บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1321

บทที่ 1321 สถานที่แห่งความวุ่นวาย

บทที่ 1321 สถานที่แห่งความวุ่นวาย

คอของหวงหลางถูกเฉินซีจับเอาไว้ เขาดิ้นรนอย่างไร้ประโยชน์อยู่พักหนึ่ง และอดไม่ได้ที่จะร้องโหยหวนออกมา “ปล่อย! ปล่อยข้าซะ! ไอ้บัดซบ…!”

กร๊อบ!

กระดูกคอของหวงหลางแตกละเอียด ทำให้เสียงของเขาขาดห้วง คอพับไปทางด้านข้างและสิ้นใจทันที

“แม้ว่าศิลาอมตะจะล้ำค่า แต่เจ้าต้องมีปัญญารักษาชีวิตเพื่อที่จะได้ใช้มัน” เฉินซีหยิบกระเป๋าเก็บของคืนมา จากนั้นก็โยนศพหวงหลางทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ

เมื่อเห็นฉากที่โหดเหี้ยมและเด็ดขาดนี้ หลี่เปาและคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทา สีหน้าดูเคร่งเครียดขึ้นฉับพลัน ดูเหมือนเจ้าเด็กนี่จะเป็นคนโหดเหี้ยมโดยแท้จริง

“พวกเจ้าคิดจะล้างแค้น หรือจะไสหัวไปในตอนที่ยังมีโอกาส?” เฉินซีเงยหน้าขึ้น สายตาคมกริบดุจกระบี่กวาดผ่านอีกฝ่ายอย่างเย็นชา

“สหาย นี่คือเมืองคนบาป การกระทำของเจ้านับว่าเกินไปมาก!” หลี่เปาซึ่งเป็นผู้นำแค่นเสียงเย็น พลางจ้องเขม็งด้วยใบหน้าน่ากลัว

“แล้วพวกเจ้าคิดจะล้างแค้นให้เขาหรือ?” สีหน้าของเฉินซียังคงสงบเช่นเคย

ดวงตาของหลี่เปาหรี่ลง และไม่สามารถอ่านความคิดของอีกฝ่ายได้ “การฆ่าคนเป็นเรื่องที่ผิดอยู่เสมอ สหาย ทำไมเจ้าถึงไม่ทิ้งของมีค่าของเจ้าไว้ แล้วเราจะปล่อยเจ้าไป ดีหรือไม่?”

เฉินซียิ้ม “แล้วถ้าข้าไม่เห็นด้วยล่ะ”

“เจ้าไม่เห็นด้วยหรือ? เช่นนั้นพี่น้องของเราก็จะไม่เห็นด้วยเช่นกัน ข้าขอเตือนเจ้าอีกครั้ง นี่คือเมืองคนบาป เจ้าเป็นแค่ผู้มาใหม่ อย่าได้สร้างปัญหาและเอาชีวิตมาทิ้ง!” หลี่เปาเผยรอยยิ้มอันน่าสยดสยอง กลิ่นอายแห่งบาปในร่างกายพลุ่งพล่านอย่างดุเดือด

ที่ด้านหลัง เหล่าบริวารต่างหัวเราะอย่างเย็นชาไม่รู้จบ สายตาเผยให้เห็นความโหดเหี้ยมและกระหายเลือด

ในตลอดหลายปีที่พวกเขาอาศัยอยู่ในเมืองคนบาป ได้เห็นผู้มาใหม่มากมายเช่นเฉินซี ซึ่งทั้งหมดล้วนหยิ่งยโสอวดดีเป็นอย่างยิ่ง แต่ท้ายที่สุดก็ต้องตกตายเพราะความอวดดีของตน

สายตาของเฉินซีวาววับด้วยประกายแสงเย็นเฉียบและน่าสะพรึงกลัว “ข้าขอเตือนพวกเจ้าอีกครั้ง ข้าจะนับถึงสาม พวกเจ้ารีบไสหัวไปซะดีกว่า”

สิ้นสุดเสียงพูด มันก็เหมือนกับเสียงฟ้าร้องที่ดังกึกก้องจนแก้วหูแทบแตก

ครืน!

อากาศสั่นสะเทือนด้วยคลื่นเสียงที่ไร้รูปร่าง และทำให้จิตใจผู้ฟังกระสับกระส่าย ยิ่งไปกว่านั้น ใบหน้าของพวกเขายังดูเคร่งเครียด และถูกกดดันจนถอยร่นกลับไปด้วยความกลัว

“บัดซบ! เจ้าเป็นใครกัน?” เสียงของเฉินซีมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวของมหาเต๋า และมันทำให้หัวใจของหลี่เปาสั่นสะท้านจนเห็นภาพหลอน พลางก้าวถอยร่นกลับไปอย่างไม่รู้ตัว เสียงเข้มตะโกนเสียงดังน่ากลัวเพราะโมโหจากความอับอาย

