บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1323

บทที่ 1323 พลังของราชันเซียน

บทที่ 1323 พลังของราชันเซียน

เมืองคนบาปเป็นสถานที่ไร้ซึ่งความสงบ เป็นที่หลบภัยของความชั่ว ระเบียบทั้งหลายพังทลาย และเหล่าวายร้ายต่างมารวมตัวกันที่นี่

มีทั้งวายร้ายที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ ส่วนใหญ่อยู่ที่ขอบเขตเซียนลึกลับ และผู้ที่มีการบ่มเพาะขอบเขตเซียนทองคำก็สามารถใช้ชีวิตอยู่ในเมืองคนบาปได้อย่างสุขสบาย

ในขณะเดียวกัน วายร้ายที่ขอบเขตเซียนปราชญ์ก็เหมือนกับเจ้าเหนือหัวในเมือง ไม่มีใครกล้าล่วงเกิน แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือตัวตนที่ขอบเขตราชันเซียนครึ่งขั้น!

ตัวอย่างเช่น ผู้เฒ่าเกออวิ๋นที่อยู่ในระยะสายตา คือการดำรงอยู่ที่ขอบเขตราชันเซียนครึ่งขั้นซึ่งมีบาปมหันต์ เขาเป็นเหมือนราชาผู้ยิ่งใหญ่ท่ามกลางเหล่าวายร้าย และดูแคลนเมืองอย่างหยิ่งยโส ซึ่งไม่มีใครกล้าขัดเจตจำนงของคนผู้นี้แม้แต่คนเดียว

…

“เพียงแค่หนึ่งชั่วยาม เจ้ากลับสังหารบุตรบุญธรรมของข้าไปสามสิบเจ็ดคน และอนุอีกเก้าคน ไอ้หนู! บังอาจยิ่งนัก!”

ผู้เฒ่าเกออวิ๋นเอามือไพล่หลัง ขณะที่ยืนอยู่กลางอากาศ และร่างกายก็แผ่แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวปกคลุมฟ้าดินอันกว้างใหญ่

ว่านเจี้ยนเซิงกระอักเลือด ยืนเผชิญหน้ากับผู้เฒ่าเกออวิ๋น สีหน้าซีดเซียวเผยท่าทางที่ไม่ยอมจำนนอยู่ในที

แม้ตนจะเป็นหนึ่งในเจ็ดสุริยันอันเจิดจ้าของภพเซียน แต่เขาก็ยังเป็นเหมือนมดเมื่อเผชิญหน้ากับตัวตนที่ขอบเขตราชันเเซียนครึ่งขั้น

ในขณะนี้ เฉินซีสังเกตเห็นอย่างชัดเจนว่า เวลาและพื้นที่บนถนนดูเหมือนจะถูกแช่แข็ง ฉากในระยะสายตาก็ดูคล้ายหยุดนิ่ง

นี่คืออานุภาพของราชันเซียนครึ่งขั้นหรือ?

เฉินซีพลันตกตะลึง และรู้สึกกังวลต่อว่านเจียนเฉิง เนื่องจากพื้นที่ถูกจำกัด แล้วเขาจะหลบหนีไปจากราชันเซียนครึ่งขั้นได้อย่างไร?

ว่านเจี้ยนเซิงย่อมไม่อาจขยับเขยื้อนได้อย่างอิสระ เหมือนแมลงที่ติดใยแมงมุม ปลาที่ถูกแช่แข็งอยู่ใต้ธารน้ำแข็ง แม้แต่กะพริบตาก็ไม่อาจทำได้

ดูเหมือนคนผู้นั้นจะเป็นลูกแกะที่รอถูกเชือด และมันทำให้หัวใจของเฉินซีบีบรัด

ส่วนเรื่องที่ว่านเจี้ยนเซิงสังหารบุตรบุญธรรมสามสิบเจ็ดคนและอนุเก้าคนของผู้เฒ่าเกออวิ๋นนั้น เฉินซีไม่สนใจแม้แต่น้อย

เพราะตนมั่นใจว่า ว่านเจี้ยนเซิงจะไม่สังหารผู้บริสุทธิ์อย่างแน่นอน

“ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนขัดขืน หากเจ้าสามารถหลบหนีภายใต้อิทธิพลของกฎแห่งมิติของข้าได้ ข้าคนนี้จะเป็นฝ่ายปลิดชีพตนเอง!” ผู้เฒ่าเกออวิ๋นกล่าวอย่างไม่แยแส และจ้องว่านเจี้ยนเซิงเขม็ง โดยเผยให้เห็นถึงความเหนือกว่า ประหนึ่งกำลังจ้องมองนักโทษที่ถูกตัดสินโทษตาย

