บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1343

บทที่ 1343 ข้อจำกัดอสรพิษจ้าววิญญาณ

บทที่ 1343 ข้อจำกัดอสรพิษจ้าววิญญาณ

ศิลารากฐานมหาเต๋า

นี่คือชื่อที่สืออวี๋และคนอื่น ๆ เรียกถนนศิลาที่อยู่ตรงหน้า

ตามตำนาน มีข่าวลือว่าถนนนี้มีข้อจำกัดทวยเทพอยู่ถึงสามสิบหกชั้น และข้อจำกัดทุกประการต่างแฝงจิตสังหารและอันตรายที่แตกต่างกันเอาไว้ ซึ่งยากต่อการเอาชนะอย่างยิ่ง

ตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์จนถึงตอนนี้ ราชันเซียนจำนวนนับไม่ถ้วนได้ก้าวเท้าไปตามเส้นทางนี้ แต่กลับมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เดินผ่านไปได้ ในขณะที่ส่วนที่เหลือล้วนตกตายอยู่ที่นี่

พวกเขาตกอยู่ในข้อจำกัดและติดอยู่ภายในนั้นทั้งเป็น หรือไม่ก็ถูกข้อจำกัดบดขยี้จนตาย

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าสถานที่แห่งนี้จะอันตรายเพียงใด มันก็ยังไม่สามารถหยุดเหล่าราชันเซียนไม่ให้ก้าวเข้ามาได้ เพราะเทวาคารบรรลุเทพนั้นอยู่ที่ปลายสุดของถนนศิลาเส้นนี้

บนเทวาคารบรรลุเทพ ก็ได้ซ่อนเคล็ดลับในการบรรลุเต๋าและกลายเป็นเทพไว้!

เฉินซีไม่ได้รับรู้เรื่องนี้แต่อย่างใด

คำถามนับไม่ถ้วนเกิดขึ้นในใจของเขา ขณะมองไปยังทางเดินหิน

สิ่งที่เขาเพิ่งประสบภายใต้ข้อจำกัดราชันยุทธ์ก่อนหน้านี้ น่าเหลือเชื่อเกินไป การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลาก ไม่เพียงทำให้มองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของข้อจำกัดราชันยุทธ์เท่านั้น แต่ยังทำให้ได้รับผลประโยชน์พิเศษมากมายอีกด้วย

ด้วยระยะเวลาสั้น ๆ เพียงไม่ถึงไม่ถึงหนึ่งก้านธูป เขาก็ควบรวมตราศักดิ์สิทธิ์แห่งนิจกาล ตราศักดิ์สิทธิ์ไท่จี๋ และตราศักดิ์สิทธิ์เกิดดับได้สำเร็จ!

ยิ่งไปกว่านั้น แต่ละอันยังเป็นตราศักดิ์สิทธิ์สูงสุดที่หายากอย่างยิ่งอีกด้วย

เช่น ตราศักดิ์สิทธิ์แห่งนิจกาลนั้นที่มีความลึกลับของมหาเต๋าหายากอย่าง นิรันดร์ รังสรรค์ และกลืนกินอยู่

หรือ ตราศักดิ์สิทธิ์ไท่จี๋ที่บรรจุกฎของมหาเต๋าแห่งแสง ความมืดกับหยินและหยางไว้

หากจะกล่าวว่าตราศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองเกือบทำให้เฉินซีสติหลุดไปแล้ว ดังนั้นก็พูดได้ว่า ตราศักดิ์สิทธิ์เกิดดับนี้ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่าจริง ๆ

ท้ายที่สุดแล้ว ตราศักดิ์สิทธิ์นี้ถูกควบแน่นมาจากกฎมหาเต๋าแห่งโลกใต้พิภพ มหาเต๋าแห่งปารมิตา และการลืมเลือน ทั้งยังเกี่ยวข้องกับความลึกซึ้งของการเกิดใหม่ เดิมทีเฉินซีไม่ได้ตั้งใจจะใช้กฎมหาเต๋าทั้งสองนี้เลย แต่ใครจะคิดกันว่า ยามนี้เขากลับบังเอิญควบรวมพวกมันได้สำเร็จ

สิ่งเดียวที่ทำให้เฉินซีรู้สึกสบายใจก็คือเขาไม่ได้เข้าใจมหาเต๋าแห่งจุดจบ มิฉะนั้นหากมันควบแน่นไปด้วย มันย่อมเปล่งรัศมีของ ‘สังสารวัฏ’ ออกมาอย่างแน่นอน นั่นเป็นข้อห้ามที่ยิ่งใหญ่ และเมื่อเป็นเช่นนั้น ผลลัพธ์ที่ตามมาย่อมเกินจินตนาการ

นอกจากนี้ พลังของยันต์อักขระในข้อจำกัดราชันยุทธ์เองก็ทำให้เฉินซีตกใจเช่นกัน พวกมันทำให้เฉินซีมองเห็นและเข้าใจวิธีการ ‘หลอมรวมเต๋า’ ที่สามารถเข้าใจได้เมื่อเข้าสู่ขอบเขตเซียนปราชญ์เท่านั้น

เฉินซีมั่นใจมากว่าเมื่อก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนปราชญ์แล้ว เขาจะสามารถหลอมรวมเต๋าได้อย่างราบรื่นโดยอาศัยความเข้าใจที่ได้รับที่นี่ ทำให้สร้างกฎปราชญ์เต๋าของตนเองได้

ทั้งหมดนี้เกิดจากชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลาก!

