บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1396

บทที่ 1396 พลังภพอดีต

บทที่ 1396 พลังภพอดีต

หุ่นเชิดศึกภพอดีตนั้นเก่งกล้าสามารถอย่างน่าเหลือเชื่อ!

ท่ามกลางแสงสีเลือดและรอยแยกมิติที่ปกคลุมฟ้า มันถือหอกโลหิตไว้ด้วยท่าทางน่ากลัว ทุกการโจมตีมาพร้อมกับแสงเรืองสีโลหิต ที่เต็มไปด้วยพลังงานเลือดกรุ่นร้อน เหมือนราชันโลหิตแห่งแดนชำระเจ้าของกลิ่นอายดุดัน

ตู้ม!

แค่การโจมตีธรรมดาก็สามารถถล่มฟ้าให้แหลกเป็นเสี่ยง มีพลานุภาพมหาศาล

ทำให้หลิงชิงอู๋ถึงกับเผยสีหน้าเคร่งขรึม กระทั่งนางยังรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาล

แต่พอมองไปทางเฉินซี เขากลับสามารถต่อกรกับหุ่นเชิดศึกได้อย่างสูสี!

การต่อสู้ของทั้งสองนั้นซัดท่าปะทะกันนับพันกระบวนท่าในพริบตา เหมือนสายฟ้ากำลังซัดใส่กัน ทุกการปะทะปลดปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์สว่างจ้าพร่างพราวบนฟ้ามืด

นับเป็นการต่อสู้ขั้นสุดของเซียนปราชญ์โดยแท้!

“กงล้อโลหิต สะบั้น!” หุ่นเชิดศึกตะโกนขึ้น หอกโลหิตพลันพุ่งกรีดอากาศออกไปพร้อมกับกลิ่นอายฆ่าฟัน เหตุการณ์หอกสีโลหิตกระจายเต็มฟ้าดิน ก่อนมันจะเปลี่ยนเป็นกงล้อโลหิตห่มฟ้าแล้วซัดลงใส่เฉินซี

นัยน์ตาคมปลาบส่องประกายเมื่อรับมือกันโจมตีนี้ ร่างสูงใหญ่แผ่แสงเรืองรอง จากนั้นพายุโหมกระหน่ำจำนวนมากที่พุ่งขึ้นฟ้าก็กลั่นขึ้นรูป มันผสานเข้ากับกระบี่นภาม่วงในมือเขา ก่อนจะซัดลงมา

มองจากไกล ๆ ก็คล้ายกับลมและสายฟ้าโบราณผสานเข้ากับกระบี่ของเฉินซี อำนาจหมายทำลายล้างโลกา!

“ระเบิด!” เฉินซีคำรามลั่น สายฟ้าและพายุลั่นครืน ก่อนพุ่งออกจากกระบี่นภาม่วงจนใต้หล้าสลาย ทำลายห้วงมิติ และซัดท้องนภาจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ

ตู้ม!

กระบี่ปะทะเข้ากับหอก เกิดเป็นแสงสว่างจ้าดีดออกมารอบทิศทาง เต็มไปด้วยพลังทำลายล้าง ฟ้าดินโหยหวน คร่ำครวญ ใกล้จะแตกสลายเต็มที

เหตุการณ์นี้ทำให้หลิงชิงอู๋และเยี่ยถังขนลุกซู่ พวกเขากระโดดหลบพลังที่ดีดออกมาจากแรงปะทะ หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในโลกภายนอก ก็คงกลายเป็นภัยครั้งใหญ่ได้ทีเดียว

เคราะห์ดีที่ไม่นานมันก็สงบลง

เพราะตอนนี้เฉินซีมาปรากฏอยู่ตรงหน้าหุ่นเชิดศึก ก่อนจะเงื้อกระบี่ขึ้นโจมตี มันมาพร้อมกับแรงลมและสายฟ้าที่ทำลายหุ่นเชิดศึกได้ในกระบวนท่าเดียว

ตู้ม!

หุ่นเชิดศึกภพอดีตแตกสลายเหมือนหุ่นแก้ว กลายเป็นหยาดเลือดกระจายไปทั่วฟ้า

ตอนนี้หลิงชิงอู๋และเยี่ยถังถึงได้ถอนหายใจโล่งอกออกมา

ทว่าฉินซียังคงยืนอยู่กลางอากาศพร้อมกระบี่นภาม่วงในมือ ผมสีดำขลับพลิ้วไสว หว่างคิ้วยังคงความเคร่งเครียดเอาไว้ สายตาเย็นชาดั่งสายฟ้าเยือกเย็น จ้องกองเลือดที่ลอยอยู่ไกล ๆ ไม่วางตา

การโจมตีเมื่อครู่เหมือนจะจัดการหุ่นเชิดไปได้แล้ว แต่ชายหนุ่มรู้ว่าอีกไม่นานมันก็คงคืนชีพขึ้นมาจากกองเลือดนั้น อีกทั้งยังจะแกร่งขึ้นกว่าเดิมด้วย!

