บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1464

บทที่ 1464 โลหิตเทพหลั่งริน

……………………………………………………………………..

บทที่ 1464 โลหิตเทพหลั่งริน

หนึ่งประกายกระบี่สร้างความตกตะลึงพรึงเพริดแก่โลกทั้งใบ!

การออกกระบี่ของปราชญ์เฒ่าครั้งนี้สังหารสามขุนพลสังหารเทพของนิกายอำนาจเทวะ ทลายวงล้อชะตาวิถีสวรรค์ กำจัดค่ายกลขจัดเทพ มันทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า ทรงพลังร้ายกาจเสียจนสามารถทิ้งร่องรอยหนักหนาสาหัส จารึกไว้ในประวัติศาสตร์!

นี่คืออานุภาพของนายท่านสี่แห่งเขาเทพพยากรณ์ เขาค้นคว้าตำรามาชั่วชีวิตดุจบัณฑิตอวดรู้ ไม่ได้ออกจากสำนักมาหลายปี แต่เมื่อออกมายามนี้ เขาก็ปักใจทวงแค้น สังเวยอายุขัยหมื่นปีของตนอย่างไม่ลังเล เพียงเพื่อขจัดเภทภัย คืนความสงบสุขแก่โลกหล้า เป็นชั่วเวลาบ้าคลั่งอันหาได้ยากยิ่ง!

ขณะนี้ ค่ายกลขจัดเทพถูกทำลายลง ทำให้เฉินซีและพวกได้รับการช่วยเหลือ และเมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า คนทั้งหลายล้วนตกตะลึงพูดไม่ออก มิอาจสงบตนลงได้เนิ่นนาน

นี่คืออำนาจอหังการ ยิ่งใหญ่สะท้านสรรพสิ่ง!

แต่บางคนไม่ได้คิดเช่นนั้น เช่นหลียางซึ่งอดร้อนใจไม่ได้ ยามเห็นว่าปราชญ์เฒ่าดูคล้ายไม้ใกล้ฝั่งเข้าไปทุกที ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ จิตวิญญาณโรยราปวกเปียก กระอักไอรุนแรงไม่จบสิ้น หยาดโลหิตเทพซึมไหลจากมุมปาก

“เจ้าเฒ่าสารเลว! ไม่ใส่ใจชีวิตตัวเอง! หากศิษย์พี่ใหญ่รู้ว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น คงไม่ยอมให้เจ้ามาที่นี่แน่!” หลียางรีบร้อนเข้าไปพยุงปราชญ์เฒ่า

นางตระหนักชัดเจนว่าประกาศิตกระบี่ขงจื๊อ ทรงอำนาจเพียงใด และยิ่งตระหนักชัดเจนว่าปราชญ์เฒ่าทำร้ายรากฐานของตนเองโดยออกกระบี่หนนี้ ทำให้เขาไร้กำลังจะสู้ศึกต่อไป

เขาถึงขนาดที่ไม่มีทางฟื้นจากบาดแผลเช่นนี้ได้หากไม่พักสักพันปี ส่วนอายุขัยที่ใช้ไปนั้นก็ไม่มีทางได้คืนมาเลย เว้นแต่จะสามารถก้าวเดินต่อบนเส้นทางวิถีเทพได้สักก้าว

“ข้าไม่เป็นไร ไม่เป็นไรหรอก นี่เป็นโอกาสถลำตนอันหาได้ยากสำหรับข้า ย่อมต้องทุ่มสุดกำลังเป็นธรรมดา!” ปราชญ์เฒ่าโบกมือ กระทำตัวดุจวีรชน ยกน้ำเต้าสุราขึ้นดื่มอึกใหญ่

หลียางเห็นเช่นนี้ก็ไม่ได้หยุดเขา นางทำเพียงเงยหน้ามองท้องฟ้า

“เจ้าบังอาจฆ่าพี่น้องของข้าไปถึงสาม! ปราชญ์เฒ่าสมควรตาย! ข้าจะล้างสกุลเจ้าให้สิ้น!!” ขณะเดียวกันนั้นเอง เสียงกู่ก้องของฉือเหลียนสะท้านสะเทือนขึ้นเหนือนภา เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและโทสะอันล้นทะลัก

“ฮึ! พวกเจ้าบีบให้ศิษย์น้องสี่ของข้าต้องสังเวยอายุขัยของตน ใช้ประกาศิตกระบี่ขงจื๊อออกมา! คิดบัญชีเรื่องนี้กันก่อนดีกว่ากระมัง!” ขณะเดียวกัน เสียงอันเดือดดาลของเที่ยอวิ๋นไห่ก็ก้องกังวาน เขาเดือดแค้นไม่แพ้กัน เหมือนว่าในใจ อายุขัยของปราชญ์เฒ่าสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด

ตู้ม!