สิ่งนี้ยังทำให้เฉินซีตระหนักได้มากยิ่งขึ้นว่าชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลากนี้ ย่อมมีความเกี่ยวข้องกับภูมิภาคบรรลุเทพอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นคงจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ชิ้นส่วนแผนภาพจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องจนทำให้เขาประหลาดใจเช่นนี้

“น่าแปลก ข้อจำกัดราชันยุทธ์จัดการง่ายเช่นนี้เลยหรือ? เดิมทีข้าคิดว่า แม้เราสี่คนจะร่วมมือกันก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการมันลงในระยะเวลาสั้น ๆ แต่มันกลับง่ายดายยิ่งนัก” มหาปราชญ์ย่ำสวรรค์กล่าวเสียงดังอย่างสับสน

“ไม่ดีหรือที่ข้อกำจัดราชันยุทธ์อ่อนแอ?” เตียนเตี้ยนอดไม่ได้ที่จะกลอกตา

ที่จริงแล้ว นางเองก็รู้สึกว่ามันแปลกเช่นกัน ตอนที่พวกเขาสังหารราชันยุทธ์ในสนามรบโบราณเมื่อครู่ มันง่ายดายเกินไปจริง ๆ ราวกับความแข็งแกร่งของราชันยุทธ์ถูกดึงออกไปจนหมด เหลือเพียงเปลือกนอกเท่านั้น

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของเฉินซีก็สั่นไหว และหันมาครุ่นคิดกับตัวเอง ‘เนื่องจากทุกสิ่งในสนามรบโบราณถูกสร้างขึ้นจากข้อจำกัดของทวยเทพ เช่นนั้นราชันยุทธ์ย่อมไม่ใช่ข้อยกเว้น หรือเป็นเพราะชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลากดึงยันต์อักขระเข้าสู่ร่างกายของข้า ทำให้ความแข็งแกร่งของราชันยุทธ์พวกนั้นอ่อนแอลง?’

แม้จะไม่สามารถยืนยันข้อสงสัยนี้ได้ แต่เขาก็รู้สึกได้ราง ๆ ว่าเรื่องนี้คือความจริง

“เอาละ ๆ เรารีบออกเดินทางกันเถอะ” สืออวี๋พูดในขณะที่สีหน้าเริ่มจริงจัง เขาครอบทุกคนด้วยศิลาเบญจรงค์ก่อนที่จะก้าวขึ้นไปบนทางเดินหิน

มันดูเหมือนจะเป็นขั้นตอนง่าย ๆ แต่ความจริงแล้วมันกลับให้ความรู้สึกเหมือนข้ามพื้นที่มากมายไปในชั่วพริบตา สวรรค์และปฐพีสับเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว

ลมที่โหมกระหน่ำส่งเสียงกรีดร้องอย่างรุนแรง ในขณะที่คลื่นพายุซัดสาดเข้ามาอย่างเกรี้ยวกราด

โครม!

คลื่นน้ำทะเลเหม็นหืนคลื่นคาว ลูกแล้วลูกเล่ากลายเป็นคลื่นพายุที่ซัดเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

นี่คือทะเลไร้ขอบเขต ลมหนาวเสียดกระดูกพัดผ่านผิวทะเลสีดำ เลือดสีแดงเข้มที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวโลหิตกำลังลอยปนอยู่ในน้ำทะเลหนาแน่นจนสามารถเห็นได้

ทันทีที่สืออวี๋และคนอื่น ๆ ปรากฏตัว เสียงคำรามของสัตว์ร้ายดังสะเทือนสวรรค์ก็ปะทุขึ้นจากทะเลอันห่างไกล ราวกับฟ้าร้องคำรามที่สะท้อนไปทุกทิศทาง

งูเก้าหัวจำนวนมากดุจภูเขาสูงตระหง่านพุ่งขึ้นมาจากทะเล ร่างกายของพวกมันประหนึ่งแผ่นดินทรงประหลาด บิดเบี้ยวพันกันไปมาลอยอยู่บนคลื่นทะเล ทั้งยังเต็มไปด้วยรัศมีชั่วร้ายที่น่าหวาดกลัวและกระหายเลือด

นอกจากนี้ ที่ปลายสุดของกลุ่มงูเก้าหัว มีร่างสูงกว่าร้อยจั้งปลดปล่อยรัศมีที่สะพรึงอย่างยิ่งออกมา ผิวหนังของมันเป็นสีเขียวเข้มและมีเกล็ดปกคลุมไปทั่ว มันมีหัวงูขนาดมหึมาและดวงตาสีแดงเลือดที่ส่องแสงสว่างไปทั่วราวกับโคมไฟ

ข้อจำกัดอสรพิษจ้าววิญญาณ!