โดยเฉพาะน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการควบคุมและความมั่นใจอย่างสมบูรณ์ ทำให้ผู้คนในบริเวณใกล้เคียงรู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น นี่คือพลังของราชันเซียนครึ่งขั้น ทำให้แม้แต่วิญญาณยังต้องหวาดกลัว

“เขาเป็นสหายเจ้าหรือ?” ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบงัน กังวล และกดดัน จู่ ๆ เตียนเตี้ยนก็กล่าวขึ้น พลางมองเฉินซี เสียงของนางชัดเจนและไพเราะดุจฤดูใบไม้ผลิที่ส่งเสียงหวานหู

ทุกคนต่างตกตะลึง เพราะไม่คิดว่าจะมีผู้ใดกล้ากล่าวในเวลาเช่นนี้

ผู้เฒ่าเกออวิ๋นที่ยืนอยู่กลางอากาศก็ตกตะลึงเช่นกัน และก็หันศีรษะอย่างรวดเร็ว แววตาประหนึ่งสายฟ้าสีดำสองสายจ้องมองเตียนเตี้ยนอย่างเย็นชา

เตียนเตี้ยนดูคล้ายกับไม่ได้สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น และท่าทางยังคงนิ่งสงบ

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ผู้เฒ่าเกออวิ๋นจึงขมวดคิ้วฉับ

“ใช่” เฉินซีพยักหน้า

หลังจากนั้น เตียนเตี้ยนก็แย้มยิ้ม ริมฝีปากสีแดงและชุ่มชื้นโค้งเป็นรอยยิ้มอ่อนหวาน “แล้วไยถึงไม่กล่าวตั้งแต่แรกเล่า”

ทันทีที่สิ้นคำ นางก็เคาะเบา ๆ ไปที่ความว่างเปล่าตรงหน้า

กริ้ง!

เสียงใสและไพเราะที่ฟังเหมือนกระจกแตกดังขึ้น มันค่อย ๆ ดังขึ้นจนดังลั่น และท้ายที่สุดก็ดังก้องเหมือนคลื่นพายุที่กวาดไปทั่วฟ้าดิน

หลังจากนั้น เฉินซีสังเกตเห็นด้วยความตกใจว่า สิ่งที่อยู่ในระยะสายตาของเขา ดูคล้ายกระจกที่ถูกกระแทกจนแตกร้าว รอยแตกนับไม่ถ้วนแผ่ซ่านประหนึ่งใยแมงมุม และแพร่กระจายไปยังบริเวณโดยรอบอย่างรวดเร็ว

ครืน!

ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของฝูงชน ฟ้าดินดูเหมือนแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ และพลังห้วงมิติอันไร้ขอบเขตก็ส่งเสียงดังก้องอย่างไม่มีสิ้นสุดดุจคลื่นพายุ

เสียงอุทานด้วยความตกใจดังก้อง บริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยความแตกตื่น

ในยามนี้ แม้แต่นัยน์ตาของเฉินซีก็หดตัว และรู้สึกถึงความกลัวสุดจะพรรณนา ด้วยสติปัญญาอันชาญฉลาด ชายหนุ่มสามารถแยกแยะได้ว่า ฟ้าดินที่พังทลายนั้น เป็นเพราะพลังห้วงมิติถูกทำลายจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ!

“เจ้า…เป็นใครกันแน่…” ท่ามกลางการทำลายล้าง เสียงของผู้อาวุโสเกอวิ๋นที่ตกตะลึงและโมโหสุดขีดก็ดังขึ้น ท่าทางดูโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างยิ่ง ทว่าน้ำเสียงกลับเจือกระแสหวาดกลัวที่ไม่อาจอธิบายได้

แต่หลังจากนั้น เสียงของเขาก็หยุดกะทันหัน

บางทีโลกทั้งใบอาจตกอยู่ในสภาวะหยุดนิ่งก็เป็นได้ พื้นที่ เวลา ฝุ่น แสง เสียง แมลงสีแดงเลือดที่มุมกำแพง ผู้คนในภัตตาคาร… ดูเหมือนทุกอย่างถูกแช่แข็ง!

รวมถึงผู้เฒ่าเกออวิ๋น ชายชรายืนค้างอยู่กลางอากาศเหมือนรูปปั้น และไม่ขยับใด ๆ ใบหน้ายังคงมีท่าทางตกใจและโกรธเกรี้ยว

ตนเป็นถึงราชันเซียนครึ่งขั้น!

แต่ในยามนี้ กลับไม่สามารถขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย เหตุการณ์นี้น่าตกตะลึง และไม่อาจจินตนาการได้อย่างแท้จริง

เฉินซีก็ตกตะลึงในใจเช่นกัน เพราะในขณะที่สรรพสิ่งรอบกายหยุดนิ่ง แต่เขายังขยับเขยื้อนได้!