ศึกระหว่างเทพเหนือนภาดุเดือดเข้มข้น แสงสว่างเจิดจ้ากลางเวหา ขณะที่มิติปั่นป่วนทั่วทิศ ไม่อาจคาดเดาผลลัพธ์ ขณะนี้ กระทั่งราชันเซียนยังไม่กล้าบุ่มบ่ามเข้าสู่สมรภูมิ เพราะพวกเขามีแต่นำชีวิตไปทิ้งที่นั่น

“ไม่ต้องหรอก ศิษย์พี่สามมีอุปนิสัยแข็งกร้าวไม่ยืดหยุ่น หากพวกเจ้าไปช่วย มีแต่จะถูกเขาด่าสาปส่งเสียมากกว่า เขาจะคิดว่าพวกเจ้าประเมินเขาไว้ต่ำ ซึ่งไม่ดีเลย” ปราชญ์เฒ่าเอ่ยขึ้นก่อนหลียาง ปฏิเสธความปรารถนาดีของคนอื่น ๆ ทันที

ชายชราไม่ได้ดูถูกผู้อื่น แต่เป็นเพราะเขาคุ้นเคยกับเที่ยอวิ๋นไห่อย่างยิ่ง จึงตระหนักชัดเจนว่าความแข็งแกร่งของเที่ยอวิ๋นไห่เพียงพอรับมือศัตรูของตนเท่านั้น

“ว่าด้วยเหตุผลแล้ว เนตรทัณฑ์สวรรค์ควรดับสูญไปเมื่อค่ายกลขจัดเทพถูกทำลายสิ เพราะเหตุใดมันจึงยังลอยอยู่ที่นั่น?” จู่ ๆ หลียางก็พึมพำขึ้นด้วยสีหน้าเจือความงุนงง

คนอื่น ๆ ก็สังเกตเห็นเช่นกัน และพวกเขาก็ล้วนขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่ในใจสุดแสนสับสน

“เพราะหายนะนี้… ไม่อาจหยุดได้แล้ว” ปราชญ์เฒ่ารำพึงอย่างท้อใจ

“หมายความเช่นไรหรือ?” สายตาของหลียางเพ่งนิ่งขณะถาม

“มันเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่ช้าก็เร็วต้องเกิดขึ้น มันจึงไม่ได้แตกต่างกันนัก” ปราชญ์เฒ่าเกาศีรษะ ดูลังเลว่าจะพูดต่อดีหรือไม่ ท้ายที่สุดจึงให้คำตอบแก่นางอย่างคลุมเครือ

ได้ยินเช่นนี้ อารมณ์ของคนอื่น ๆ ก็หนักอึ้งอย่างช่วยไม่ได้

เฉินซีไม่ได้สนใจ เพราะตราบเท่าที่เขามีชีวิตอยู่ ต่อให้หายนะคืบคลานเข้ามา เขาก็แค่ต้องต่อสู้สุดฝีมือ ผลสุดท้ายก็แค่รอดหรือตายเท่านั้น แต่หัวใจยามหวนนึกถึงทุกเหตุการณ์ในวันนี้ก็ยังไม่อาจสงบได้อยู่ดี

เริ่มที่เขาต่อสู้กับจั่วชิวเฟิง เว่ยซิง และคนอื่น ๆ ทำให้ราชันเซียนรัตติกาล เซวียนหยวนเส้า เซวียนหยวนเฟิงเฉิน เซวียนหยวนท่าเป่ย จ้าวไท่ฉือ อ๋าวจิ่วหุย และฉือฉางเซิงต้องมาช่วยเหลือ

ทั้งหมดนี้จบลงด้วยความตายของจั่วชิวเฟิง เว่ยซิง และคณะ เดิมทีเฉินซีคิดว่าทุกอย่างจะจบหลังล้างแค้นเสร็จสิ้น แต่ใครเล่าจะคาดคิดว่าวังวนโลกาวินาศจะปรากฏขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย พร้อมกับซุ่ยเหรินถิง จั่วชิวเป่ยหยง และจั่วชิวเหลิงฮวาก็ปรากฏขึ้นจากนั้นติด ๆ กัน

ขณะนั้น เฉินซีก็ตระหนักว่า นี่คือแผนที่นิกายอำนาจเทวะบรรจงตระเตรียมไว้นานแล้ว!

แผนการนี้กระทั่งลากผู้คนทั้งมวลจากเขาเทพพยากรณ์และตำหนักเต๋าหนี่หวามาพัวพัน และนิกายอำนาจเทวะตั้งใจใช้ค่ายกลขจัดเทพสังหารเทพ สังเวยโลหิตเทพ ชักนำหายนะมา!

โชคยังดีที่เขาเทพพยากรณ์และตำหนักเต๋าหนี่หวามองแผนการเหล่านี้ออก และท้ายที่สุดเกิดเหตุแปรผันอันเป็นประโยชน์ นายท่านสามของเขาเทพพยากรณ์เที่ยอวิ๋นไห่ และปราชญ์เฒ่าซึ่งเป็นลำดับสี่มาปรากฏที่นี่พร้อมกัน เข้าต่อสู้กับขุนพลสังหารเทพ ทำลายค่ายกล ต่อต้านเนตรทัณฑ์สวรรค์ จนสุดท้ายสถานการณ์ก็พลิกกลับ

ทั้งหมดนี้ดูสุดแสนธรรมดา แต่แท้จริงแล้วน่ากลัวยิ่ง และกล่าวได้ว่าเปี่ยมล้นด้วยจิตสังหาร แค่คำว่าอันตรายลำพังยังไม่อาจใช้บรรยายได้!

ยกตัวอย่างก็คือ ประสบการณ์เช่นนี้เป็นประหนึ่งการถูกแขวนระหว่างชายขอบความเป็นความตาย ร่ายรำบนปลายคมมีด เลินเล่อเพียงนิดอาจส่งผลถึงตายในพริบตา

ด้วยความสามารถของจ้าวไท่ฉือ อ๋าวจิ่วหุยและฉือฉางเซิง พวกเขาในขณะนั้นทำได้เพียงสนับสนุน แสดงให้เห็นได้ชัดว่าหายนะครั้งนี้น่าสะพรึงกลัวเพียงใด