“หนึ่ง!” เฉินซีไม่ตอบคำ และนับถอยหลังอย่างใจเย็น

“ทุกคนลงมือ! ฆ่าไอ้โง่บัดซบนี้ซะ!” หลี่เป่าโบกมือ เขาคำรามด้วยสีหน้าดุร้าย

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

ผู้เยี่ยมยุทธ์ของขอบเขตเซียนลึกลับกว่าสามสิบคนและผู้เยี่ยมยุทธ์ของขอบเขตเซียนทองคำจำนวนหนึ่งเข้าจู่โจมพร้อมกัน ร่างหลายร่างพุ่งใส่เฉินซีจากทุกทิศทุกทาง

“สอง!” ทันใดนั้น ร่างของเฉินซีก็หายไปในอากาศ ทำให้การโจมตีทั้งหมดพลาดเป้า

นัยน์ตาของหลี่เปาหรี่ลง ลางร้ายบังเกิดขึ้นในใจของเขา และก่อนที่จะทันได้ตอบสนอง เสียงของเฉินซีก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“สาม!”

สิ้นเสียง ร่างสูงใหญ่ก็ปรากฏกายขึ้นอีกครั้ง เสียงสะบัดแขนเสื้อดังควับ ทำให้ปราณกระบี่สังหารหลายเล่มพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ในเวลาต่อมา มันก็ได้ปกคลุมผืนฟ้าและแผ่นดินทั้งหมด ราวกับตาข่ายกระบี่ที่ถักทออย่างประณีต!

พรูด! พรูด! พรูด!

เลือดพุ่งกระฉูดประหนึ่งน้ำพุ!

ชิ้นเนื้อกระเด็นขึ้นไปบนท้องฟ้า!

ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนลึกลับกว่าสามสิบคนที่เผชิญหน้ากับการโจมตีที่รุนแรงของเฉินซี ถูกฟันจนร่างขาดสะบั้นเป็นท่อน ๆ ไม่มีโอกาสที่จะร้องโหยหวนด้วยซ้ำ เพราะปราณกระบี่นั่นเร็วและคมกริบ เหนือล้ำเกินจินตนาการ ผู้เยี่ยมยุทธ์ที่อยู่ขอบเขตเซียนลึกลับ ก็ไม่ต่างอะไรกับมดปลวกที่ไร้พลัง แล้วพวกเขาจะต้านทานเฉินซีได้อย่างไร?

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!?” หลี่เปารู้สึกหวาดกลัวอย่างสุดขีด เขาสังหารบริวารของข้าไปกว่าครึ่งด้วยกระบวนท่าเดียว? ชายคนนี้เป็นใครกันแน่?!

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ปราณกระบี่กวาดผ่านท้องฟ้าทั้งแนวนอนและแนวตั้ง ในช่วงเวลาที่หลี่เปามึนงง ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนทองคำที่ยังเหลืออยู่ ต่างก็ถูกสังหารด้วยปราณกระบี่ และมันถึงขนาดที่ดวงวิญญาณของพวกเขาถูกสับเป็นชิ้น ๆ

“บัดซบ! ข้าเหยียบหางมังกรหลับเข้าแล้ว!” ใบหน้าของหลี่เปาซีดเซียว เพราะคนที่สามารถสังหารผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนทองคำเจ็ดคนได้ในชั่วพริบตา นั่นหาได้ยากยิ่งแม้แต่ในเมืองคนบาปก็ตาม!

ทันใดนั้น หลี่เปาก็ตระหนักได้ว่า ชายตรงหน้าไม่ใช่ลูกแกะที่รอถูกเชือดเฉือน แต่เป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่ซ่อนเร้นพลังฝีมืออันน่าสะพรึงเอาไว้! แต่ตอนนี้…มันสายเกินไปที่จะเสียใจแล้ว

“ฆ่า!” ทันใดนั้น หลี่เปาหายใจเข้าลึก พลังบาปในร่างกายพุ่งสูงขึ้น เขากำหอกสีแดงเลือดไว้แน่น พร้อมกับโจมตีใส่เฉินซีอย่างดุเดือดทันที

โครม!

มิติแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ หอกพุ่งผ่านท้องฟ้าอย่างรุนแรง ประหนึ่งพายุที่โหมกระหน่ำ มันแสดงให้เห็นถึงพลังของขอบเขตเซียนทองคำขั้นสูง ซึ่งหากการโจมตีของหลี่เปาประสบความสำเร็จ แม้แต่ผู้ที่อยู่ในขอบเขตการบ่มเพาะระดับเดียวกัน ก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหลบเลี่ยงการโจมตีนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับการโจมตีนี้ ร่างของเฉินซีกลับหยุดเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน ชายหนุ่มจ้องมองหอกสีแดงเลือดที่วูบวาบอยู่ตรงหน้า และเมื่อมันอยู่ห่างจากหน้าอกเพียงสิบสองชุ่น เฉินซีก็คว้ามันอย่างง่ายดาย

โครม!

หอกสีแดงเลือดหยุดค้างอยู่กลางอากาศ ไม่สามารถขยับไปข้างหน้าแม้แต่น้อย!