อสรพิษเก้าเศียร!

มหาเทพอสูรอสรพิษจ้าววิญญาณ!

ทันใดนั้น สีหน้าของสืออวี๋และคนอื่น ๆ ก็เคร่งเครียดขึ้นฉับพลัน

เป็นที่รับรู้กันโดยทั่วอยู่แล้ว ว่างูเก้าหัวนั้นเป็นสัตว์บรรพกาลที่เข้าใจพลังของมหาเต๋าทั้งเก้าแต่กำเนิด พวกมันสามารถควบคุมลม สายฟ้า น้ำ และเมฆา ทั้งยังมีความศักดิ์สิทธิ์ที่แทบจะไร้ที่ติ

ทั้งหมดนี้อาจดูเรียบง่าย แต่จริง ๆ แล้ว การเปลี่ยนแปลงมากเกินไปที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ ทำให้เฉินซีไม่มีเวลาที่จะเข้าใจในรายละเอียดมากนัก

ทุกอย่างเกิดขึ้นเหมือนกับในข้อจำกัดราชันยุทธ์ ราวกับภาพฝัน ทำให้เฉินซีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อ จนได้แต่ยืนตะลึงในจุดนั้นราวกับว่าถูกครอบงำ

การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นเร็วมากจนไม่มีโอกาสแปลกใจหรือรู้สึกประหลาดใจเลยด้วยซ้ำ

ในทันทีที่เฉินซีเชี่ยวชาญตราศักดิ์สิทธิ์เบญจธาตุ เสียงที่ดูประหลาดใจก็ดังก้องขึ้นในหู

“เกิดอะไรขึ้น?”

“อ่อนแอ! อ่อนแอเกินไปจริง ๆ!”

“เพียงไม่ถึงหนึ่งถ้วยชา แต่ข้อจำกัดอสรพิษจ้าววิญญาณนี้กลับดูจะอ่อนแอลงอย่างมาก…”

พร้อมกับเสียงสนทนานี้ เฉินซีก็กลับมามีสติทันที เขากลับมาที่ทางเดินหินอีกครั้ง

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป!

ตั้งแต่ต้นจนจบผ่านไปไม่ถึงหนึ่งก้านธูปด้วยซ้ำ

จนถึงตอนนี้สืออวี๋และคนอื่น ๆ ยังไม่กล้าเชื่อเลยว่า พวกเขาจะสามารถสังหารมหาเทพอสูรอสรพิษจ้าววิญญาณลงได้อย่างง่ายดาย และผ่านข้อจำกัดขั้นสองของทวยเทพมาจริง ๆ

เกิดอะไรขึ้น?

สืออวี๋และคนอื่น ๆ ไม่ได้รีบเร่งที่จะก้าวไปข้างหน้า และเริ่มไตร่ตรองอย่างรอบคอบแทน เพราะเรื่องนี้แปลกเกินไป จนทำให้เกิดความกังวลในใจเล็กน้อย

มีเพียงเฉินซีเท่านั้นที่รู้ว่า ทั้งหมดนี้เป็นผลมาจากชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลาก ทว่าเขาไม่รู้ว่าจะอธิบายให้ทั้งสี่คนฟังอย่างไร

หรือจะบอกว่าข้อจำกัดอสรพิษจ้าววิญญาณนั้นอ่อนแอลง เพราะเขาอยู่เพียงขอบเขตเซียนทองคำ?

ขืนพูดออกไปมีหวังพวกเขาคงคิดว่าข้าวิปลาสแน่…

ดังนั้นในขณะนี้ เฉินซีจึงทำได้เพียงมองดูอย่างไม่ใส่ใจและเก็บเกี่ยวผลประโยชน์อย่างเงียบ ๆ

ในเวลาเดียวกัน ซุ่ยเหรินถิงและเจี้ยงหลิงเซียว ก็ก้าวออกมาจากข้อจำกัดของทวยเทพขั้นที่สามสิบสี่ร่างทั้งสองอยู่ในสภาพที่น่าอายเล็กน้อย สีหน้าเองก็ดูซีดเซียว เห็นได้ชัดว่าเพิ่งประสบกับการต่อสู้ที่ยากลำบากมา

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเดินออกจากข้อจำกัด ทั้งคู่ก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก ความผ่อนคลายปรากฏบนใบหน้าของพวกเขาเลือนราง

“ศิษย์น้องเจี้ยง รีบฟื้นฟูความแข็งแกร่งของเจ้าเถิด เราต้องผ่านข้อจำกัดอีกเพียงสองข้อเท่านั้นแล้วเราจะเป็นคนแรกที่ไปถึงเทวาคารบรรลุเทพ เมื่อถึงเวลานั้นทักษะลับในการบรรลุเต๋าและกลายเป็นเทพก็จะเป็นของเรา!”

ซุ่ยเหรินถิงหันกลับไปมองปลายทางเดินหินที่อยู่ไกล ๆ ด้วยสายตาเย็นชา “ส่วนคนอื่น ๆ ฮึ่ม! พวกมันจะไม่ได้ออกจากภูมิภาคบรรลุเทพนี้… ไปแบบยังมีชีวิต!”