เรื่องนี้เขาตรวจจากในแผ่นหยกมาแล้ว ดังนั้นมันต้องเกิดขึ้นแน่นอน

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เฉินซีจึงไม่คิดว่ากระบวนท่าเมื่อครู่จะสามารถจัดการศัตรูได้อย่างอยู่หมัด

ฟึบ! ฟึบ!

และแน่นอนว่าในช่วงระยะไม่กี่ลมหายใจ หุ่นเชิดศึกภพอดีตก็ก่อร่างขึ้นมาจากกองเลือดอีกครั้ง ทั่วร่างมันเต็มไปด้วยแสงสีเลือดส่องเรือง ตาแดงก่ำสีแดงจัดไร้อารมณ์ดูเยือกเย็น อีกทั้งกลิ่นอายยังทรงพลังกว่าเดิม!

“หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เฉินซีคงได้แพ้แน่…” เห็นดังนั้น เยี่ยถังที่เพิ่งรู้สึกวางใจไปก็อยู่ไม่สุขอีกครั้ง ความเป็นห่วงฉายชัดอยู่บนใบหน้า ก่อนหน้านี้หุ่นเชิดศึกภพอดีตก็แกร่งอยู่แล้ว ตอนนี้ยังแกร่งขึ้นกว่าเดิม หากปล่อยให้เป็นแบบนี้แล้วเฉินซีจะมีโอกาสชนะได้อย่างไร?

“ทำไมเราไม่… ลองโจมตีมันพร้อมกันล่ะ?” หลิงชิงอู๋พลันเสนอขึ้นมาอย่างใจกล้า

แต่พูดจบ เยี่ยถังก็ปัดมันทิ้งทันที “หากทำไป ถึงเอาชนะหุ่นเชิดศึกภพอดีตได้ แต่ก็เอามรดกจักรพรรดิเต๋ามาไม่ได้!”

“หรือเราต้องปล่อยให้เป็นเช่นนี้โดยทำอะไรไม่ได้ต่อไปอย่างนั้นหรือ?” หลิงชิงอู๋ขมวดคิ้วแน่นแล้วเอ่ยเสียงไม่พอใจเล็กน้อยขึ้น

เยี่ยถังสูดลมหายใจเข้าลึก “ตอนนี้เราทำได้แค่นี้ ข้าเชื่อว่าเฉินซีคงรู้ความหนักเบาของสถานการณ์แล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะหาจุดอ่อนของหุ่นเชิดศึกภพอดีตอยู่ก็ได้!”

…

เป็นอย่างที่เยี่ยถังว่าไว้ เฉินซีกำลังมองหาจุดอ่อนของหุ่นเชิดศึกอยู่จริง ๆ

ใช้วิธีการธรรมดาสังหารมันคงไม่สามารถกำจัดมันได้โดยสมบูรณ์แน่ เพราะกองเลือดนั่นเต็มไปด้วยพลัง ‘ภพอดีต’ ดังนั้นทุกครั้งที่มันฟื้นคืนชีพใหม่ ก็จะทำให้แกร่งขึ้นอีกเล็กน้อย

หากยังปล่อยไว้ สู้ต่อไปก็ไร้ความหมาย ยอมพ่ายแพ้โดยเร็วยังดีเสียกว่า

แต่เท่าที่เฉินซีรู้ ในเมื่อบ่อเลือดภพอดีตเป็นการทดสอบ อย่างไรก็ต้องมีวิธีเอาชนะหุ่นเชิดศึกได้แน่

ไม่แน่ว่าอาจจะผ่านได้ง่ายขึ้นหากข้าหาวิธีนั้นพบก็ได้

น่าเสียดายที่จนถึงตอนนี้เฉินซียังไม่พบเบาะแสเลยสักนิด

ตอนเขาสู้หุ่นเชิดศึกก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้ทำลายมันในคราวเดียว แต่สู้ไป พลางประเมินโครงสร้างและลักษณะของหุ่นเชิดศึกไปด้วย