บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1341

บทที่ 1341 ข้อจำกัดของราชาสัประยุทธ์

บทที่ 1341 ข้อจำกัดของราชาสัประยุทธ์

ทันทีที่เซียงหลิวหลีกล่าวเช่นนี้ แม้แต่เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อย

จากความรู้อันจำกัด ชายหนุ่มก็พอจะอนุมานได้ว่า วิธีบรรลุเต๋าและกลายเป็นเทพที่ราชันเซียนเหล่านี้ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อตามหานั้น มันถูกซ่อนอยู่บนเทวาคารบรรลุเทพ

ตอนนี้หากนิกายอำนาจเทวะได้มันไปก่อน ผลที่ตามมาก็คงไม่สามารถจินตนาการได้

อี้หรานเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า “เป็นเช่นนั้น”

เมื่อพวกเขาได้รับคำตอบที่ชัดเจน หัวใจของสืออวี๋และคนอื่น ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะดิ่งลง ทั้งยังรู้สึกถึงความร้อนรนในใจ

“เราไม่อาจชักช้าต่อไปได้แล้ว รีบออกเดินทางกันเถอะ” เซียงหลิวหลีกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

“ตกลง!” โดยไม่ไตร่ตรองใด ๆ สืออวี๋ เตียนเตี้ยนและมหาปราชญ์ย่ำสวรรค์ตอบรับคำพร้อมกัน

สำหรับเฉินซี ทำได้เพียงเดินตามต้อย ๆ ไม่ออกความเห็นใด ๆ

“ช้าก่อน” อี้หรานเฟิงรีบกล่าว “ก่อนหน้านี้ เรากำลังหารือที่จะร่วมมือกันเพื่อเข้าสู่ตำหนักบรรลุเทพ ถ้าพวกเจ้าไม่ว่าอะไร ไยไม่มาร่วมมือกันเล่า?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็เห็นพ้องต้องกัน

“ใช่แล้ว ตำหนักบรรลุเทพถูกปกคลุมด้วยข้อจำกัดของเหล่าทวยเทพอย่างแน่นหนา ทั้งยังเต็มไปด้วยอันตรายมากมายนับไม่ถ้วน มีเพียงแต่ต้องร่วมมือกัน จึงจะสามารถจัดการกับอันตรายเหล่านี้ได้”

“ตำหนักแห่งนี้คือการทดสอบเพื่อกลายเป็นเทพ มีอันตรายอยู่ทุกฝีก้าว ซึ่งมีโอกาสรอดชีวิตเพียงน้อยนิดเท่านั้น ดังนั้นไม่ควรผลีผลาม ร่วมมือกับพวกเรา วางแผนกันก่อนแล้วค่อยออกเดินทาง พวกเจ้าว่าอย่างไร”

สืออวี๋กวาดสายตามองกลุ่มของตน จากนั้นก็ส่ายศีรษะและปฏิเสธในท้ายที่สุด “ไม่ดีกว่า เมื่อเทียบกับอันตรายภายในตำหนักแล้ว ศัตรูที่แสร้งว่าเป็นมิตรน่ากลัวกว่าเยอะ”

ทันทีที่สิ้นคำ เขาก็นำเซียงหลิวหลี เตียนเตี้ยน มหาปราชญ์ย่ำสวรรค์และเฉินซีก้าวเข้าไปในประตูตำหนัก และหายตัวไปทันที

“นี่เขาหมายถึงอะไร?”

“เป็นไปได้ว่าเขาอาจสงสัยเรา”

เมื่อได้ยินการปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาของสืออวี๋ ใบหน้าของพวกเขาพลันหมองลง และรู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง

มีเพียงอี้หรานเฟิงที่กล่าวอย่างใจเย็น “เขาไม่ผิดหรอก แม้เราจะไม่มีเจตนาร้ายต่อผู้อื่น แต่เราก็ต้องระมัดระวังตัว”

คนอื่น ๆ ต่างส่งเสียงฮึดฮัด เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นด้วยกับอี้หรานเฟิง

“อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องดีที่พวกเขานำไปก่อน และอาจบังเอิญชี้นำเส้นทางปลอดภัยให้เราได้” จู่ ๆ อี้หรานเฟิง ก็เปลี่ยนหัวข้อและหัวเราะเบา ๆ

