีเพียงเยี่ยถังเท่านั้น”

เมื่อกล่าวถึงจุดนี้ เขาลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวว่า “หากเปรียบเทียบกันแล้ว ข้ารู้สึกว่าเยี่ยถังด้อยกว่าว่านเจี้ยนเซิงเล็กน้อย เยี่ยถังเพิ่งบรรลุสู่ขอบเขตเซียนทองคำ แต่ว่านเจี้ยนเซิงได้สร้างชื่อให้กับตัวเองมาหลายปีแล้ว แม้ว่าเยี่ยถังจะมีความสามารถต่อกรกับเขาได้ แต่การฝึกฝนก็ยังด้อยกว่าอยู่ดี”

ฉือฉางเซิงมองไปที่หวังต้าวหลูด้วยความไม่พอใจและกล่าวว่า “แต่ข้าคิดว่าเยี่ยถังนั้นแข็งแกร่งกว่าเจ้าเด็กนั้น”

หวังต้าวหลูยิ้มอย่างขมขื่น เขารู้ว่าชายชราผู้นี้มีอารมณ์ร้ายและดื้อรั้นมากเพียงใด ดังนั้นการโต้เถียงกับคนเช่นนี้จึงเปล่าประโยชน์อย่างยิ่ง เขาจึงเปลี่ยนหัวข้อและกล่าวว่า “ตามกฎแล้ว ทุกสำนักศึกษาจะต้องส่งศิษย์ออกไปห้าคน พี่ฉือเจ้าคิดว่าเราควรส่งใครไปดี”

ครั้งนี้ฉือฉางเซิงเป็นฝ่ายขมวดคิ้ว และครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง ก่อนจะโบกมือและกล่าว “เยี่ยถัง ชิงเยี่ย เจิ่นลู่ จี้เซวียนปิง และจ้าวเมิ่งหลี”

หวังต้าวหลูตกตะลึงทันทีเมื่อได้ยินสิ่งนี้ โดยปกติแล้ว ข้าไม่สงสัยเรื่องที่เยี่ยถังจะถูกส่งออกไปเป็นตัวแทน แต่อีกสี่คนที่เหลือได้เกินความคาดหมายของเขาจริง ๆ ชิงเยี่ยเป็นคนเก็บตัวและไม่มั่นใจในตัวเอง อีกทั้งยังมีนิสัยรักสงบเสียจนออกจะดูขลาดกลัวเล็กน้อย ซึ่งตั้งแต่เข้าสู่เขตฝ่ายใน เขาไม่เคยเข้าร่วมการต่อสู้หรือประลองแม้แต่ครั้งเดียว แต่เจ้ากลับตั้งใจจะส่งเขาออกไปหรือ?

แม้ว่าเขาจะเป็นศิษย์สายตรงของเจ้า แต่นิสัยเช่นนั้นไม่เหมาะกับการต่อสู้เลยมิใช่หรือ?

นอกจากเขาแล้ว เจิ่นลู่และอีกสองคนยังเป็นศิษย์ใหม่ที่เพิ่งเข้าสู่เขตฝ่ายใน แม้ศิษย์พวกนั้นจะแสดงผลงานที่ไม่ธรรมดาในเขตฝ่ายในเมื่อไม่นานมานี้ แต่การสะสมพลังก็ยังไม่เพียงพอ เมื่อเทียบกับศิษย์อาวุโสหลายคนในเขตฝ่ายใน

แต่ตอนนี้ เจ้าตั้งใจจะส่งพวกเขาไปเป็นตัวแทนของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า เพื่อเข้าร่วมในการถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนัก? นี่มันไม่ใช่การละเล่นของเด็ก ๆ!

ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่หวังต้าวหลูยังไม่เคยกล่าวออกไป แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาจำเป็นต้องกล่าว “พี่ฉือ สำนักทั้งหกได้ประกาศแล้วว่า เฉินซีจะต้องเข้าร่วมในการถกวิถีเต๋าในครั้งนี้”