บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1452

บทที่ 1,452 บนหลังมังกร

บทที่ 1,452 บนหลังมังกร

จั่วชิวหวงหลินฟื้นคืนชีพแล้ว!

ทุกคนล้วนตกตะลึงเมื่อเผชิญเหตุการณ์เช่นนี้

อย่างไรก็ตาม หากมองไปรอบ ๆ อย่างถี่ถ้วนแล้ว จะเห็นว่าทั้งเว่ยซิง จั่วชิวเฟิง และหมากของนิกายอำนาจเทวะต่างก็ไม่ได้รู้สึกตกใจเลยแม้แต่น้อย คล้ายว่านี่เป็นสิ่งที่พวกเขาคาดหวังไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

มีเพียงหัวเจี้ยนคง ราชันเซียนรัตติกาล เซวียนหยวนเส้า และคนอื่น ๆ เท่านั้นที่ประหลาดใจอย่างมากต่อเรื่องที่เกิดขึ้น

สีหน้าของพวกเขาเคร่งเครียดลงถนัดตา

ราชันเซียนที่ถูกสังหารสามารถฟื้นคืนชีพได้แทบจะในทันที สิ่งนี้ทำให้พวกเขานึกถึงความเป็นไปได้อย่างเดียวกัน นั่นคือโอสถคืนชีพแห่งภัยพิบัติ!

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเข้าใจถึงความเลวร้ายของสถานการณ์ได้ในทันที โดยไม่จำต้องพึ่งคำเตือนจากเฉินซีเลยแม้แต่น้อย

ใช่แล้ว หากคู่ต่อสู้มีโอสถคืนชีพแห่งภัยพิบัติอยู่ในการครอบครอง มันก็กลายเป็นการต่อสู้อันอยุติธรรมที่ไม่อาจมองเห็นหนทางไปสู่ชัยชนะ!

เพราะแม้ว่าฝ่ายศัตรูจะถูกฆ่า แต่ก็ยังสามารถฟื้นคืนชีพได้ในทันที แล้วอย่างนี้จะฝืนต่อสู้ไปให้ได้อะไรขึ้นมา?

แต่ไม่ว่าการต่อสู้นี้จะเป็นไปดังที่พวกเขาคาดหวังหรือไม่ พวกเขาก็ทำได้เพียงแต่ปล่อยให้มันดำเนินต่อไปเท่านั้น

บัดนี้ บรรยากาศโดยรอบถูกทาบทับไว้ด้วยความกดดันอันมหาศาล

…

เฉินซีไม่คิดจะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่เขาทำได้ก็คือการสังหารคู่ต่อสู้ของเขาให้รวดเร็วที่สุด และคว้าโอกาสนี้ไปกับการเข้าช่วยเหลือคนอื่น ๆ

อย่างไรแล้วก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่ตระหนักอย่างชัดเจนว่าพลังแห่งจุดจบซึ่งอยู่ในการครอบครองของตนสามารถนำไปใช้จัดการกับสหายเต๋าที่มีโอสถคืนชีพแห่งภัยพิบัติได้

ถึงอย่างนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ทำให้แผนของเฉินซีซวนเซไปพอสมควร นี่มันเป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายของใครหลาย ๆ คนไปแล้วด้วยซ้ำ

หลังจากที่จั่วชิวหวงหลินฟื้นคืนชีพแล้ว เขาไม่ได้ต่อสู้กับราชันเซียนรัตติกาลร่วมกับจั่วชิวเฟิง หากแต่เปลี่ยนเป้าหมายไปยังเฉินซีแทน!

เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้มองไม่เห็นความเป็นไปได้ที่เว่ยซิงและราชันเซียนครึ่งขั้นคนอื่น ๆ จะสามารถต่อกรกับเฉินซีได้

ดังนั้นทันทีที่ฟื้นคืนชีพ เขาจึงตั้งใจที่จะจัดการกับเฉินซีเป็นคนแรก!

ผัวะ!

แรงกดดันของราชันเซียนนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง ฝ่ามือของจั่วชิวหวงหลินนั้นรวดเร็วเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด มันฟาดลงมายังเฉินซีจากระยะไกล ปิดกั้นเส้นทางในการล่าถอยทั้งหมดอย่างสมบูรณ์

เฉินซีไม่มีแม้เวลาจะตอบโต้ เขาพลันสังเกตว่าทั้งฟ้าดิน ห้วงเวลา และพื้นที่มิติโดยรอบถูกแช่แข็ง ชายหนุ่มในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับแมลงตัวจ้อยที่ตกลงไปยังใจกลางของใยแมงมุม กับดักเหล่านั้นพันรัดไว้อย่างแน่นหนา ไม่ว่าจะดิ้นรนอย่างไร ก็ไม่แม้จะเคลื่อนไหวหรือขยับย่างได้เลย!