คนอื่น ๆ พลันเข้าใจทันที “ใช่แล้ว หากให้พวกสืออวี๋นำไปเช่นนี้ ตอนที่เผชิญกับอันตราย เราก็สามารถใช้พวกมันเป็นโล่กำบังได้”

หนึ่งในนั้นอดไม่ได้ที่จะกล่าว “เช่นนั้น เรารีบออกเดินทางกันเถอะ”

“ใช่ หากเราช้าลงหนึ่งก้าว เกรงว่าแม้พวกเราจะสามารถเข้าไปเทวาคารบรรลุเทพได้ แต่เคล็ดวิชาลับในการเป็นเทพก็จะถูกคนอื่นแย่งไป!” อีกคนกล่าวขึ้น

อี้หรานเฟิงพยักหน้ารับ จากนั้นก็เดินไปที่ตำหนัก

ในขณะที่คนอื่น ๆ ก็รีบตามไป

ซุนอู๋เหิ่นติดตามอยู่ทางด้านหลังสุด เขาจ้องมองที่แผ่นหลังของอี้หรานเฟิง ครุ่นคิดบางอย่าง …ไยข้าถึงรู้สึกว่าคนผู้นี้กำลังรอให้ มหาปราชญ์ย่ำสวรรค์และคนอื่น ๆ ปรากฏตัวกันนะ

แต่สุดท้ายก็สลัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไป

โถงบรรลุเทพเต็มไปด้วยจิตสังหาร ดังนั้นจึงไม่อาจปล่อยให้ความคิดฟุ้งซ่านได้

…

เมื่อเข้าไปในตำหนักบรรลุเทพ แสงสว่างไสวและเจิดจรัสก็ส่องกระทบดวงตาจนพร่ามัว จนสายตากลับมาแจ่มชัด เฉินซีก็ตกตะลึงในใจอย่างมาก!

เพราะมันมีโลกใบใหญ่ภายในตำหนักบรรลุเทพ!

โลกใบนี้มีภูเขา ทะเลสาบ ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ… ในขณะนี้ พวกเขากำลังยืนอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันกว้างใหญ่ และกำลังมองลงไปยังโลกอันไร้ขอบเขต

พวกเขาเห็นอย่างชัดเจนว่า มีเส้นทางหินปูนทอดยาวอยู่ใจกลางโลก เริ่มต้นจากใต้ฝ่าเท้าของพวกตน และขยายออกไปอย่างไร้ขอบเขต

“ศิลารากฐานมหาเต๋า!” สืออวี๋จำเส้นทางนี้ได้ “พวกเจ้าต้องระวัง เมื่อเราย่างกรายสู่เส้นทางนี้แล้ว เราต้องเผชิญกับอันตรายและจิตสังหารมากมาย ดังนั้นจึงไม่อาจประมาทเลินเล่อได้”

โอม!

ศิลาเบญจรงค์เปล่งประกายด้วยแสงหลากสี มันพาพวกเขาไปถึงเส้นทางหินปูนที่เรียกว่า ‘ศิลารากฐานมหาเต๋า’

ทันทีที่เหยียบย่ำลงไป สายตาของเขาก็ถูกดึงดูดด้วยเส้นทางหินปูนส่วนหนึ่ง

มีรอยเท้าประทับลึกอยู่บนเส้นทางหินปูน มันดูธรรมดา แต่เมื่อเฉินซีกวาดตามอง เขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัว คมกริบและเปี่ยมอำนาจสังหารประหนึ่งดาบ แผ่ซ่านออกมาจากรอยเท้านั้น

ต้องเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์เช่นใดถึงสามารถประทับรอยเท้าไว้ภายในตำหนักบรรลุเทพแห่งนี้ได้

น่าเสียดายที่ครั้งนี้เฉินซีเดาผิด

ความหมายที่อยู่เบื้องหลังรอยเท้านี้ ไม่ได้พิสูจน์ถึงความแข็งแกร่ง และแสดงให้เห็นว่าราชันเซียนได้เสียชีวิตอยู่ที่นี่ทันทีที่ก้าวเข้าสู่ตำหนักบรรลุเทพ!