สีหน้าของเฉินซีเคร่งขรึมลงในทันที ความรู้สึกหวาดกลัวต่อภยันตรายผุดขึ้นมาฉับพลัน มันเป็นกลิ่นอายแห่งความตายที่เขาเคยสัมผัสมานับครั้งไม่ถ้วนนับตั้งแต่ที่เริ่มบ่มเพาะจนถึงตอนนี้

แต่ถึงอย่างนั้น ประสบการณ์ทั้งหลายที่เขาเคยสัมผัสก็หาได้แข็งแกร่งอย่างเช่นตอนนี้ มันถึงขนาดที่กลิ่นของความตายนั้นติดตรึงในโพรงจมูกไม่สร่างซา!

ในตอนนี้ เฉินซีเห็นว่าเว่ยซิงและคนอื่น ๆ ต่างก็มีท่าทีโล่งใจมากขึ้น พวกเขามองมาทางเฉินซีด้วยแววตาดุร้ายและเหยียดหยันประหนึ่งกำลังมองดูซากศพ

อีกฟากหนึ่ง ทั้งหัวเจี้ยนคง เตียนเตี้ยน เซวียนหยวนเส้า และคนอื่น ๆ ต่างก็มีสีหน้าโกรธจัด พวกเขาพยายามสลัดคู่ต่อสู้ของตนออกเพื่อเข้าไปช่วยเฉินซี…

จั่วชิวหวงหลินโจมตีด้วยความรวดเร็วเกินกว่าที่พวกเขาคาดไว้ ชายชราทุ่มสุดพละกำลังที่มีด้วยตั้งใจจะกำจัดเฉินซีโดยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ดังนั้น เขาไม่มีทางที่จะเปิดช่องว่างใด ๆ ให้คนอื่นได้คว้าโอกาสขัดขวางอย่างแน่นอน

หากราชันเซียนตั้งใจจะสังหารราชันเซียนครึ่งขั้นด้วยความแกร่งทั้งหมดที่มีแล้วละก็ มันก็หาได้ต่างอะไรกับการบดขยี้มดปลวกตัวหนึ่ง ง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ

ตอนนี้เอง เฉินซีสังเกตเห็นร่องรอยแห่งความสมเพชเวทนาในแววตาของจั่วชิวหวงหลิน…

เขากำลังเวทนาในเรื่องใดกัน?

เขากำลังหัวเราะเยาะที่ประเมินความสามารถของข้าสูงเกินไป หรือกำลังเยาะเย้ยที่สิ่งที่ข้าพยายามทำไปมันไร้ผล?

เอ๊ะ? เดี๋ยวก่อน! ในช่วงเวลาสำคัญแห่งความเป็นความตายนั้น ฉับพลันเฉินซีสังเกตเห็นว่ากระแสแห่งความเวทนาในดวงตาของจั่วชิวหวงหลินเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว มันเจือซึ่งความประหวั่น ความตระหนก ก่อนจะกลายเป็นความหวาดผวาอย่างถึงขีดสุด…

เขากำลังกลัวอะไรอยู่?

บัดนั้น เฉินซีรู้สึกว่าร่างกายของตนกำลังสั่นสะท้าน แรงกดดันและพันธนาการใด ๆ ที่ทับทาบบนเรือนกายผ่อนลงประหนึ่งกระแสน้ำไหลเอื่อย อิสรภาพที่กลับคืนมาเกิดขึ้นพร้อมกับร่างที่ถูกยกขึ้น มันหอบพาร่างของเขาให้หายไปจากที่แห่งนั้น

ตึง!

ตอนนั้นเอง เฉินซีรู้สึกราวกับว่าตนกำลังเคลื่อนที่ผ่านจักรวาล เดินทางท่ามกลางหมู่เมฆ ปล่อยเสียงให้เคลื่อนคล้อยไปตามแผ่นสวรรค์ ทว่ากลับไม่อาจลืมตามองบรรยากาศรอบข้างได้เลย

“กรร!!!” เสียงคำรามของมังกรดังกึกก้องไปทั้งแผ่นดิน เฉินซีซึ่งร่างกายสั่นเทาค่อย ๆ ฟื้นสติขึ้น เมื่อลืมตามองไปเบื้องหน้า ชายหนุ่มพลันรู้ตัวว่าตนได้มาถึงสรวงสวรรค์ทั้งเก้าชั้นแล้ว

ที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือเขากำลังยืนอยู่บนหลังมังกร!

มังกรฟ้าในตำนาน!

ร่างกายที่คดเคี้ยวของมันทอดยาวไปไกลกว่าแสนลี้ประหนึ่งเทือกเขาซึ่งทอดยาวข้ามสวรรค์ หนวดกวัดแกว่งไปมาราวแม่น้ำสีเงินสองสายที่ไหลลงมาจากเบื้องบน หัวที่ใหญ่โตนั้นกว้างใหญ่ดังขุนเขา แม้แต่เกล็ดที่ปกคลุมร่างกายของมันก็ใหญ่โตและอัดแน่นไปด้วยอักขระเต๋าจำนวนมาก